Dilime son zamanlardır "Bir Zamanlar" diye dolanıp duruyor hayy bir zamanlara ohh be yazdım sonunda belki kurutlurum 
nerden geldiyse aklıma..
Geçende AVM de idim Sinema çıkışı biraz arkadaşımla gezelim dedik...o aralar işte x bir spor magazısına girdik alcağımızdan değilde işte maksat kuru gezintiydi sinemadan sonra..işte bu gezintinin esnasında spor magazasından çıkmak üzereydik ki magazadan içeriye çok tatlı 7-8 yaşlarında güzel bir erkek kardeşim içeriye giriverdi...
Yüzüne baktığım an birşeylerin ters gittiğini anladım bana doğru gelmek isterken o esnada çocuktan gözyaşları dökülmeye başladı anladım birşeyler doğru değil kaybolduğunu düşündüm ki spor magazasındaki çalışan çocugun yanına gidince durum netleşti...Babasının kaybolduğunu söylemişti..
Gözlerinden o kadar fazla yaş süzüldü ki içim parçalandı...sarılıp ağlama demek istiyordum ama yapamadım çünkü neticede yabancı biriydim ve o anda aklımdan saniyeler içerisinde çocugun elinden tutup babasını aramak geçti ama sonrasında kafamda kocaman bir X çarpı işareti belirdi.......dııınnk diye ....
neden derseniz?..
Ben çocuga yabancı biriydim....
Kaldı ki Magazada Çalışan ben olsaydım çocugu yabancı birine teslim etmezdim diye kendi içimden düşündüm...ama ağlaması beni çok derinden üzdü...haliylen bırakmak durumunda kaldım... o gün epey uykusuzdumda epey süre kalıp ilgilenecek dermanım pek yoktu.
çıkarken çalışanlara şunu söyledim : Kardeşime yardımcı olun dedim...
çalışanlarda : Hiç merak etme biz yardımcı olacağız dediler....işte o anda gönül rahatlığı ile ayrıldım..
Bunları neden anlatığıma gelirsek?...
Aslında esas vurgulamak istediğim mahsumiyet ile gelen temiz saf ve güzel duygular....Mahsumiyetin karesi 7-8 yaşlarında olan kardeşimdi....devamında
temizliğin ve duruluğun ifadesi ise...
Sevgiyle akan göz yaşlarının olması idi...
çaresizliği ifade eden durumu ise...
Etkileyici korku dolu bakışlarıydı ...kaldı ki sanırım bu bakışları hayatım boyunca hiç unutamam...ÖYLE bir bakışı vardı ki...korku doluydu...sanki gözleri ve bakışları bir daha Babasını hiç bulamayacak der gibiydi..
Yüzüne baktığımda solgundu hal ve hareketleri ne yapacağını bilemez haldeydi (sanırım biraz etrafta dolanmış)...Fakat hangi magazaya gireceği hakkında bana kalırsa kendi fikrimce ve kanaatimce yönlendiriliyordu....
Hani derler ya Melekler küçük çocukları korur yol gösterir diye ...biliyorum biraz tuhaf gibi gelecek ama gerçek manada bence kardeşim kaderinin yolunda ilerliyordu...o anda yaşaması gereken anını yaşıyordu...
Bunları geçtiğimde AKLIMA şu geliyor...
Aile Kavramı ...Ailede birey ve geniş yuva olabilme etkenliği....sevgiyle beslenme
Mesela...konuyu genişletmem gerekirse...
Eminim her insan hayatında çok sevdiğini birini kaybetmiştir yani bazen bu yakınız olmayabiliyorda hani sevgi dilinde atıflandırdıgınızda bazen komşunuz bazense hiç tanımadığınız ama bir şekilde iletişim yollarını sunduklarınızın kayıplarıda olabiliyor ...
mesela..
