Nefis zaten insanla başbaşa ki, hiç onu bırakmıyor ki? Taki ölene kadar. İnsan nefsiyle kıymetlidir, nefsinin de onun üzerinde hakkı vardır. Ama islah edebilene ne mutlu, islahı için yol alabilene ne mutlu...
Hak Yolcusuna Bir İbret...
Mecnun bir keresinde Leyla'nın aşkı ile yice kararsız kalmıştı.
Leyla'ya gitmek için bir deve satın aldı, yola çıktı. Uyumayı ve dinlenmeyei terketti, epeyce yol aldı. Leyla'nın bulunduu şehre yaklaştığı zaman; "Artık sevgilimin şehrine yaklaştım" dedi; kalbi rahatladı, biraz gevşedi.
Bu arada kendisini uyku bastı, uyudu.
Devenin geride "Küşek" isimli bir yavrusu vardı. Ondan zorla ayrılmıştı. Aklı fikri hep ondaydı. Mecnun'un uyuduğunu fark edince, hemen yönünü çevirdi ve süratle yavrusuna doğru yol aldı, Küşek'in yanına vardı.
Mecnun uyandı ki gittiği yolu geri gelmiş. Tekrar yola çıktı, Leyla'ya tam kavuşacakken yine biraz dalıverdi.
Deve yavrusunun derdindeydi. Hemen yöünü çevirip yavrusuna koştu.
Mecnun, Küşek yüzünden bir türlü Leyla'sına kavuşamıyordu.
En sonunda deveyi terk etti, onu Küşek ile başbaşa bıraktı; Leyla'sına tek başına gitti...
Hak yolunda nefis deve yerindedir. Kul onunla Hakk'a yol alacaktır. Ancak onun gerideki arzu ve beklentileri yok edilemezse, gözü hep arkada kalır. İlk fırsatta soluğu orada alır.
Selam ve Dua ile...