Organ Naklİ Ve Vasİyetİ CÂİz Mİdİr?

Alintidir

bu konu ile ilgili bir Allah(c.c) dostunun kaleminden ,ayet ve hadisler isiginda asagiya yazi ekleyecegim,insaAllah faydalanalim.....
ORGAN NAKLİ VE VASİYETİ CÂİZ MİDİR?

Bu Hususta Mahlûkun Hükmü Yoktur.

Allah-u Teâlâ Âyet-i kerime’lerinde Böyle Buyuruyor:

“Kendi kendinizi katletmeyin.” (Nisâ: 29)Bu bir emr-i ilâhî’dir.

“Kendi elinizle kendinizi tehlikeye atmayın.” (Bakara: 195)Bu da bir emr-i ilâhî’dir.

“Kim bir mümini kasten öldürürse, onun cezası, içinde devamlı kalacağı cehennemdir.” (Nisâ: 93)Bu ilâhî bir hükümdür.

KİM BU ÂYET-İ KERİME’LERİ GÖRÜP CÂİZ OLDUĞUNU SÖYLERSE KÜFRE KAYAR.
Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz Hadis-i şerif’lerinde şöyle buyuruyorlar:

“Ölünün kemiğini kırmak, onu diri iken kırmak gibidir.” (Ebu Dâvud: 3207)

•

“Bir adamın yarası vardı. (Istırabına dayanamayıp) kendisini öldürünce Allah-u Teâlâ: ‘Kulum acele ederek bana geldi, ben de ona cenneti haram kıldım.’ buyurdu.” (Buhari. Tecrid-i Sarih: 668)



İlahi Hüküm:

Bir kimse organlarının alınmasını vasiyet etmekle, kendisini katlettiği için bu bir intihardır.

Allah-u Teâlâ Âyet-i kerime’lerinde şöyle buyuruyor:

“Kendi kendinizi katletmeyin!” (Nisa: 29)

Bu bir emr-i ilâhi’dir.

“Kendi elinizle kendinizi tehlikeye atmayın!”(Bakara: 195)

Bu da bir emr-i ilâhi’dir.

Bu mesuliyet organlarının alınmasını vasiyet edenlere âittir.

İkinci mesuliyet ise vasiyet etmediği halde, vârisin de haberi olmadığı halde, öldü diye organlarını alan doktorlara ve bu fetvâyı verenlere âittir.

Bu husustaki Âyet-i kerime’de ise Allah-u Teâlâ şöyle buyuruyor:

“Kim ki bir mümini kasten öldürürse, onun cezası, içinde devamlı kalacağı cehennemdir.”(Nisa: 93)

İşte bunlar bu Âyet-i kerime’nin kapsamına girmektedirler. Hem bu fetvayı veren, hem de bu katli yapan aynı mesuliyetin içine girer. Bu bir katldir, bunlar katildir.

İşte Âyet-i kerime! İtirazınız varsa Âyet-i kerime ile cevap verin! Bu böyledir!


Vasiyet Katliamdır:

Organ nakli ve vasiyeti hususunda mahlukun hükmü yoktur. Allah-u Teâlâ Âyet-i kerime’sinde kesin olarak emir buyuruyor:

“Kendi kendinizi katletmeyin!” (Nisa: 29)

Kim ki bu Âyet-i kerime’yi görüp caiz olduğunu söylerse küfre kayar.

Bu doğrudan doğruya bir katliamdır. Kişi kendisine en büyük eziyeti yapıyor. Ve kendi eliyle kendini katlediyor.

Bir insan kendini katlederse ebedi cehennemdedir. Şöyle ki,

Organ nakli ve vasiyetinde bulunmak bir intihardır.

Bir kimse organlarının alınmasını vasiyet etmekle, kendisini katlettirdiği için, bu bir intihardır.

Zira organ nakli daha kişi ölmeden, organlar canlı iken yapılıyor. Beyin fonksiyonlarının durmuş olduğuna hükmedilerek nakil yapılıyor. Halbuki o anda kalb çalışır vaziyettedir. İşte bu kişinin takdir-i ilâhi ile bitkisel hayattan çıkma imkanı ve ihtimali de vardır. Misalleri de çoktur. Fakat daha kalb durmamışken organlar alındığı için, bu bir intihar oluyor.

Halbuki Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz bir Hadis-i şerif’lerinde buyururlar ki:

“Bir adamın yarası vardı. (Istırabına dayanamayıp) kendisini öldürünce Allah-u Teâlâ:

‘Kulum acele ederek bana geldi, ben de ona cenneti haram kıldım.’ buyurdu.” (Buhari. Tecrid-i Sarih: 668

Ashab-ı kiram’dan Câbir bin Semüre -radiyallahu anh- der ki:

“Resulullah Aleyhisselâm’a kendisini öldüren bir adam getirilmişti, üzerine namaz kılmadı.” (Müslim: 978

Bununla birlikte Ashab-ı kiram’ına “Arkadaşınızın cenaze namazını kılın.” buyurduğu da rivayet edilmiştir.

Diğer bir Hadis-i şerif’lerinde ise şöyle buyuruyorlar:

“Her kim kendini bir demir parçası ile öldürürse, demiri elinde, onu karnına saplar bir halde cehennem ateşinde ebedi ve daimi olarak kalacaktır.

Her kim zehir içer de kendini öldürürse o kimse de zehirini cehennem ateşinde ebedi ve daimi kalarak içecektir.

