Ehl-i Sünnet
Kıdemli Üye
- Katılım
- 5 Şub 2011
- Mesajlar
- 3,061
- Tepkime puanı
- 139
- Puanları
- 0
ONLAR TEVÂZU İLE YÜCELDİLER!
Günümüzde insanlar arası ilişkilerde aramızdan uçup giden güzel huyların başında tevazu / alçak gönüllülük gelmektedir. Oysa edebin en önde gelen vasıflarından biri de tevazu değil mi?
Şimdilerde bir parça ilim öğrenen, biraz mal varlığı olan, bir parça makam-mevki elde eden herkes kendi gücünü, üstünlüğünü başkasına hissettirme peşinde. Oysa insanı yücelten şey tevazudur. Ağaçlara bir bakın: Dalları meyve ile dolmaya başlayan ağacın dalları yere doğru eğilir. Meyvesiz ağaç ise [kavak gibi] mağrur ve başı diktir ama ondan olsa olsa ancak odun olur!
Allah Resûlü'nün (s.a.v.) rahle-i tedrisinden geçen kutlu sahabe nesli böyle miydi? Tevazu onların en üst değerlerindendi. Onlar, ilimde ve asalette zirve noktaya ulaşmış olsalar bile buna denk bir şekilde tevazuda da zirve noktada olduklarını gösteriyorlardı.
İşte buna dair bir örnek...
Allah Resûlü'nün amcasının oğlu Abdullah İbn Abbas radıyallahu anh... Kur'an'ın tercümanı... En çok hadis rivayet eden 6 sahabeden biri... Peygamberimizin duasına mazhar olmuş kutlu sahabe... Fıkıh, hadis, tefsir ve Arap dilinde -hâsılı- bütün İslamî ilimlerde en önde gelenlerden...
Bir diğeri de Zeyd bin Sâbit radıyallahu anh... Allah Resûlü'nün (s.a.v.) vahiy kâtibi... Kur'an'ın toplanmasında ve çoğaltılmasında baş rolü oynayan sahabî... Fıkhı en iyi bilenlerden, ferâiz ilminin üstadı...
Bir gün Zeyd bin Sâbit atına bindi. Orada bulunan Abdullah İbn Abbas derhal onun üzengisini tuttu. Zeyd, "Ey Allah Resûlü'nün amcasının oğlu, rica ederim üzengiyi bırak!" dedi. Abdullah'ın ise hiç bırakmaya niyeti yoktu. O "bize, âlimlerimize ve büyüklerimize böyle davranmamız emredildi" dedi. Zeyd, Abdullah'ın bundan vazgeçmeyeceğini anlayınca ona "elini bana gösterir misin?" dedi. Abdullah elini gösterince Zeyd, serice bir hamle ile kendisinden çok küçük olan Abdullah'ın elini kavrayıp öptü ve "bize de peygamberimizin ehl-i beytine böyle davranmamız emredildi" dedi...
(İbn Asâkir, Târihu Dımaşk, XIX, 326)
İki büyük sahabîdeki tevazuyu görüyor musunuz? İki büyük sahabîdeki asaleti, inceliği, zerafeti görüyor musunuz? Kibrin, riyanın semtine uğramadığı iki kutlu sahabî! İlminin hakkını veren iki güzel insan...
Allah Resûlü'nün kutlu terbiyesinden geçen nesiller böyleydi... Rabbimiz bizleri de onların yolundan ayırmasın.
(Soner Duman /21.Muharrem.1439/Çarşamba)
Günümüzde insanlar arası ilişkilerde aramızdan uçup giden güzel huyların başında tevazu / alçak gönüllülük gelmektedir. Oysa edebin en önde gelen vasıflarından biri de tevazu değil mi?
Şimdilerde bir parça ilim öğrenen, biraz mal varlığı olan, bir parça makam-mevki elde eden herkes kendi gücünü, üstünlüğünü başkasına hissettirme peşinde. Oysa insanı yücelten şey tevazudur. Ağaçlara bir bakın: Dalları meyve ile dolmaya başlayan ağacın dalları yere doğru eğilir. Meyvesiz ağaç ise [kavak gibi] mağrur ve başı diktir ama ondan olsa olsa ancak odun olur!
Allah Resûlü'nün (s.a.v.) rahle-i tedrisinden geçen kutlu sahabe nesli böyle miydi? Tevazu onların en üst değerlerindendi. Onlar, ilimde ve asalette zirve noktaya ulaşmış olsalar bile buna denk bir şekilde tevazuda da zirve noktada olduklarını gösteriyorlardı.
İşte buna dair bir örnek...
Allah Resûlü'nün amcasının oğlu Abdullah İbn Abbas radıyallahu anh... Kur'an'ın tercümanı... En çok hadis rivayet eden 6 sahabeden biri... Peygamberimizin duasına mazhar olmuş kutlu sahabe... Fıkıh, hadis, tefsir ve Arap dilinde -hâsılı- bütün İslamî ilimlerde en önde gelenlerden...
Bir diğeri de Zeyd bin Sâbit radıyallahu anh... Allah Resûlü'nün (s.a.v.) vahiy kâtibi... Kur'an'ın toplanmasında ve çoğaltılmasında baş rolü oynayan sahabî... Fıkhı en iyi bilenlerden, ferâiz ilminin üstadı...
Bir gün Zeyd bin Sâbit atına bindi. Orada bulunan Abdullah İbn Abbas derhal onun üzengisini tuttu. Zeyd, "Ey Allah Resûlü'nün amcasının oğlu, rica ederim üzengiyi bırak!" dedi. Abdullah'ın ise hiç bırakmaya niyeti yoktu. O "bize, âlimlerimize ve büyüklerimize böyle davranmamız emredildi" dedi. Zeyd, Abdullah'ın bundan vazgeçmeyeceğini anlayınca ona "elini bana gösterir misin?" dedi. Abdullah elini gösterince Zeyd, serice bir hamle ile kendisinden çok küçük olan Abdullah'ın elini kavrayıp öptü ve "bize de peygamberimizin ehl-i beytine böyle davranmamız emredildi" dedi...
(İbn Asâkir, Târihu Dımaşk, XIX, 326)
İki büyük sahabîdeki tevazuyu görüyor musunuz? İki büyük sahabîdeki asaleti, inceliği, zerafeti görüyor musunuz? Kibrin, riyanın semtine uğramadığı iki kutlu sahabî! İlminin hakkını veren iki güzel insan...
Allah Resûlü'nün kutlu terbiyesinden geçen nesiller böyleydi... Rabbimiz bizleri de onların yolundan ayırmasın.
(Soner Duman /21.Muharrem.1439/Çarşamba)