eylül
Veled-i kalbî
Bu akşam, İmam Buhari'nin Edebu'l-Mufred'ini okurken, oldukça hoşuma giden bir olayla karşılaştım. Olay şu;
Enes ibni Malik'den rivayet edildiğine göre, kendisi Ömer ibni'I-Hattab (Radıyallahu anh)'dan işitti ki, bir adam Ömer'e selâm verdi. O da selâmı aldı. Sonra Ömer adama sordu:
— Nasılsın? Adam da:
— Senden dolayı Allah'a hamd ederim, dedi. Bunun üzerine Ömer:
— Senden istediğim şey budur, dedi.
Birden bir ışık yandı beynimde, kalbimde ve içim kıpır kıpır oldu. Şükretmeyi unutuyoruz çoğu zaman. Ama bir vesile ile birileri bize nasılsın dediği zaman, "elhamdülillah" dedirtiyor Rabbim. Kendisine "hamd" etmemiz için ne güzel vesileler sunuyor.
Hazreti Ömer'in inceliğini yapacak kalp yok bizde. Gene de o niyetle, o ihlâsa niyetle, bizlerin hamd etmesine ihtiyacı olmayan lâkin bizim hamd etmeye olan ihtiyacımızı, gören, işiten, gideren Rabbime, hamd edebilmeyi birbirimize arada hatırlatmak babında güzel bir örnekti.
E madem böyle, nasılsınız?
pty
