abla
Doçent
- Katılım
- 21 Kas 2006
- Mesajlar
- 694
- Tepkime puanı
- 16
- Puanları
- 0
Derlerki "ben "diyeni irşad mümkün değildir.evet gerçekten öyledir.
"la ilahe illallah",nefyü isbattır.yani öyle bir cümlecikki,hem nefyi,hem isbatı barındırır içinde.
la ilahe;nefydir. kişi tüm ilahları nefyeder.hiç bir ilah yok der.ve bu la (yok)kelimesini söylerken,göbek altından alna kadar bi hat çeker hayalen .lamelifin ilk çizgisi....bu "la " da neler gizli....nefyedilen afaktaki putlar değildir aslında....kişi bu zikre devam ettikçe anlarki,Allah''''la önündeki en büyük perde kendisi yani
nefsidir. ve aslında bu "la" kısmıyla kendini nefyetmesi gerekmektedir.yani en büyük putumuz benliğimizdir. ve bize benlik veren duygularda bu çizdiğimiz hayali hat üzerindedir.la(yok) ile çizgi çekeriz üzerine...sende kim oluyorsun deriz. (kendini ilah mı sanıyorsun yoksa hep ben ,hep ben,)....ve sağ omuzdan çevirip lamelifin ucunu kalbe nakşederiz illallahı.....ille Allah deriz.Ancak ve ancak Allah var deriz.la süpürgesi denir buna tasavvufta. ters bi lamelif çizilir hayalden.toprak yanımız;"la"(yok)kelimesiyle ,süpürülüp atılır.ve "elif" le O, Allah isbat edilir gönülde.ancak ve ancak o var denir.
hani ibrahim as. putları kırıp kırıp sonra en büyüğün omzuna asmıştı ya baltayı.... hah işte o...herşeyden geçebilir belki insan ama kendinden geçmek zor olan.hiç olduğunu kabul zor.o balta durdukça omuzda,belki kırar dökeriz ama,boynu bıçağın altına uzatmaya,ismail olmak lazım heralde.
imam rabbani derki;kişi ya kendini sever,ya Allahı.bunun dışında bi sevgi olamaz.şunu,bunu seviyorum diyen,kendini seviyordur.nefsini seviyordur.sevdiğinide nefsi için seviyordur.yani Allah haricinde neyi seviyorsak aslında kendimizi seviyoruz demektir.
Allah için sevmek ayrı tabi.bu bir emir haddi zatında. "salihlerle olun" demiyor mu kitabında.
Rasulullahın duasını da anmadan geçmeyelim lafın burasında;"ya mukallebel kulubi sebbit kalbi ala dinik"diyor o güzeller güzeli.yani ey kalpleri evirip çeviren Allahım kalbimi dinin üzere sabit kıl.yani kalp değişken yaradılışta bir alem.
bi yanı Allaha,bi yanı dünyaya açılan berzah.dönüp duran,değişen bi yapısı var.
Rabbim hidayet senden.
biz bilmeyiz sen bilirsin.bizi yolun en doğrusuna hidayet et;kendisine nimet verdiğin kullarının yoluna.
dalalete düşen ve gadaba uğrayanların yollarına değil.
ancak sana ibadet eder ancak senden yardım dileriz çünkü din gününün sahibi olan ,rahman ve rahim olan alemlerin Rabbi sensin.amin.
"la ilahe illallah",nefyü isbattır.yani öyle bir cümlecikki,hem nefyi,hem isbatı barındırır içinde.
la ilahe;nefydir. kişi tüm ilahları nefyeder.hiç bir ilah yok der.ve bu la (yok)kelimesini söylerken,göbek altından alna kadar bi hat çeker hayalen .lamelifin ilk çizgisi....bu "la " da neler gizli....nefyedilen afaktaki putlar değildir aslında....kişi bu zikre devam ettikçe anlarki,Allah''''la önündeki en büyük perde kendisi yani
nefsidir. ve aslında bu "la" kısmıyla kendini nefyetmesi gerekmektedir.yani en büyük putumuz benliğimizdir. ve bize benlik veren duygularda bu çizdiğimiz hayali hat üzerindedir.la(yok) ile çizgi çekeriz üzerine...sende kim oluyorsun deriz. (kendini ilah mı sanıyorsun yoksa hep ben ,hep ben,)....ve sağ omuzdan çevirip lamelifin ucunu kalbe nakşederiz illallahı.....ille Allah deriz.Ancak ve ancak Allah var deriz.la süpürgesi denir buna tasavvufta. ters bi lamelif çizilir hayalden.toprak yanımız;"la"(yok)kelimesiyle ,süpürülüp atılır.ve "elif" le O, Allah isbat edilir gönülde.ancak ve ancak o var denir.
hani ibrahim as. putları kırıp kırıp sonra en büyüğün omzuna asmıştı ya baltayı.... hah işte o...herşeyden geçebilir belki insan ama kendinden geçmek zor olan.hiç olduğunu kabul zor.o balta durdukça omuzda,belki kırar dökeriz ama,boynu bıçağın altına uzatmaya,ismail olmak lazım heralde.
imam rabbani derki;kişi ya kendini sever,ya Allahı.bunun dışında bi sevgi olamaz.şunu,bunu seviyorum diyen,kendini seviyordur.nefsini seviyordur.sevdiğinide nefsi için seviyordur.yani Allah haricinde neyi seviyorsak aslında kendimizi seviyoruz demektir.
Allah için sevmek ayrı tabi.bu bir emir haddi zatında. "salihlerle olun" demiyor mu kitabında.
Rasulullahın duasını da anmadan geçmeyelim lafın burasında;"ya mukallebel kulubi sebbit kalbi ala dinik"diyor o güzeller güzeli.yani ey kalpleri evirip çeviren Allahım kalbimi dinin üzere sabit kıl.yani kalp değişken yaradılışta bir alem.
bi yanı Allaha,bi yanı dünyaya açılan berzah.dönüp duran,değişen bi yapısı var.
Rabbim hidayet senden.
biz bilmeyiz sen bilirsin.bizi yolun en doğrusuna hidayet et;kendisine nimet verdiğin kullarının yoluna.
dalalete düşen ve gadaba uğrayanların yollarına değil.
ancak sana ibadet eder ancak senden yardım dileriz çünkü din gününün sahibi olan ,rahman ve rahim olan alemlerin Rabbi sensin.amin.
azar günü çayınızı içtik yine arnavutların kavesinde..ne diyordu bi Kamil abi...yazmış vermiş,Efendisi olmamış deyip atmış..yazmış vermiş..efendisi olmadı demiş atmış..bu sefer Emirsultandan yazmış..yine okumadan atmış efendisi kenarı yazdıklarını..sormuş..Efendim bu Emirsultandan,dı...tamam tamam senin yazdıklarında doğru..eksiği yoktu..fakat yaşamıyorsun,ki henüz,o yüzden olmadı diyorum..