Her kim de dağdan yuvarlanır da kendini öldürürse, o da cehennem ateşinde ebedi ve daimi olarak yuvarlanacaktır.” (Müslim: 109)

“Cezâ amel cinsinden olur.” kaidesine göre, intihar eden kimse, ne suretle canına kıymışsa, o şekilde azaba maruz kalacaktır.

Bu gibi kimselerin cehennemde ebedî kalması, haram olan intiharı helâl saydığı takdirdedir.

Bir Hadis-i şerif’te şöyle buyuruluyor:

“Kendi kendini boğan kimse, cehennemde kendini boğa boğa, kendini vuran kimse de cehennemde kendine vura vura azab eder.” (Buhari. Tecrid-i Sarih: 669)

Kişi emr-i ilâhi gelmeden kendini öldürdüğü için Allah-u Teâlâ’nın takdirine karışmış oluyor. Bunun için de cehenneme giriyor. Çünkü O’nun verdiği canı ancak O alır.

Bir insan da organlarını vasiyet etmekle; ilâhî takdire müdahale etmiş, kendisinin öldürülmesine izin verdiği için takdire karışmış, Hazret-i Allah’ın emanetini çiğnemiş ve kendisini katletmiş, böylece de azaba müstehak olmuş olmaktadır. O’nun verdiği organı yine O alır. Kimin malını kime ve ne sıfatla veriyorsun? Halbuki Hazret-i Allah belki ona sıhhatini tekrar iade edecekti, sağlık verecekti. Diğer taraftan kendisinin adına karar veren varisleri de böyle bir işleme izin verdikleri için bu katliama sebep oluyorlar.

Binaenaleyh organ nakli organlar canlı iken yapılıyor, çünkü kalp durduktan sonra organlar işe yaramıyor. Nice insanlar bitkisel hayattan (beyin ölümü) çıktıktan sonra dirilmiş, yaşamışlardır.

Bu yüzden organın işe yaraması için kalp durmadan organların alınması icab ettiğine göre, insanın da hayata dönmesi muhtemel iken bu esnada alınan organlar veren kişi için intihardır, kişi vermediği halde zorla alınırsa katilliktir. Her ikisi de haramdır

Hadis-i Şerif’e Dikkat!:

Câbir bin Abdullah -radiyallahu anh-den rivayet edilmiştir:

Tufeyl bin Amr ed-Devsî -radiyallahu anh- Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz’e gelerek “Yâ Resulellah! Muhkem bir kal’aya ve muhafızların yanına gitmek ister misin?” demiş. (Câbir ‘Cahiliye devrinde Devs kabilesine ait muhkem bir kal’a vardı.’ diyor.)

Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz buna râzı olmamıştı. Çünkü Allah muhafızlığı Medine’li Ensar’a ayırmıştı.

Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz Medine’ye hicret edince Tufeyl bin Amr -radiyallahu anh- de Medine’ye hicret etti. Onunla birlikte kavminden bir zât da hicret etti. Fakat Medine’de sıkıldılar. O zât hastalandı ve sabırsızlık ederek oklarını aldı, onlarla parmak eklerini kesti. Derken ellerinden kan fışkırmaya başladı, sonra da öldü.

Daha sonraki günlerde Tufeyl bin Amr -radiyallahu anh- onu rüyasında gördü. Kılık kıyafeti güzel olmasına rağmen elleri sarılı idi. Tufeyl -radiyallahu anh- ona “Rabbin sana ne yaptı?” diye sordu. O da “Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem-in yanına hicret ettiğim için beni affetti.” diye cevap verdi. Tufeyl -radiyallahu anh- “Neden seni ellerini sarmış görüyorum?” deyince:

“Bana ‘Senin bozduğun bir organını biz düzeltemeyiz.’ denildi.” cevabını verdi.

Tufeyl -radiyallahu anh- bu rüyayı Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz’e anlattığında:

“Allah’ım! Onun ellerini de affeyle!” diye duâ etti. (Müslim: 116)

Bunca Hadis-i şerif’leri görüp organ nakli ve vasiyetinin caiz olduğunu söylerse küfre kayar. Çünkü bu bir intihardır, intihar ise hem katliamdır, hem haramdır.

Belirli Bir Ömür:

Allah-u Teâlâ’nın sonsuz hikmetlerini ihtiva eden iradesinin gerektirdiğine göre, insanların her birine belli bir ecel tayin ve taksim etmiştir.

Âyet-i kerime’sinde buyuruyor:

“Aranızda ölümü biz takdir ettik. (Ne zaman öleceğinizi belirleyen biziz.)” (Vâkıa: 60)

İnsanların hayat süreleri değişik değişiktir. Kimi uzun kimi kısadır. Büyük küçük, genç ihtiyar hiç kimse belirlenmiş olan vakti gelmeden ölmez. Vakti gelince de bir dakika tehir olmaz.

“Ve bizim önümüze geçilmez.” (Vâkıa: 60)

Hiç kimse O’nu iradesinden alıkoyamaz. Her dilediğini dilediği şekilde yapar.

Hazret-i Allah böyle buyururken, bunlar bir insanı öldürüyorlar veya fetvasını veriyorlar. Böylece Hazret-i Allah’ın önüne geçiyorlar. Gadab-ı ilâhî’yi celbediyorlar.

