Murat Başaran Şiirleri

Kaf-Nun · 14 Tem 2006

AYRILIK NOTLARI

Yapraklar kımıldıyor

Çok kımıldayanlar düşüyor

Sonbahar...

Serin...

İnsan kar yağınca değil,böyle çapkın,birden geliveren sonbahar serinliklerinde yaşıyor soğuğu...

Üşümeyi...

Sonra hafif ateş yanaklarda

O ateşin bir hali var ki insanı içine döndürür.

Hayat sararırken,insan içindeki şöminenin başına çöküyor duygularıyla

Orada nostalji var

Sevgi var

Sevgi niye var..?

Niye hep hazır orada?

Isıtmak için .

Vefakar sevgi

Sevgiyi dost edinmek,

Sevgiyi çoğaltmak ,

Arkadaşları çoğaltır gibi...

Yalnızlığı kovar gibi...

Raflardan eski , sıcak bir kitabı ,tozlu ama sıcak bir kitabı çekip alır gibi

Sevgi vefakar

*****

Şimdi buralarda içime dönük , onca sevgiye rağmen yapayalnız

Hüzünlere boğulmuş

Hemde Sonbahar

Hem de yanaklarım üşürken

Gönlümün bir köşesinde sıcacık bir şömine köşesinde ,

Haykırışlar ki şiddetinden duyulmayan

Yorgunum..

Bu ayrılıktan çok beklemenin , sabrın imtihanı

Yorgunum...

MURAT BAŞARAN

Kaf-Nun · 14 Tem 2006

ve sevgi

sonbahara inat güzel bir haziran sabahında

uçurtmanıın kuyruğundaki küçük dünyada

bir dostun sıcak tebessümünde

bir boya sandığındaki küçük kelebekte

bir zenginin yapayalnız sofrasında

ve her zaman akıp giden düşlerimizde

olan

o garip duygu

yorgunlukta dostun hayali

hüzünde dostun eli

üşürken dostun tebessümü

ile çogalan sevgi

ve sevgi ile yogrulmuş bir damla yorgunluk...

Tevfik YAZICILAR

Kaf-Nun · 8 Eyl 2006

Aşk Belki

Her baktığımda, ilk defa görüyormuşum gibi...

Ama; kendimden bile önce tanıdığım...

Her saniye yeniden doğmak gibi...

Ama, asırlardır süren...

Kışa dönmeyen sonbahar; derin, duygulu...

Yaza dönmeyen ilkbahar; serin, coşkulu...

Ilık avuçlarında, kar taneleri...

Güneş sıcağı, gözleri...

Ve sözleri...

Ve sesi...

Böyle olmalı aşkın tarifi...

Ki, tarif edilememeli...

"Resmini çiz!" deseler...

Bacası tüten bir ev belki...

Belki gece yarısı terkedilmiş bir şiir...

Veya kaldırımların kanına giren...

Aşkın ayak sesleri...

"Resmini çiz!" deseler...

Her köşe başı ıhlamur kokar...

Yağmur kokar...

"Resmini çiz!" deseler...

Şehit akıncının dudaklarındaki tebessüm...

Veya...

Gecenin koynuna bırakılan gözyaşları...

Gizli ve mahcup...

Aşk, istemektir belki...

Belki bir ticaret; pazarlıksız...

Bedeli kalbinizdir... Bedeli herşeydir...

Sonrası bir uzun yolculuk...

Sonrası; nasip!

Tarifini sorsalar....

Her baktığımda, ilk defa görüyormuşum gibi...

Az kalsın ölüyormuşum gibi...

Murat Başaran

ruhefza · 15 Kas 2006

Zamanın da...