Çok zaman önce Managerlik oyun sitesinde yeni başladığım süreçlerde zaman ilerledikçe arkadaşlıklar kurmaya başlamış ve devamında ise o zamanların 2009 lu yılların msn meşhur sohbetleri ilede arkadaşlığımız epey ilerlemişti....kendisinin fotografı dışında hiç görmedim ama aramızda güzel bir sanal dostluk oluşmuştu ki bazen inanamıyordum neden BÖYLE oldu diye aslında oldukça karşı biriyimdir ama zaman ilerledikçe arkadaşlığım ilerledi....sonrasında arkadaşımın çift takımdan dolayı takımı kapanmıştı...kapandığını ben sonradan öğrendim msn sohbetinde....
orada bana demişti ki...herşey için teşekkür ederim güzel arkadaşlığımız sohbetimiz oldu diye gerçektende oyuna sevmeme vesile olan Mustafa arkadaşımdı...sonrasında oyuna geri dönmeyeceğini ayrılacağını msn de de olamayacağı için üzgün olduğunu söylediğinde aslında ilk başlarda pek etken olacağını düşünmemiştim ama zaman sonra oyunda ilerleyince gördüm ki hep onu arıyordum...heleki nıckını hiç sılmemişsen bile...gözün hep ışıgında oluyor
Anladım ki...
O insanın samimiyeti sıcaklığı gerçekten beni hoşnut etmişti ve gerçek manada tam olmasada Ailem nezdindeymişçesine sevebilmişim...Aslında sanaldı ve klavyenin gerisindeydi ama oyun paylaşımı ve samimi sunumu etkileyendi...
Fakat gördüm ki bu Göreceli bir serüvendi....
Yani herdaim insanın yaptığı göreceler değil mi ?..Bakın şimdi anlatınca anlayacaksınız
Zaman sonra farklı alanlarda oyun içinde dergi editörlüğü yapmaya başlayınca farklı geniş sanal bir ortamım olmaya başlamıştı ki bu süreçlerde iş hayatım kurslar dershaneler vss...yogun bir tempo ile dergide yazarlık yapıyordum ama çoook keyif alıyordum...hoş benim yogun olmadıgım yıllar yok ki.. neyse...
etraf sanalda olsa genişledikçe sende ki beklenti ve istekler bununla birlikte seninde çevrenede dönük ilişkilerinde değişiklikler olabiliyordu ki zaman sonra arkadaş listemin 450 lere yerli yabancı çıktıgını görünce hepsine yetişemez oldugumda eeskıler yenıler arasında özellıkle yerlılerde kopukluklarım oldu ama şu var...gördüm ki....o ilk samimi Mustafa yı unutmuştum
Nasıl olurda bana yardım eden sohbette değer katan hatta her daim ışıgı yanacak mı diye baktıgım mustafa yı artık unutuvermiştim yani yıl 2011 de Mustafa diye biri yoktu artık anladım ki biz İnsanların sevgileri göreceli....yani zamana dayalı...
Şunu demek istiyorum...
Varken yani varlıkta birlikte iken senden iyisi yok senden güzel dost yok ama ayrılıkta yada hayattan göçmede ise zaman sonra sadece senden KÖTÜ birisi yok ..yani buda Unuttugun için...
Herdaim sıgındığımız o kelime işte :9
Hayat Devam Ediyor diye...
Evet hayat kalana devam ediyor...ayrılık illa fani yoll üzere olmuyor işte bazen birlikte beraber çalışıp güldüğün arkaşından ayrılıp farklı alanlara dagılınca görüyorsun ki baglantılar ilişkiler kopuyor....hele evlilik girmişse araya koppala tam bitmeye yakın olabiliyor....
arada 1-2 kurtarabildiğin dostlar olabiliyor ama tamamen özveri ile ilişkili ama karşılıklı yani özveri 2 taraf yapmayınca o zaman yine kopmalar oluyor bazen insan ister istemez ufacık şeyden bile en sevdiğim değer verdiğim dediğine darılmıyor mu ?...hemde çok.....
işte BÖYLE geçen süreçler ...hmmm ölümle gelen ayrılıkları soracağınızı umut ediyorum...
Bu ayrılıklar aslında acıyı hüznü anımsatır...bende acıdan ziyade özlemi ve hüznü hatırlatıyor ...her insanda farklı olabilir...tabi.
Bazen kaybettiğim bir sevdiğim insanı evinin kapısının önünde hayal ederim o ilk anki bana seslenişi o ilk anki bana gülüşü o ilk anki bana samimi hisslerini hatırlarım...Ailemden olmasalarda değer çizgilerimde oldukları için bu anı anımsatırlar...
