Namaz

NAMAZ
Bir bebek dünyaya gözlerini açtı
Nefes alabilmek için bağırıyordu
Ne yapacaktı ki nefesi alıp ta
Verirken Hu demek istiyordu

O’nu görecek, O’nu dinleyecek
O’nu konuşacak, O’nu sevecek
O’nu dost edinecek, O’nu yaşayacak
Kısaca her haliyle O’nunla olacaktı.

Birisi kucağına aldı onu önce
Güzelce kokladı ve öptü
Sonra da kulağına bir şeyler fısıldadı
Kim bilir belki de en güzel onu anlıyordu

Önce Allahu ekber dedi o güzel ses
Allah büyüktür diyordu Allah büyüktür
Allah kimdi peki diye düşündü bir an
Varlığının sebebiydi hemen anladı

Peki kendinden başka mevcut olmayan Allah
Kimden büyüktü, kime göre büyüktü
O kimseyle kıyaslanamazdı ki,
Büyüklüğün sahibiydi O, bütün büyüklüklerin sahibi

Eşhedü ella ilahe illallah derken tatlı tatlı
O’ndan başka ilah da yok o an anladı
O’ndan gayri her ne ki var kendi benliği de dahil
Bir hiçti artık geriye Sadece O kalmalıydı.

Eşhedü enne Muhammedür Rasullullah
Muhammet Allahın Resulüdür söyle bak
Ahadiyetten vahdaniyete
Varlığın sembolüdür ancak

Hayyaales selah derken o kadife ses
Kim çağırıyor beni namaza bak bir kez
Namaz da nedir diye düşündün mü bir kez
Galiba yaşanması gerekli bir kez

Kıyam, ruku, sücut, yaşanmalı bir ömür boyunca
Kıyam için vermeli Efali faile
Ruku için Sıfatını ver Mevsufuna
Secde etmek istersen ver zatını Zatına

Hayyaalel felah, haydin kurtuluşa
Peki kimden kime doğru kurtuluşa
Var mıydı ki mevcut, O’ndan başka
Celalden Cemale, Gazaptan Rahmete kaçışa

Kadkametisselah derken o merhametli ses
Namazın başladığını söylüyordu son kez
Ezanım okunmuş, kametim getirilmiş
Artık namazdayım her daim, gelene kadar son nefes

Allahu ekeber, Allah büyüktür
Büyüklüğün tek sahibidir
Bilinmek istemişti, artık bilinmiştir
Sevilmek istemişti, artık sevilmiştir

La ilahe illallah,
İlah yok O’ndan başka
Ezel bu andır arama başka anda
Yık bütün putları kendi mekanında

Allahu Teala soruyor sana Elestü bi Rabbiküm?
Bela demenin zamanı geldi durma her daim
Şimdi varabiliyorsan secdeye
Ne duruyorsun Kalu Beladasın göster kulluğunu Rabbine.

Bir ömür boyu sürer bu Kalu Bela
Musallada karşılarlar gerçek vatana
O’ndan geldik, döneceğiz yine O güzel sultana
Başla artık; kul olup, yolunda iki büklüm olmaya

Öldük, yatırdılar musallaya
O da ne namaz kılıyorlar dönmüşler bana
Bu zamana kadar bilemedim ki
Olmuşum kabe şu insanlara

Cenaze namazının neden yoktur rukusu secdesi
Bitmiştir çünkü benim için zatı, sıfatı, fiili,
Fenadan geçtim çünkü, fena bitti
Bekaya doğru yolculuk başladı ölüm ötesi.

Garip Alim kıl şu orta namazını,
Beş vakit namaz da kulağına küpe olmalı
An bu andır sanma başka andadır
Anlayana bu kadarı da kafi olmalı.

Güzelce abdest alıyorum, Rabbimin huzuruna tertemiz çıkayım diye…
Kafamda bin bir düşünce.
Sonra namaza duruyorum… Huzurda, saygı ve edep ile…
Allahuekber diyorum, Allahım sen çok büyüksün, bildiğim, tanıdığım bütün büyüklüklere benzemeden… Büyüklüğün sahibisin.
Ellerim havada, tıpkı silah doğrultulmuş birinin teslim olurken ellerini kaldırması gibi…
Atıyorum dünyayı arkama...
Teslim oluyorum Allaha, ellerimle dünyayı arkama atarak…
Kafamdaki bin bir düşünce ile…

Rabbimle konuşuyorum, O da benimle…
Ben Rabbimle Arapça konuşurken, ne dediğimi bilmeden, ama iyi bir şeyler olduğuna eminken, düşünceler beni dünyaya bağlamışken…
Rabbim soruyor: Kulum ben seninleyim, ya sen kiminlesin?
Anlamadığım bir dilde ağzım bir şeyler mırıldanırken, kafam dünya meşgalesiyle uğraşırken..

Rükuya gidiyorum, tazim ile…
Rabbim seni tüm eksik sıfatlardan tenzih ederim derken, kafam sözlerime iştirak edemiyor…
Rabbim yine soruyor: Kulum ben seninleyim, ya sen kiminlesin?

Doğruluyorum…
Allah bütün hamdleri işitir deyip hamd ediyorum.
Ama başka yerlerde gezerken.
Rabbim yine soruyor: Kulum ben seninleyim, ya sen kiminlesin?

Kulun Allaha en yakın olduğu an secdeymiş.
İşte secdedeyim.
Rabbime yakınım ya.
İnsanlar beni görsün O'na yakınım.
Rabbim bana yine soruyor: Kulum ben seninleyim, ya sen kiminlesin?

Diyorum...
İnsanlar bana bakıyor. Şu namazı daha düzgün kılayım.
Bir yanlışımı bulmasınlar.
Bak bu da Müslüman desinler. Desinler. Desinler.
Rabbim tekrar soruyor: Kulum ben seninleyim, ya sen kiminlesin?

Oturdum ettahiyatüyü okuyorum. Besmele çekmeden.
Çünkü ayet değil dua değil…
Ettahiyyatü miraçta, peygamberimiz ile Rabbimiz arasında geçen bir konuşma.
Oturmuşum ağzım Rabbimle konuşuyor Arapça, dedim ya ben bilmesem de Rabbim biliyor ya…
Tabi ben bu arada diyorum ki,
namaz bitmek üzere ha gayret,
bitsin de gideyim işime bir an önce biraz sabret…
Rabbim yine soruyor: Kulum ben seninleyim, ya sen kiminlesin?

Selam veriyorum sağıma…
Bütün peygamberler orada.
Duyamıyorum onların ''bu nasıl namaz Alim?'' dediklerini…
Rabbim yine soruyor: Kulum ben seninleyim, ya sen kiminlesin?

Selam veriyorum soluma…
Bütün melekler ve yaratılanlar orada…
Diyorlar, ''bu nasıl namaz ya Ali can?''
Rabbim tekrar soruyor: Kulum ben seninleyim, ya sen kiminlesin?

İşte kıldım namazımı.
Yaptım ibadetimi ,
kazandım cenneti… !
Acaba gerçekten öyle mi?
Sevinçle çıkıyorum camiden.
Unutuyorum bir dahaki namaza kadar her şeyi. Dünya hariç.

Rabbim hep yanımda soruyor: Kulum ben seninleyim, ya sen kiminlesin?

E güzel kardeşlerim… Söyler misiniz bana, ben namaz kılıyor muyum?

Nasıl derim ben namaz kılıyorum diye?

Namaz bu mudur?