Diğer bir Âyet-i kerime’de şöyle buyuruluyor:

“O sizi çamurdan yaratmış, sonra da size bir ecel takdir etmiştir. Bir de O’nun katında belli bir ecel vardır. Böyle iken siz hâlâ şüphe edip duruyorsunuz.” (En’am: 2)

Hiç bir şey tesadüf değildir. Her biri mutlaka ilm-i ilâhide takdir edilmiş ve levh-i mahfuzda yazılmış olarak meydana gelir. Bütün bunlar Allah-u Teâlâ’ya göre çok kolaydır. O’na göre öldükten sonra diriltmek de kolaydır.

“Allah eceli gelince hiç bir canı geri bırakmaz. Allah yaptıklarınızdan haberi olandır.” (Münafikun: 11)

Hüküm O’nundur. Mahluk ise onun işine karışamaz. Ruh ise onun bilgisindedir. O bir emr-i ilâhî’dir.

“De ki: Ruh Rabbimin emrindendir.” (İsra: 85)

Binaenaleyh bir kimse organları vasiyet etmekle veya varis ise organların alınmasına izin vermekle, doktor ise öldü diye almakla, ilahi takdire müdahale etmiş, Hazret-i Allah’ın emanetini çiğnemiş oluyor. Belki Hazret-i Allah yaşatacaktı.

Ölü Hayattaki Gibi Aynı Acıyı Duyuyor:

Hazret-i Âişe -radiyallahu anhâ- Vâlidemiz’den rivayet edildiğine göre Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz bir Hadis-i şerif’lerinde şöyle buyurmuşlardır:

“Ölünün kemiğini kırmak, onu diri iken kırmak gibidir.” (Ebu Dâvud: 3207 - İbn-i Mâce: 1616)

Hadis-i şerif’ten; kişinin hayatta iken eziyet duyduğu şeylerden ölü iken de eziyet duyduğu anlaşılmaktadır.

Nitekim Ashab-ı kiram’dan İbn-i Mesud -radiyallahu anh-:

“Bir mümine ölü iken eziyet etmek, hayatta iken eziyet etmek gibidir.” demiştir.

Hadis-i şerif’ten maksat; dirinin kemiğini kırmak haram olduğu gibi, ölünün kemiğini kırmak da haramdır.

Süyutî, Ebu Dâvud’un haşiyesinde, bu Hadis-i şerif’in sebebini şöyle zikretmektedir:

Câbir -radiyallahu anh-den rivayet edildiğine göre şöyle demiştir:

“Biz Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- ile beraber, bir cenazeye çıktık. Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem- kabrin kenarında oturdu, biz de beraberinde oturduk. Mezar kazıcısı toprak altından bir bacak veya kol kemiği çıkardı. Onu kırmak istedi.

Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz:

“Onu kırma! Senin onu ölü iken kırman, onu diri iken kırman gibidir. Lâkin onu kabrin kenarında toprağa göm.” buyurdu.

Ümmü Seleme -radiyallahu anhâ- Vâlidemiz’den rivâyet edilen bir Hadis-i şerif’lerinde Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz şöyle buyurmuşlardır:

“Günah hususunda ölünün kemiğini kırmak, onu diri iken kırmak gibidir.” (İbn-i Mâce: 1617)

Daha önce de arzedildiği üzere, Medine-i münevvere’ye hicret eden Devs kabilesinden bir zât hastalanmış ve sabırsızlık ederek oklarla parmak eklerini kesmiş, ellerinden kan fışkırmaya başlamış, sonra da ölmüştü. Daha sonraki günlerde Tufeyl bin Amr -radiyallahu anh- onu rüyasında gördü. Kılık kıyafeti güzel olmasına rağmen elleri sarılı idi. “Rabbin sana ne yaptı?” diye sorduğunda “Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem-in yanına hicret ettiğim için beni affetti.” dedi. “Neden seni ellerini sarmış görüyorum?” deyince:

“Bana ‘Senin bozduğun bir organı biz düzeltemeyiz.’ denildi.” cevabını verdi. (Müslim: 116)

Organ nakli ölüye eziyettir, eziyet ise haramdır.

Enes -radiyallahu anh-den rivayet edildiğine göre Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz Hadis-i şerif’lerinde buyururlar ki:

“Bir müslümana eziyet eden, bana eziyet etmiş gibi olur. Bana edilen eziyet ise Allah’a edilen ezâ gibidir.” (C. Sağir: 8269)

Kim ki bu Hadis-i şerif’leri görüp caiz olduğunu söylerse küfre kayar.

Bir de var ki, organ naklinde vücud hayattaki gibi aynı acıyı duyar. Çünkü ruh alınmıştır amma, cesed ile irtibatı vardır. Diş de cansız fakat acıyor, içindeki sinir irtibatı sağlıyor.

Hazret-i Allah bütün ruhları lâhut âleminde yarattı. Sonra kâinatın en aşağısına indirdi.

Bu mülk âleminde cesetlere giren ruhlar mülk elbisesine bürünerek cismânî ruh oldular.

Hakiki hayat ölümden sonra başlar.

Resul-i Ekrem -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz Hadis-i şerif’lerinde:

“İnsanlar uykudadırlar, öldükleri zaman uyanırlar.” buyurmuşlardır. (K. Hafâ c.2, sh. 312, 2795)

Çürüyen elbisedir ve hükümsüzdür. Ruh intikal etmiş olduğu berzahta o âleme mahsus lâtif bir kalıba bürünür. Kabirde insan, dünyada iken huy edindiği sıfatlara göre elbise giyer.