Bazen ziyaret edip manam olan Büyüklerim olunca...onların kayıplarıda beni çok hüzünlendirir...manamdan kastım sohbetlerine nail olabilmek yaşlı insanlardı ama sohbetleri ÖYLE bir BAL idi ki günlerce konuşsalar doyum olmazdı tatlarına....onları konuşturmakta hiç zorlanmıyordum çünkü BAL gibi insanlardı onları ziyaret etmek için çok vaktim olmuyordu ki bazen kızarım çekingen halime...yabancı bir ev değildi ama tek başıma sürekli gidemiyordum çekingendim bu huyumu hiç sevmem
Şimdi hatırlıyorumda aslında şuan ve hayatımın her anı sanırım hep güzel olanları çok arayacağım çünkü güzel olan çok azalıyor yada bana denk gelmiyor bilemem...Hoş bende güzelmiyim bilemem ALLAH bilir...
Özlemle bekler insan bazense düşünür acaba ilerdeki hayatta sevdiklerimizi görebilecekmiyiz diye..bilinmez ki...
Hatta kendimiz ne halde olacağız hatta bir daha ÖYLE bal tadında güzel sohbet edenleri dinleyebilecekmiyim diye...bilinmez ki..
Anladım k...
Aslında PARA önemli ama bazen PARA nın tadı pek olmuyor biliyorsun PARA ile herşeyi alabiliyorsun ama bazen o yaşlı insanların samimi olanlardan ALLAH ile güzellikle pekiştirilenlerden olanların sözlerini nasihatlarını sohbetlerini dinleyince daha bir değerli oluyor yaa...belki önümde PARA mı o İnsanlar mı deseler O insanlar derim gerçekten onlar olacaklar ise... hoş cennetten kovulmuşun sagı solu belli olmaz diyede emin konuşmaktan kaçınalım...(kandırma anlamında)...
Bir gün Tatile kardeşimle çıkmak üzereydik....kardeşimle dedik ki... sevdiğimiz Ablamıza komşu annemize gidelim diye...ve ÖYLE de yaptık ...
Kendisini ziyaret ettiğimizde bizden evvelkiler çok zayıfsın vss diyarek yanlış hatırlamıyorsam biraz üzmüşlerdi ki...kolay değil hastalık zor...heleki mide kanseri olunca...ağrıları oluyormuş bazen oldukça kötüymüş ..kolay değil yani....
İşte bu durumda yüzünün asık oldugunu gördüm ....İnsanları yüzlerinden iyi tanırım...düşüncelerini baktıgımda iyi süzerim...anladım ki mutsuz...o güzel insanı mutsuz görmek isteyemezdim...çünkü o gülmeyi bence hakeden bir insandı...
o ne kadar da güzel olmuşsun rengin gelmiş yanakların biraz tombullanmış dedim güldü...
gerçekten mi dedi ?...
Gerçekten değildi ...içimden onu söyledim ama biraz tebessüm ve gülücük ile Evet ÖYLE dedim....Tatlı güzel bir Söz söylemiştim...Gülmesini ve Mutlu olmasını istiyordum ...Yanımda olduğumu vurgulamak istiyordum...
İnanırmısınız Yüzü güldü....O anı görmek Dünyalara bedeldi...epey bir zaman konuştum aslında bana kalsa o büyügümün hep yanında kalmak isterdim ama bayandı ve ayıp olurdu yanında ailesi vardı..Tatil çokta önemli değildi başka zaman gene giderdin yani...
ama gitmek durumundaydım...gitmeden evvel iyileşeceğini kısa sürede ameliyat ile kendine geleceğini söyledim ama yakınlarıylan konuştugumda 1-2 yıl ömür oldugunu ifade ettiler....ki sanırım 2 yıl sonra vefat etmişti....
zor...hayat çok zor insan elden ayaktan düşünce PARA olsa ne olur bazen insanlar birbirini Dünya için yer durur ama bilmezler ki hayat sana o an yada ertesi gün neler sunacağını....bilemezler...
TRT TÜRK te hayat dediğin programıydı sanırım...
Bir dedem şunu diyordu...
Bir gün onlarda yukardayken aşagıya düşecekler bir gün onlarda yaşlanacaklar diyordu...o zaman anlarlar yaşlılığı diye...
Eskiden evimin kapısı hep açık olurdu evime kilit vurdugumu hiç hatırlamazdım diyor...Fakat ne zaman evimin direği düştü şimdi evime girerken kapıyı kilitlerim çıkarken de kapımı kilitlerim...