Dünya kurulalı beri...
İnsanlar ölüyor.
Doğuyorlar ve
ölüyorlar.
Savaşlar ve aşklar... Merhamet ve barbarlık...
Hüzün ve coşku...
Kar ve güneş...
Sabahın koynunda saklı başlangıç...
İkindinin gözbebeklerinde hüzün.
Gün yirmidört saat...
Hep aynı.
Ay ve yıldızlar...
Hep aynı.
.....
Ama bir taşla öldürmüşsün veya hançerle vurmuşsun hasmını...
Ama sinir gazıyla veya güdümlü bombayla...
Ama bir gül yaprağı bırakmışsın yoluna sevgilinin...
Ama mesaj geçmişsin cep telefonundan, aşkını titreten.
O da savaş; bu da...
O da aşk; bu da...
Arada sadece teknoloji farkı var.
Anlam farkı bıçak sırtında.
Yoksa...
Yersiz çekilen bir tetik katil eder adamı.
Zamanında çekilen kahraman!
.....
Nedir aradığı insanın?
Her gün bir gün azalırken hayat; gözü kara telaşlarla “mutluluk” peşinde koşarız.
Lakin, kimi için güç ve iktidarda, kimi için sıcak bir tebessümde saklı olan mutluluğun ömrü, temelindeki huzura bağlıdır...
Ama mutluluk arayışı, huzur arayışının önündedir hep...
Ve huzursuz mutluluklar, ömürsüz mutluluklardır; yerini öfkeye ve hırsa bırakır.
.....
Doğan ve ölen...
Seven ve nefret eden...
İnsan...
Mutluluğu ararken, yaşamayı unutan insan!
Halbuki;
Sabahın koynunda saklı başlangıç
İkindinin gözbebeklerinde hüzün.
Gün yirmidört saat.
Ölüm bir yerlerde bizi bekliyor.
Bizi gerçekten tatmin edecek bir mutluluk için, ne kadar vaktimiz var?

Murat Başaran

Yazarın severek okuduğum şiirlerinden birtanesini sizlerle paylaşmak istedim

meyve · 6 Mar 2007

Yangının Adı Leyla'ydı

Yangının Adı Leyla'ydı

Çaresiz kalmıştı Leyla’da...

Kavuşmak imkansızdı...

İhtiyar, tatlı-sert yol gösterdi.

-Gir şu odaya... Çağır Leyla’yı...

Aklı almadı önce...

Pek de inanmamıştı...

Ama yapacak da başka bir şey yoktu...

Çaresiz adam, çaresiz girdi odaya...

Sayıkladı günler boyu, geceler boyu...

Çıkmadan o odadan, çağırdı Leyla’yı...

Kırk asırdır yandığı aşkı, daha kırk vakit dolmadan...

İşte geliyordu...

İşte görüyordu; Leyla kendisini çağıranı ararcasına geliyordu...

Korktu genç adam...

Anladı genç adam...

Unuttu genç adam...

Gidip sarıldı ihtiyarın eline...

“İstersem olduğuna göre...

Çağırırsam geldiğine göre...

Bana aşkı öğret...”

Dedi ki ihtiyar:

-Bu kainat...
Aşkına yaratıldı sevgilinin...

Sen aşkı ne sandın?

Aşk...

Öyle bir istemek ki...

Kavuşmak mecbur kalsın...

Murat Başaran

EFSUNNUR · 7 Mar 2007

ahhh aşk........sağol...güzeldi.......

nurefşan_26 · 5 Nis 2007

aşk belki

Aşk Belki

Murat Başaran

Her baktığımda, ilk defa görüyormuşum gibi...

Ama; kendimden bile önce tanıdığım...

Her saniye yeniden doğmak gibi...

Ama, asırlardır süren...

Kışa dönmeyen sonbahar; derin, duygulu...

Yaza dönmeyen ilkbahar; serin, coşkulu...

•••

Ilık avuçlarında, kar taneleri...

Güneş sıcağı, gözleri...

Ve sözleri...

Ve sesi...

•••

Böyle olmalı aşkın tarifi...

Ki, tarif edilememeli...

•••

"Resmini çiz!" deseler...

Bacası tüten bir ev belki...

Belki gece yarısı terkedilmiş bir şiir...

Veya kaldırımların kanına giren...

Aşkın ayak sesleri...

•••

"Resmini çiz!" deseler...

Her köşe başı ıhlamur kokar...

Yağmur kokar...

"Resmini çiz!" deseler...

Şehit akıncının dudaklarındaki tebessüm...

Veya...

Gecenin koynuna bırakılan gözyaşları...

Gizli ve mahcup...

•••

Aşk, istemektir belki...

Belki bir ticaret; pazarlıksız...

Bedeli kalbinizdir... Bedeli herşeydir...

Sonrası bir uzun yolculuk...

Sonrası; nasip!

•••

Tarifini sorsalar....

Her baktığımda, ilk defa görüyormuşum gibi...