Meselâ hırsızlık yapan fare sıfatında, âilesini kıskanmayan domuz sıfatında, başkalarına hırlayan kelp sıfatında, büyük düşman ejderha sıfatında, diğer düşmanlar yılan sıfatında bir kalıp içine girer.

Hayvanî sıfatlardan arınanlar, orada insan şeklinde ve sıfatındadırlar. Mükemmel bir hayat sürerler; oturur, kalkar ve gezerler yer ve içerler.

Mahşere çıktıkları zaman da oranın elbisesini giyerler.

Bu ne zaman belli olacak? Perde kalktığı zaman.

Vücud bir elbisedir. Elbisenin altındaki elbise görünmediği için zanla hareket ediliyor.

Bu görünen dış âlemdir, içini göremezsiniz. Bunların hepsi o kapalı âlemin altındadır.

Kapalı bir âlem var, fakat dıştakiler bilmiyor.

“Onlar dünyâ hayatının yalnız görünen dış kısmını bilirler. Ahiretten ise habersizdirler.” (Rum: 7)

Âyet-i kerime’si bunu ispat eder.

Diğer bir Âyet-i kerime’de ise şöyle buyuruluyor:

“Andolsun ki sen bundan gafildin. İşte şimdi senden gaflet perdesini kaldırdık. Bugün artık gözün keskindir.” (Kaf: 22)

Kabirde fevkalâde bir hayat mevcuttur. Berzah âlemi ile dünya arasında hassas bir perde vardır. Kabirdekiler dünyaya emirsiz gelemiyor, dünyadakiler de onların hâlini göremiyorlar.

Bir Âyet-i kerime’de:

“O Allah ki iki denizi birbirine salıverip yaklaştırmıştır. Birinin suyu tatlı ve kolay içimli, diğerininki ise tuzlu ve acıdır. İkisinin arasına birbirlerine karışmalarına engel olan bir perde koymuştur.” buyuruluyor. (Furkan: 53)

Nitekim ünlü Fransız deniz araştırmacısı kaptan Kusto, uzun araştırmalardan sonra iki denizin arasındaki hassas perdeyi görmesi ile bu hakikata vakıf oldu.

Onun araştırıp bulduğu gibi sen de araştırırsan, sen de gerçek mânâda ilâhi bir lütfa erişirsen; âlem-i berzah ile irtibat kurabilirsin ve bu esrarı çözmüş olursun. Şu kadar var ki, milyonlarda bir kişi bu lütfa mazhar olur.

Uzak bir memlekette bulunan bir evlâdından haber alabilmen, onun yazacağı bir mektup veya edeceği bir telefona bağlı olduğu gibi; âlem-i berzahtaki durum da, oradaki fevkalâde hayat da ancak Hazret-i Allah ve Habib-i Ekrem’inin -sallallahu aleyhi ve sellem- beyanları ile anlaşılır.

Âyet-i kerime:

“Her şeyden haberdar olan Allah gibi, sana hiç kimse haber veremez.” (Fatır: 14)

Vücud bir elbisedir. Onu ayakta tutan, düşündüren, konuşturan, hareket ettiren ruhtur. O bir emr-i ilâhidir.

Âyet-i kerime’de:

“Resulüm! Sana ruhtan sorarlar. Onlara de ki, ruh Rabbimin emrindendir.” buyuruluyor. (İsrâ: 85)

Uyku halinde iken ruh; bedenden çıkarak misâl ve melekût âlemine intikal eder, Arşurahman’a yükselir.

Bir Âyet-i kerime’de şöyle buyuruluyor:

“Allah öleceklerin ölümleri anında, ölmeyeceklerin de uykuları esnasında ruhlarını alır. Ölmelerine hükmettiği kimselerin ruhunu yanında tutar, diğerlerini belli bir süreye kadar (bedenlerine) gönderir.

Şüphesiz ki bunda iyi düşünen kimseler için öğütler ve ibretler vardır.” (Zümer: 42)

Ruh ile vücudun ilgisi olduğu için, ruh rüyâ gördüğü zaman beden de etkilenir. Vücud güzel rüyalardan neşelenip haz duyduğu gibi, korkunç rüyalardan da üzüntü duyar.

Yani rüyâyı ruh görüyor, vücuda da tesiri oluyor. Demek ki ruh ile cesed arasında irtibat var.

Ölüm kati bir tükeniş değildir, diyar değişikliğidir.

Biz burada imtihan sahasındayız. Gerçek hayat ölümden sonra başlar. Ya sefa, ya cefa.

Âyet-i kerime’de:

“O hanginizin daha güzel amel işleyeceğinizi imtihan etmek için ölümü ve hayatı yaratandır.” buyuruluyor. (Mülk: 2)

Zira bu dünya hayatı hayalidir, süfli bir âlemdir. İçi bilinmediği için yanlış hüküm veriliyor.

Ashab-ı kehf’in mağaradaki hayatları hakkında Kur’an-ı kerim’de şöyle buyuruluyor:

“Onlar mağaranın genişçe bir yerinde idiler.” (Kehf: 17)

Görünüşte dar yerde, fakat Cenâb-ı Hakk Âyet–i kerime’sinde onları geniş bir vâdide yaşattığını bildiriyor. Yani iç âlemin dışarıdan görülmediğini ifade ediyoruz.