Bu eskilere Bayılıyorum ben bir laf yada söz söyleyecekleri zaman ÖYLE bir mecaz ile vurgulayıp anlatım yapıyorlar ki harbiden de HARİKA lar...İYİ VARLAR..
İşte döndük ÖYLE BÖYLE bir şekilde konuyu ve yazıları bağlamayaa...
Hayatın sunduğu değerler ve çerçeveler eşliğinde zamanın ve anın yaşadıklarıyla haşrolduğumuz dilim tanecikleri içerisinde uzun gibi gözüken ömür törpülerinden aslında kısa bir törpü dilim yaşadığımız süreçlerde kum saati gibi tek tek harcadığımız vakit zaman ve kayıp gibi....yani yol -zaman-hız formulü gibiyiz..
Neler gördük neler göreceğiz İNSANLIK olarak bazen bu hayatta bir çok neden için İNSAN üzüyorsanız bence siz HAYATI tanıyamamışınız derim...
İNSAN dır hata eder çaresizdir ama ne olursa olsun candır yaşam hakkı vardır...Umuttur ışıktır...bazen hayalı ve kötüdür emme dogruyu buldugunda açan bir çicektir bir okyanus mavisidir...bazen insan kin öfke nefretle doludur ama buldu mu hakiki yol arkadaşı anlar özün meyvalarının bereketini tadını...
Yoldan yordamdan iz bilsede kendine BEN öğretildiğinden saklamıştır benliklerinin derinliklerinde ama sonuçlarda ve neticelerde zarar kendine dokudugunu farkettiğinde paylaşmamanın acısını içler durur...
İnsan işte tarifi zor anlatımı kolay olan....Yaşantısı basit ama hayatı güzel olan..Sevgisi güzel ama Samimiyeti az olan...Değeri göstermeyen ama sunumu iyi yapandır....Tanımak için delil isteyen ama delili buldugunda gördüğünde inanmayandır..
İşte bugün sizlere farklı bir yazı yazdım...kendimden yolaca çıkarak anlatmak istedim ki özü daha iyi işleyebilirim diye düşündüm yoksa kendi anılarımı hislerimi anlatmayı hiç sevmem..
bugün ki yazılarda
ÖYLE
BÖYLE....
nerden geldiyse aklıma..Geçende AVM de idim Sinema çıkışı biraz arkadaşımla gezelim dedik...o aralar işte x bir spor magazısına girdik alcağımızdan değilde işte maksat kuru gezintiydi sinemadan sonra
..işte bu gezintinin esnasında spor magazasından çıkmak üzereydik ki magazadan içeriye çok tatlı 7-8 yaşlarında güzel bir erkek kardeşim içeriye giriverdi...Yüzüne baktığım an birşeylerin ters gittiğini anladım bana doğru gelmek isterken o esnada çocuktan gözyaşları dökülmeye başladı anladım birşeyler doğru değil kaybolduğunu düşündüm ki spor magazasındaki çalışan çocugun yanına gidince durum netleşti...Babasının kaybolduğunu söylemişti..
Gözlerinden o kadar fazla yaş süzüldü ki içim parçalandı...sarılıp ağlama demek istiyordum ama yapamadım çünkü neticede yabancı biriydim ve o anda aklımdan saniyeler içerisinde çocugun elinden tutup babasını aramak geçti ama sonrasında kafamda kocaman bir X çarpı işareti belirdi.......dııınnk diye ....
neden derseniz?..
Ben çocuga yabancı biriydim....
Kaldı ki Magazada Çalışan ben olsaydım çocugu yabancı birine teslim etmezdim diye kendi içimden düşündüm...ama ağlaması beni çok derinden üzdü...haliylen bırakmak durumunda kaldım... o gün epey uykusuzdumda epey süre kalıp ilgilenecek dermanım pek yoktu.
çıkarken çalışanlara şunu söyledim : Kardeşime yardımcı olun dedim...
çalışanlarda : Hiç merak etme biz yardımcı olacağız dediler....işte o anda gönül rahatlığı ile ayrıldım..
Bunları neden anlatığıma gelirsek?...
Aslında esas vurgulamak istediğim mahsumiyet ile gelen temiz saf ve güzel duygular....Mahsumiyetin karesi 7-8 yaşlarında olan kardeşimdi....devamında
temizliğin ve duruluğun ifadesi ise...