Az kalsın ölüyormuşum gibi...

VeLeyl · 24 Nis 2007

Bir Akdi bozar gibi...

BİR AKDİ BOZAR GİBİ

Murat Başaran
Şehir, başına yıkılmıştı...
İnadına hava soğuktu...
İnadına suratı asıktı bütün insanların...
Bu yağmuru tanımıyordu; hayret...
Bu rüzgar sanki alacaklıydı; döver gibi, sert...
Caddeler bile... Kaldırımlar bile kovuyordu sanki...
Sanki aldığı nefesle havayı, attığı adımla yeri ve baktığı herşeyi rahatsız ediyordu...
Ellerini cebine soktu...
Başını omuzlarının arasında yok etmek istercesine sindi...
Ve sanki, böyle olmayan bir başka yere çıkacakmış gibi hızlandı...
Kabus değil...
Biliyordu ama, açıp kapıyordu gözlerini bir yandan hırsla...
Kabus değil...
Sanki köşedeki simitçi her zamanki gibi bağırsa...
Sanki “vakittir” deyip müezzin ezan okusa...
Sanki tabelası tanıdık bir otobüs geçiverse önünden...
Sanki duruverse yağmur...
Bir nefes gibi...
Bir yudumcuk nefes gibi...
Sanki ne olurdu?..
Bir duvara yaslandı soluk soluğa....
Sırılsıklamdı şehirle beraber...
Saçlarından yüzüne süzülen damlalar bile griydi şehirle beraber...
Kasvet kaskatı tutmuştu şehirle beraber...
Şehir; kainat...
Kainat başına yıkılmıştı...
Ölmeyi düşündü...
Mezar yerini sonra...
Ve mezar taşını...
“Hiçbir şeyim olmasa da; yatacak bir yerim, boynu bükük bir mezar taşım olacak ihtimal” dedi kendi kendine...
“Boynu bükük bir mezartaşım olacak...”
İçindeki hırs, içindeki öfke, derin bir sessizliğin kucağında eridi...
Eridi... Eridi...
Ağlıyordu...
Boynu büküldü...
Kaldırıp kafasını baktı, herşeye doğru...
Hayata doğru...
“Seninle işim olmaz artık” der gibi...
Bir akdi bozar gibi...
Yağmur dindi, müezzin çınlattı gökkubbeyi...
Simitler sıcacıktı...
“Boynum bükük, mezar taşım gibi” dedi şehre...
“Benim akdim mezartaşımla...” dedi.

Emin... · 16 Haz 2007

Çay Kimi Çağırır?

CAY KIMI CAGIRIR?

Vakti vardir…
Ve can ceker.
Ama berrak ve demli bir caydan daha iyi olan sey, o caya sohbet katan, lezzet katan dostlardir.
Cay da dost da, teselli makaminda bir talihtir.
Yalnizliga huzun tasir cay…
Sohbete muhabbet…

Hayatin neresinde, ne sekil ve goruntude olursak olalim;mesele sudur:
Bir badak demli cayin yaninda ne kiymetimiz var?
Hangi dostun bir bardak demli cayi icin “hasretin adi ve katma degeriyiz?

Vakti vardir…
Ve can ceker.
Can cayi bahanre edip dost ister.
Professor istemez, genel mudur hic istemez…
Makam mevki
Ve dahi san ve sohret…
ve dahi mal ve mulk sahibi istemez
aradigi insandir.
in an sifatinin yaninda , som altina sekilkatmak icin sokusturulmus bakir kadar ehemmiyeti olmayan unvanlari hesaba katmaz.
Ve can insan ceker.
Bir bardak cayin her yudumunu, abi hayata donusturen insan

Bir daha mesele sudur
Canimiz kimi ceker ve kimin cani bizi ceker?
Ve neden?

Hayattan aldigimiz ve hayata kattigimiz can sikintilarinin cogunun sebebi malesef degersiz seylerden ibarettir.
Ne dunyadan cekip giderken bizimle gelirler
Ne sonrasi icin ise yararlar
Ustelik bir bardak demli cayin yaninda bile hep sahibini bes kurus sahiplenmezler.