Âyet-i kerime’lerde şöyle buyuruluyor:

“Nihayet onlardan her birine ölüm geldiği vakit der ki ‘Rabbim! Beni dünyaya geri döndür. Belki yapmadan bıraktığımı tamamlar ve yararlı iş işlerim.’

Hayır, bu söylediği sadece kendi lafıdır. Tekrar diriltilip kaldırılacakları güne kadar, önlerinde geriye dönmekten onları alıkoyan bir berzah bir perde vardır.” (Müminun: 99-100)

“Onlar (kabirlerinde kıyamet gününe kadar) sabah akşam ateşe sunulur. Kıyamet koptuğu gün de ‘Firavun hânedanını azabın en çetinine sokun’ denilir.” (Mümin: 46)

Allah-u Teâlâ günahkâr kişilerin âhirete intikal ettiklerinde:

“Keşke benim için (dünyaya) dönüş imkânı bulunsa da iyilerden olsam!” (Zümer: 58

“Rabbimiz! Gördük, işittik. Artık bizi dünyaya geri döndür de salih bir amel işleyelim.” diyeceklerini haber vermektedir. (Secde: 12)

Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz bir mezar ziyaretinde şöyle buyurmuştur:

“Ey mümin kavimlerin yurdu! Size selâm olsun. İnşaallah biz de arkanızdan gelip size katılacağız.” (Müslim)

Diğer Hadis-i şerif’lerinde ise buyururlar ki:

“Bir ölü tabuta konulup taşınırken, iyi bir kişi ise ‘Beni bir an evvel yerime ulaştırınız!’ der. Kötü bir kişi ise ‘Eyvah! Beni nereye götürüyorsunuz?’ diye feryat eder.

Bu sesi insanlardan başka her mahluk duyar. Eğer insan da bunu duymuş olsa, derhal bayılırdı.” (Buhari. Tecrid-i sarih: 652)

“Bir kul kabrine konulduğunda, cenazeye gelenler dönüp giderlerken onların ayak seslerini işitir.” (Buhari. Tecrid-i sarih: 658)

“Ölü, yakınlarının kendisine ağlamasından dolayı azab görür.” (Buhari. Tecrid-i sarih: 638)

“Yas tutularak ardından ağlanan ölü, bundan ötürü azab görür.” (Buhari. Tecrid-i sarih: 640)

“Vasiyet etmeksizin vefat eden mümin, çevresinde gömülü bulunan ölüler ile konuşma ve muhabbet etmeye izinli olamaz.” (C. Sağîr; sh. 167)

“Ölülerinizi salih insanların civarına defnediniz. Zira diriler fena komşudan eziyet gördükleri gibi ölüler de fenaların karşılıklı konuşmalarıyla rahatsız olur.” (C. Sağîr; sh.13)

“Borçlu kimse kabirde mahpustur.” (C. Sağîr; sh. 36)

“Biriniz ölünce sabah ve akşam ona gideceği yer gösterilir. Cennetlik ise, cennet ehlinin makamlarından bir makam; cehennemlik ise cehennem hücrelerinden bir karargâh gösterilir. Ona ‘Burası senin yerindir’. Kıyamet günü Allah seni buraya gönderecektir denir.” (Buhari. Tecrid-i Sarih: 678)

Yani bunları size kabirde fevkalâde bir hayat olduğunu belirtmek için arzediyoruz.

Bir Yahudi karısı ölmüştü, ev halkı başında ağlaşıyorlardı. Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz oradan geçerken şöyle buyurdu:

“Bunlar ölülerine ağlıyorlar. Ölü ise kabrinde azab görüyor.” (Buhari. Tecrid-i sarih: 639)

Bir defasında da iki kabrin yanından geçerken şöyle buyurdular:

“Bunlar azab görüyorlar. Halbuki azab görmeleri büyük bir şey için değildir. Birisi idrar sıçramasından sakınmazdı. Diğeri de koğuculuk ederdi.” (Buhari)

Bedir savaşında öldürülen müşriklerin ileri gelenlerinden yirmidördü’nün cesetlerinin kör bir kuyuya atılmasını emretmişti. Daha sonra kuyunun başına gelerek “Siz Allah’a ve Resulullah’a itaat etseydiniz sevinirdiniz. Biz Rabbimizin bize vaadini gerçek bulduk. Siz de Rabbinizin size vaad etmiş olduğu azâbı gerçekleşmiş buldunuz mu?” buyurdu.

Hazret-i Ömer -radiyallahu anh- Efendimiz “Yâ Resulellah!... Kendilerinde hayat eseri bulunmayan şu kokmuş cesetlere mi sesleniyorsun?” deyince şu sözü söylediler:

“Varlığım kudret elinde olan Allah’a yemin ederim ki, benim bu söylediklerimi siz onlardan daha iyi işitir değilsiniz. Fakat onların bana cevap vermeye güçleri yetmez.” (Buhari)

verdiğin örnekler ve hadisler hep canlı birinin kendisine zarar vermesi. bu bir nevi intihar. bende aslında bu konularda çelişkideyim ama bu yazılanlarla bu konu açıklanamaz. göreceli ifadeler hakim. kişinin ölümünden sonra bir organının alınıp başkasında kullanılması ile ilgili daha az muğlak hadis ve örnekler gerekli...(şahsi fikrimdir. bunu yazan Allah dostunun ismini öğrenmek isterdim)

Bu yaziyi bir siteden bir arkada$ verdi o na soyledikten sonra sana kimin yazdigini soylerim belki ok?

tamam kardeşim...