Sevgiyle akan göz yaşlarının olması idi...
çaresizliği ifade eden durumu ise...
Etkileyici korku dolu bakışlarıydı ...kaldı ki sanırım bu bakışları hayatım boyunca hiç unutamam...ÖYLE bir bakışı vardı ki...korku doluydu...sanki gözleri ve bakışları bir daha Babasını hiç bulamayacak der gibiydi..
Yüzüne baktığımda solgundu hal ve hareketleri ne yapacağını bilemez haldeydi (sanırım biraz etrafta dolanmış)...Fakat hangi magazaya gireceği hakkında bana kalırsa kendi fikrimce ve kanaatimce yönlendiriliyordu....
Hani derler ya Melekler küçük çocukları korur yol gösterir diye ...biliyorum biraz tuhaf gibi gelecek ama gerçek manada bence kardeşim kaderinin yolunda ilerliyordu...o anda yaşaması gereken anını yaşıyordu...
Bunları geçtiğimde AKLIMA şu geliyor...
Aile Kavramı ...Ailede birey ve geniş yuva olabilme etkenliği....sevgiyle beslenme
Mesela...konuyu genişletmem gerekirse...
Eminim her insan hayatında çok sevdiğini birini kaybetmiştir yani bazen bu yakınız olmayabiliyorda hani sevgi dilinde atıflandırdıgınızda bazen komşunuz bazense hiç tanımadığınız ama bir şekilde iletişim yollarını sunduklarınızın kayıplarıda olabiliyor ...
mesela..
Çok zaman önce Managerlik oyun sitesinde yeni başladığım süreçlerde zaman ilerledikçe arkadaşlıklar kurmaya başlamış ve devamında ise o zamanların 2009 lu yılların msn meşhur sohbetleri ilede arkadaşlığımız epey ilerlemişti....kendisinin fotografı dışında hiç görmedim ama aramızda güzel bir sanal dostluk oluşmuştu ki bazen inanamıyordum neden BÖYLE oldu diye aslında oldukça karşı biriyimdir ama zaman ilerledikçe arkadaşlığım ilerledi....sonrasında arkadaşımın çift takımdan dolayı takımı kapanmıştı...kapandığını ben sonradan öğrendim msn sohbetinde....
orada bana demişti ki...herşey için teşekkür ederim güzel arkadaşlığımız sohbetimiz oldu diye gerçektende oyuna sevmeme vesile olan Mustafa arkadaşımdı...sonrasında oyuna geri dönmeyeceğini ayrılacağını msn de de olamayacağı için üzgün olduğunu söylediğinde aslında ilk başlarda pek etken olacağını düşünmemiştim ama zaman sonra oyunda ilerleyince gördüm ki hep onu arıyordum...heleki nıckını hiç sılmemişsen bile...gözün hep ışıgında oluyor
Anladım ki...
O insanın samimiyeti sıcaklığı gerçekten beni hoşnut etmişti ve gerçek manada tam olmasada Ailem nezdindeymişçesine sevebilmişim...Aslında sanaldı ve klavyenin gerisindeydi ama oyun paylaşımı ve samimi sunumu etkileyendi...
Fakat gördüm ki bu Göreceli bir serüvendi
....Yani herdaim insanın yaptığı göreceler değil mi ?..Bakın şimdi anlatınca anlayacaksınız
Zaman sonra farklı alanlarda oyun içinde dergi editörlüğü yapmaya başlayınca farklı geniş sanal bir ortamım olmaya başlamıştı ki bu süreçlerde iş hayatım kurslar dershaneler vss...yogun bir tempo ile dergide yazarlık yapıyordum ama çoook keyif alıyordum...hoş benim yogun olmadıgım yıllar yok ki..
neyse...etraf sanalda olsa genişledikçe sende ki beklenti ve istekler bununla birlikte seninde çevrenede dönük ilişkilerinde değişiklikler olabiliyordu ki zaman sonra arkadaş listemin 450 lere yerli yabancı çıktıgını görünce hepsine yetişemez oldugumda eeskıler yenıler arasında özellıkle yerlılerde kopukluklarım oldu ama şu var...gördüm ki....o ilk samimi Mustafa yı unutmuştum
Nasıl olurda bana yardım eden sohbette değer katan hatta her daim ışıgı yanacak mı diye baktıgım mustafa yı artık unutuvermiştim
yani yıl 2011 de Mustafa diye biri yoktu artık anladım ki biz İnsanların sevgileri göreceli....yani zamana dayalı...Şunu demek istiyorum...
Varken yani varlıkta birlikte iken senden iyisi yok senden güzel dost yok ama ayrılıkta yada hayattan göçmede ise zaman sonra sadece senden KÖTÜ birisi yok
..yani buda Unuttugun için...Herdaim sıgındığımız o kelime işte :9
Hayat Devam Ediyor diye...
Evet hayat kalana devam ediyor...ayrılık illa fani yoll üzere olmuyor işte bazen birlikte beraber çalışıp güldüğün arkaşından ayrılıp farklı alanlara dagılınca görüyorsun ki baglantılar ilişkiler kopuyor....hele evlilik girmişse araya koppala tam bitmeye yakın olabiliyor....
arada 1-2 kurtarabildiğin dostlar olabiliyor ama tamamen özveri ile ilişkili ama karşılıklı yani özveri 2 taraf yapmayınca o zaman yine kopmalar oluyor bazen insan ister istemez ufacık şeyden bile en sevdiğim değer verdiğim dediğine darılmıyor mu ?...hemde çok.....
işte BÖYLE geçen süreçler ...hmmm ölümle gelen ayrılıkları soracağınızı umut ediyorum...
Bu ayrılıklar aslında acıyı hüznü anımsatır...bende acıdan ziyade özlemi ve hüznü hatırlatıyor ...her insanda farklı olabilir...tabi.
Bazen kaybettiğim bir sevdiğim insanı evinin kapısının önünde hayal ederim o ilk anki bana seslenişi o ilk anki bana gülüşü o ilk anki bana samimi hisslerini hatırlarım...Ailemden olmasalarda değer çizgilerimde oldukları için bu anı anımsatırlar...
Bazen ziyaret edip manam olan Büyüklerim olunca...onların kayıplarıda beni çok hüzünlendirir...manamdan kastım sohbetlerine nail olabilmek yaşlı insanlardı ama sohbetleri ÖYLE bir BAL idi ki günlerce konuşsalar doyum olmazdı tatlarına....onları konuşturmakta hiç zorlanmıyordum çünkü BAL gibi insanlardı onları ziyaret etmek için çok vaktim olmuyordu ki bazen kızarım çekingen halime...yabancı bir ev değildi ama tek başıma sürekli gidemiyordum çekingendim bu huyumu hiç sevmem
Şimdi hatırlıyorumda aslında şuan ve hayatımın her anı sanırım hep güzel olanları çok arayacağım çünkü güzel olan çok azalıyor yada bana denk gelmiyor bilemem...Hoş bende güzelmiyim bilemem ALLAH bilir...
Özlemle bekler insan bazense düşünür acaba ilerdeki hayatta sevdiklerimizi görebilecekmiyiz diye..bilinmez ki...
Hatta kendimiz ne halde olacağız hatta bir daha ÖYLE bal tadında güzel sohbet edenleri dinleyebilecekmiyim diye...bilinmez ki..
Anladım k...
Aslında PARA önemli ama bazen PARA nın tadı pek olmuyor biliyorsun PARA ile herşeyi alabiliyorsun ama bazen o yaşlı insanların samimi olanlardan ALLAH ile güzellikle pekiştirilenlerden olanların sözlerini nasihatlarını sohbetlerini dinleyince daha bir değerli oluyor yaa...belki önümde PARA mı o İnsanlar mı deseler O insanlar derim gerçekten onlar olacaklar ise... hoş cennetten kovulmuşun sagı solu belli olmaz diyede emin konuşmaktan kaçınalım...(kandırma anlamında)...
Bir gün Tatile kardeşimle çıkmak üzereydik....kardeşimle dedik ki... sevdiğimiz Ablamıza komşu annemize gidelim diye...ve ÖYLE de yaptık ...
Kendisini ziyaret ettiğimizde bizden evvelkiler çok zayıfsın vss diyarek yanlış hatırlamıyorsam biraz üzmüşlerdi ki...kolay değil hastalık zor...heleki mide kanseri olunca...ağrıları oluyormuş bazen oldukça kötüymüş ..kolay değil yani....