Selamün Aleyküm Kardeşler
Benim bu konuda fazla bilgim olmamasına ragmen bildiğim kadarıyla tamamen ölen kişinin organları zaten alınmıyor yani kişi tam olarak ölmemiş olması gerekmekte inşaallah doğru bilgiye doktor kardeşlerimizinde yardımıyla ulaşabiliriz.

anadoluçilesi özur dilerim hakkini helal et tamamen unutmu$tum

küfür örten demek ,gizleyen demek kefere den geliyor ,inkar terimsel ıstılah manası
kafir algılama inş @zelalcim
küfür konusunda katılmıyorum ama inkar başka bir durum çünki,caiz diyenlerinde görüşleri sunulsa imiş daha objektif olurdu
insanın katli caiz değildir meseleyi öyle düşün,beyin ölümü gerçekleşenler kalpleri durmadan organlarından ayrılıyorlar

Bu konuda Diyanet'in ne dediğini bilen var mı?

Dut_agaci' Alıntı:

Bu konuda Diyanet'in ne dediğini bilen var mı?

Genişletmek için tıkla ...

“Her kim birini (hayatını kurtararak) yaşatırsa sanki bütün insanları yaşatmıştır.”(Mâide Suresi 32. Ayet)

“İyilik ve takvâ üzere yardımlaşınız”(Mâide Suresi 2. Ayet)


diyanet bu ayetler ışıgında caizdir diyor

bu caiz değildir diyenler Allah korusunda böbrek acısı ile kıvranıp durunca ne diyecekler acaba?


"Çağdaş İslâm bilginleri ve fetva kuruluşları, ölüden (kadavra) tedavi maksadıyla organ alınmasına ve hastaya nakledilmesine, çeşitli gerekçelere istinaden cevaz vermişlerdir. Bu cümleden olarak, ülkemizde Diyanet İşleri Başkanlığı Din İşleri Yüksek Kurulu daha önceki kararlarının yanı sıra 03.03. 1980 tarih ve 396/13 sayılı kararı ile, belli şartların bulunması halinde ölüden diriye organ naklinin câiz olduğuna fetva vermiştir. Aynı şekilde Kuveyt Evkaf ve Din İşleri Başkanlığı’na bağlı Fetva Kurulu’nun 24. 12. 1979 tarih ve 132/79 sayılı, 14.09.1981 tarih ve 87/81 sayılı kararları ile, Suudi Arabistan’da faaliyet gösteren Dünya İslâm Birliği’ne bağlı Fıkıh Akademisi’nin ve Mısır’daki Ezher Fetva Kurulu’nun kararları ve İslâm Konferansı Teşkilâtı’na bağlı İslâm Fıkıh Akademisi’nin 11.02.1988 tarih ve 4/1 sayılı kararı da bu yönde olup, bu kararda ölüden organ nakli belli şartlarla câiz görülmektedir. Çağdaş İslâm bilginlerinin büyük bir kısmı da ferdî olarak bu paralelde fetva vermiştir."

@AynAlı iki böbreğimiz var Allah'a şükür değil mi

Zaruretler haramı helal kılar

Kur’an’da (elBakara 2/173; elMâide 5/3; elEn‘âm 6/119, 145) ve hadislerde (Müsned, V, 96, 218; Ebû Dâvûd, “Et‘ime”, 36) insan hayatını tehdit eden bir açlık ve zaruret halinde haram fiillerin mubah hale geleceği ve günahın kalkacağı bildirilmiştir. İslâm ölüye değer vermekle birlikte, insana ve hayata daha çok değer vermiş, hayatı korumayı dinin beş temel maksadından biri saymıştır.

İslâm hukukçuları da hayatı tehdit eden açlık zarureti karşısında kalan kimsenin ölü insan eti bile yiyebileceğini, tedavi maksadıyla haram ve necis şeyleri kullanabileceğini, kemik, diş, kan gibi insan parçalarıyla tedavi olabileceğini, yavruyu kurtarmak için ölen annenin karnının yarılabileceğini, yutulmuş mücevher gibi değerli bir malı çıkarmak için ölünün karnının açılabileceğini belirtmişlerdir. İslâm hukukçularının bu ve benzeri fetvaları günümüzdeki organ nakline bir hayli ışık tutmaktadır. Ancak bu gibi durumlarda belirtilen çözümleri benimsemeyen fakihler de vardır.

Bu durum, fıkhın "Zaruretler, mahzurlu (sakıncalı) olan şeyleri helal kılar" ve "Zararın ağır olanı, daha hafif olanıyla giderilir" genel kaidelerine uyan bir davranıştır. Ayrıca, zaruret halinde "iki şerden ehven olanı tercih edilir" görüşüne de uygundur. Çünkü burada bir hayatı kurtarmak söz konusudur.