İşte bu durumda yüzünün asık oldugunu gördüm ....İnsanları yüzlerinden iyi tanırım...düşüncelerini baktıgımda iyi süzerim...anladım ki mutsuz...o güzel insanı mutsuz görmek isteyemezdim...çünkü o gülmeyi bence hakeden bir insandı...
o ne kadar da güzel olmuşsun rengin gelmiş yanakların biraz tombullanmış dedim güldü...
gerçekten mi dedi ?...
Gerçekten değildi ...içimden onu söyledim ama biraz tebessüm ve gülücük ile Evet ÖYLE dedim....Tatlı güzel bir Söz söylemiştim...Gülmesini ve Mutlu olmasını istiyordum ...Yanımda olduğumu vurgulamak istiyordum...
İnanırmısınız Yüzü güldü....O anı görmek Dünyalara bedeldi...epey bir zaman konuştum aslında bana kalsa o büyügümün hep yanında kalmak isterdim ama bayandı ve ayıp olurdu yanında ailesi vardı..Tatil çokta önemli değildi başka zaman gene giderdin yani...
ama gitmek durumundaydım...gitmeden evvel iyileşeceğini kısa sürede ameliyat ile kendine geleceğini söyledim ama yakınlarıylan konuştugumda 1-2 yıl ömür oldugunu ifade ettiler....ki sanırım 2 yıl sonra vefat etmişti....
zor...hayat çok zor insan elden ayaktan düşünce PARA olsa ne olur bazen insanlar birbirini Dünya için yer durur ama bilmezler ki hayat sana o an yada ertesi gün neler sunacağını....bilemezler...
TRT TÜRK te hayat dediğin programıydı sanırım...
Bir dedem şunu diyordu...
Bir gün onlarda yukardayken aşagıya düşecekler bir gün onlarda yaşlanacaklar diyordu...o zaman anlarlar yaşlılığı diye...
Eskiden evimin kapısı hep açık olurdu evime kilit vurdugumu hiç hatırlamazdım diyor...Fakat ne zaman evimin direği düştü şimdi evime girerken kapıyı kilitlerim çıkarken de kapımı kilitlerim...
Bu eskilere Bayılıyorum ben bir laf yada söz söyleyecekleri zaman ÖYLE bir mecaz ile vurgulayıp anlatım yapıyorlar ki harbiden de HARİKA lar...İYİ VARLAR..
İşte döndük ÖYLE BÖYLE bir şekilde konuyu ve yazıları bağlamayaa...
Hayatın sunduğu değerler ve çerçeveler eşliğinde zamanın ve anın yaşadıklarıyla haşrolduğumuz dilim tanecikleri içerisinde uzun gibi gözüken ömür törpülerinden aslında kısa bir törpü dilim yaşadığımız süreçlerde kum saati gibi tek tek harcadığımız vakit zaman ve kayıp gibi....yani yol -zaman-hız formulü gibiyiz..
Neler gördük neler göreceğiz İNSANLIK olarak bazen bu hayatta bir çok neden için İNSAN üzüyorsanız bence siz HAYATI tanıyamamışınız derim...
İNSAN dır hata eder çaresizdir ama ne olursa olsun candır yaşam hakkı vardır...Umuttur ışıktır...bazen hayalı ve kötüdür emme dogruyu buldugunda açan bir çicektir bir okyanus mavisidir...bazen insan kin öfke nefretle doludur ama buldu mu hakiki yol arkadaşı anlar özün meyvalarının bereketini tadını...
Yoldan yordamdan iz bilsede kendine BEN öğretildiğinden saklamıştır benliklerinin derinliklerinde ama sonuçlarda ve neticelerde zarar kendine dokudugunu farkettiğinde paylaşmamanın acısını içler durur...
İnsan işte tarifi zor anlatımı kolay olan....Yaşantısı basit ama hayatı güzel olan..Sevgisi güzel ama Samimiyeti az olan...Değeri göstermeyen ama sunumu iyi yapandır....Tanımak için delil isteyen ama delili buldugunda gördüğünde inanmayandır
..İşte bugün sizlere farklı bir yazı yazdım...kendimden yolaca çıkarak anlatmak istedim ki özü daha iyi işleyebilirim diye düşündüm yoksa kendi anılarımı hislerimi anlatmayı hiç sevmem..
bugün ki yazılarda
ÖYLE
BÖYLE....