Kadavradan organ nakli

Çağdaş İslâm bilginleri ve fetva kuruluşları, ölüden (kadavra) tedavi maksadıyla organ alınmasına ve hastaya nakledilmesine, çeşitli gerekçelere istinaden cevaz vermişlerdir. Bu cümleden olarak, ülkemizde Diyanet İşleri Başkanlığı Din İşleri Yüksek Kurulu daha önceki kararlarının yanı sıra 03.03. 1980 tarih ve 396/13 sayılı kararı ile, belli şartların bulunması halinde ölüden diriye organ naklinin câiz olduğuna fetva vermiştir. Aynı şekilde Kuveyt Evkaf ve Din İşleri Başkanlığı’na bağlı Fetva Kurulu’nun 24. 12. 1979 tarih ve 132/79 sayılı, 14.09.1981 tarih ve 87/81 sayılı kararları ile, Suudi Arabistan’da faaliyet gösteren Dünya İslâm Birliği’ne bağlı Fıkıh Akademisi’nin ve Mısır’daki Ezher Fetva Kurulu’nun kararları ve İslâm Konferansı Teşkilâtı’na bağlı İslâm Fıkıh Akademisi’nin 11.02.1988 tarih ve 4/1 sayılı kararı da bu yönde olup, bu kararda ölüden organ nakli belli şartlarla câiz görülmektedir. Çağdaş İslâm bilginlerinin büyük bir kısmı da ferdî olarak bu paralelde fetva vermiştir.

Yukarıda işaret edilen kurullar ve şahıslar, ölüden diriye organ naklinin câiz olabilmesi için şu şartların bulunması gerektiğini belirtirler:

1. Organ naklinde zaruretin bulunması,

2. Konunun uzmanlarında hastanın bu tedavi ile iyileşeceğine dair güçlü bir kanaatin oluşmuş bulunması,

3. Ölümünden önce kendisinin veya ölümünden sonra mirasçılarının onayının alınmış olması,

4. Tıbbî ve hukukî ölümün kesinleşmiş olması,

5. Organın bir ücret ve menfaat karşılığında verilmemiş olması,

6. Alıcının da buna razı olması.

Söz konusu kurullar ve bilginler, ölüden organ nakline fetva verirken genellikle, zaruret halinde haramı işlemeye, necis ve haramla tedavi olmaya ruhsat veren nasları ve bunlardan kaynaklanan fıkhî kuralları ve ictihadları delil olarak göstermektedirler. Ayrıca, zaruretteki kimsenin ölü insan etinden yiyebilmesi, deve idrarıyla tedavi olabilmesi, ipek ve altın kullanabilmesi, insan vücuduna ölünün kemiğinin veya dişinin takılabilmesi, cenini kurtarmak için ölü annesinin karnının yarılabilmesi, annenin hayatını kurtarabilmek için karnındaki ölmüş ceninin parçalanarak çıkarılabilmesi gibi ruhsat hükümlerini örnek göstererek bunların gerekçelerini esas almaktadırlar.

Ölüden organ naklini câiz görmeyen bazı çağdaş bilginler ise, insan ölüsünün saygınlığını ve dokunulmazlığını, “Ölünün kemiğini kırmak, diri iken kemiğini kırmak gibidir” meâlindeki hadisi (Ebû Dâvûd, “Cenâiz”, 60; elMuvatta’, “Cenâiz”, 45), cismanî haşir ve organların şahitliği inancını, hilkati (aslî yaratılış) bozmanın câiz olmaması ilkesini gerekçe göstermektedir. Ancak bu görüşün ve dayanaklarının, İslâm’ın yukarıda zikredilen ilke ve gayeleri karşısında daha zayıf kaldığı açıktır.

Diriden diriye nakil

Diriden diriye organ naklinin hükmüne gelince; bazı çağdaş İslâm bilginleri ve fetva kurulları belli şartlarla buna da cevaz vermişlerdir. Bu cümleden olarak Kuveyt Evkaf ve Din İşleri Bakanlığı’na bağlı Kuveyt Fetva Kurulu’nun 24.12.1979 tarih ve 132/79 sayılı kararında Suudi Arabistan’daki Dünya İslâm Birliği’ne bağlı Fıkıh Akademisi’nin 1928 Ocak 1985 tarihinde Mekke’de düzenlenen VIII. Dönem Toplantısı’nda alınan kararlarda ve İslâm Konferansı Teşkilâtı’na bağlı İslâm Fıkıh Akademisi’nin 11.02.1988 tarih ve 4/1 sayılı 20.03.1990 tarih ve 6/58 sayılı kararlarında diriden diriye organ nakli, belli şartlarla câiz görülmüştür. Bunun cevazı için ileri sürülen şartlar ise şunlardır:

1. Zaruretin bulunması.

2. Vericinin izin ve rızâsının bulunması.

3. Organın alınmasının, vericinin hayatını ve sağlığını bozmayacak olması ve bu durumun tıbbî raporla belgelendirilmesi,

4. Konunun uzmanlarında operasyon ve tedavinin başarılı olacağına dair güçlü bir kanaat oluşmuş bulunması,

5. Yeterli tıbbî ve teknik şartların bulunması,

6. Organ vermenin ücret veya belli bir menfaat karşılığı olmaması.

z£LaL' Alıntı:

“Her kim birini (hayatını kurtararak) yaşatırsa sanki bütün insanları yaşatmıştır.”(Mâide Suresi 32. Ayet)
“İyilik ve takvâ üzere yardımlaşınız”(Mâide Suresi 2. Ayet)
diyanet bu ayetler ışıgında caizdir diyor

Genişletmek için tıkla ...

Maide Sûresi 31. ayetin mealinde ]“Her kim birini (hayatını kurtararak) yaşatırsa sanki bütün insanları yaşatmıştır.”«Bir şahsı yangından, suya gark olmaktan, açlıktan, soğuktan, şiddet-i hararetten ve sair mühlik olan şeylerden kurtarırsa cemi-i nâs'ı kurtarmış gibi olur» demektir.
Çünkü; ihyanın manâ-yı hakikisi beşer için mümkün olmadığından helâkten kurtarmasına ihya denilmiştir.

İslam Dini ve Organ Bağışı

Din İşleri Yüksek Kurulu 06.03.1980 tarih ve 396/13 sayılı kararında da aşağıdaki şartlara uyularak yapılacak organ ve doku naklinin caiz olacağı sonucuna varmıştır:
- Zaruret halinin bulunması, yani hastanın hayatını veya hayatî bir uzvunu kurtarmak için, bundan başka çaresi olmadığının, meslekî ehliyet ve dürüstlüğüne güvenilen bir tabip tarafından tespit edilmesi,
- Hastalığın bu yoldan tedavi edilebileceğine tabibin zann-ı galibinin bulunması,
- Organ veya dokusu alınan kişinin, bu işlemin yapıldığı esnada ölmüş olması,
- Toplumun huzur ve düzeninin bozulmaması bakımından organ veya dokusu alınacak kişinin sağlığında (ölmeden önce) buna izin vermiş olması veya hayatta iken aksine bir beyanı olmamak şartıyla, yakınlarının rızasının sağlanması,
- Alınacak organ veya doku karşılığında hiçbir şekilde ücret alınmaması,
- Tedavisi yapılacak hastanın da kendisine yapılacak bu nakle razı olması gerekir.

Kişinin Yaşam Destek Ünitesi’nden çıkarılması hakkındaki 14.12.2006 tarihli Din İşleri Yüksek Kurulunun mütalaası şöyledir:
Yaşam destek ünitesine bağlı bir kişi;
a) beynin kesin olarak bütün fonksiyonlarını yitirdiğine,
b) bu durumdan geri dönüşün artık imkansız olduğuna uzman tabiplerce karar verilmesi şartıyla yaşam destek ünitesinden çıkarılabilir.

Yine aynı mütalaada organ nakli ile ilgili yapılan açıklamada 1980 yılındaki kurul kararına ek olarak organ alınacak kişinin canlı olması ile ilgili şöyle bir açıklama yer almıştır:

“... Organ veya dokusu alınacak kişinin, işlemin yapıldığı esnada ölmüş olması; organı alınacak kişi sağ ise alınacak organ veya dokunun hayatî bir organ olmaması,...”

Diyanet, yasam destek ünitesinde kalbi fonksiyonlari devam eden bir hastadan organ alinarak kalbi yasam fonksiyonlarinin sonlandirilmasini caiz görmüyor...
Bu incelik önemli...
Yasam destek ünitesinden hasta alinsa da onun tabii bir sekilde ölmesinin üzerinde duruyor...

Böyle birinden organ alinir mi, alindiginda nakil icin ne derece saglikli, onu da uzman doktorlar karar verecektir...

Yaw zarurete kim karar verecek ? Bugün ülkemizde Ramazan günü doktora giden hastaların bir çoğuna rhatasızlığını ifade eder etemz hemen ilk olarak "Oruç tutuyor musun?" sorusunu soran ve hiç muayene etmeden de "Oruç tutmayacaksın!" diyen doktorlar var. Yani, hiç inanmıyor, atesit doktorlar ! Zaruret konusunu bunarın raporlarıyla mı öğreneceğiz ?
Kendinize gelin ve bulanık suda balık avlamayın diyorum !

fakiri' Alıntı:

Yaw zarurete kim karar verecek ? Bugün ülkemizde Ramazan günü doktora giden hastaların bir çoğuna rhatasızlığını ifade eder etemz hemen ilk olarak "Oruç tutuyor musun?" sorusunu soran ve hiç muayene etmeden de "Oruç tutmayacaksın!" diyen doktorlar var. Yani, hiç inanmıyor, atesit doktorlar ! Zaruret konusunu bunarın raporlarıyla mı öğreneceğiz ?
Kendinize gelin ve bulanık suda balık avlamayın diyorum !

Genişletmek için tıkla ...

Mü'min, müslüman, adil mütehassis bir doktor heyeti karar verecek...

Ben iki kez ameliyat gecirdim, dinlerine bakmadim ama bel ki de Din'le uzaktan yakindan alakalari yoktu doktorlarin...

Ne yapayim, caresizim...

Elbette bu caresizligimin hesabini Allah bana da soracak, Veri'ye de soracak, Fakiri'ye de soracak ve bir baska Müslüman'a da soracak... Bunlar ayri seyler...

Fakiri sapla samani birbirine karistirma...
Mü'min, müslüman adil ve güvenilir bir doktor heyeti yoksa, bunu da katarsiniz, organ naklinin cevazina olur biter...

(((__meftun__)))' Alıntı:

Mü'min, müslüman, adil mütehassis bir doktor heyeti karar verecek...
Ben iki kez ameliyat gecirdim, dinlerine bakmadim ama bel ki de Din'le uzaktan yakindan alakalari yoktu doktorlarin...
Ne yapayim, caresizim...
Elbette bu caresizligimin hesabini Allah bana da soracak, Veri'ye de soracak, Fakiri'ye de soracak ve bir baska Müslüman'a da soracak... Bunlar ayri seyler...

Genişletmek için tıkla ...

Peki, hangi organ naklinde inanç yönğünden mümin-müslüman bir doktor heyeti oluşturuluyor ? Var mı böyle bir uygulama ?..
Yok ! Şu halde biz neden bahsediyoruz ?