Su kaynar…
ask atesinde…
bir tutam cay yapragiyla karismak vuslattir.
Bu sicakliga…
Bu buhara ram olur ve yayilir duygular.
Sonra askin rengidir ve demidir gorunen
Ve askin rayihasi

Soyleyin simdi
can kimi ceker ?
kimin cani bizi ceker
bu sire kim bir misra katar gonlunden?
Sohbeti kim demler?

MURAT BASARAN/ZAMANSIZ

&#1632;&#1639;&#1601;&#1585;&#1602;&#1575;&#1606; · 16 Haz 2007

Emin... · 16 Haz 2007

ahmet yesevi çok yorulur
dağ taş gezmiştir.
soluk almak için bir patika yolunu seçer belki bir yer bulurum diye. ve ileride bir ev görür.ev değildir aslında tek gözlü küçücük bir kulibe.
kapıyı çalar, yaşlıca nur yüzlü bir adam açar kapıyı.
buyur eder yeseviyi
ve ona sıcak kırmzı renkte bişey verir.
yesevi bu sıvıdan içince sakinleşir. yorgunluğu gider. kendine gelir ve bunun ismi nedir der.
adam bunun ismi "çay" dır der.
ve yesevi dua eder.
çayı işen şifa yapan sıhhat bulsun.

zümrüd-ü anka · 16 Haz 2007

çayı pek sevmiyorum ama onsuzda olamuyor: )

gokce_kız · 16 Haz 2007

Çay

En iyi çayla gidiyor düşünmek seni
Sen çay gibi sıcak
Çay sen gibi
Sıcak yudumlarda hüznün ve matem
Sensin bardak bardak
Sensin dem dem
Süzülen keder boğazımdan
Tadın çıkmıyor damağımdan.
alıntı..

ISSIZ · 15 Tem 2007

Aşk belki...

Aşk belki..

Aşk Belki

Her baktığımda, ilk defa görüyormuşum gibi...

Ama; kendimden bile önce tanıdığım...

Her saniye yeniden doğmak gibi...

Ama, asırlardır süren...

Kışa dönmeyen sonbahar; derin, duygulu...

Yaza dönmeyen ilkbahar; serin, coşkulu...

Ilık avuçlarında, kar taneleri...

Güneş sıcağı, gözleri...

Ve sözleri...

Ve sesi...

Böyle olmalı aşkın tarifi...

Ki, tarif edilememeli...

"Resmini çiz!" deseler...

Bacası tüten bir ev belki...

Belki gece yarısı terkedilmiş bir şiir...

Veya kaldırımların kanına giren...

Aşkın ayak sesleri...

"Resmini çiz!" deseler...

Her köşe başı ıhlamur kokar...

Yağmur kokar...

"Resmini çiz!" deseler...

Şehit akıncının dudaklarındaki tebessüm...

Veya...

Gecenin koynuna bırakılan gözyaşları...

Gizli ve mahcup...

Aşk, istemektir belki...

Belki bir ticaret; pazarlıksız...

Bedeli kalbinizdir... Bedeli herşeydir...

Sonrası bir uzun yolculuk...

Sonrası; nasip!

Tarifini sorsalar....

Her baktığımda, ilk defa görüyormuşum gibi...

Az kalsın ölüyormuşum gibi...

Murat Başaran

(ALINTI)

yeşilelma · 15 Tem 2007

ne güzel anlatmış...teşekkürler

Azra · 23 Ağu 2007

Murat BAŞARAN Yazıları

Uygulamalı ders

“Ben…”

Diye sızlanmaya başladığımızda; “ben”in dışındaki her şeyi unuturuz.

Kâinat “ben”den ibaret olur.

Ne kadar önemliyizdir o an…

Ve ne kadar vazgeçilmez!

Topu topu bir hayatlık canımız varken…

•••

Bir hayat…

Doğumla ölüm arasında…

Gittikçe daha hızlı geçen…

Her an bitmeye doğru giden…

Bir hayat…

Ve “Ben” duygusu…

İstediğin kadar “ben” diye sızlan…

Herkes sorar içinden ve asla sezdirmez karşısındakine; “Kimsin sen? Senden bana ne?”

Sahtekâr tebessümler… Sahtekâr dinleyişler…

•••

Sen ilk kandırılan değilsin.

Sen ilk yaralanan değilsin…

Sen ilk yarı yolda bırakılan değilsin…

Sen ilk “ayrılık” yaşayan değilsin…

Sen ilk derde ve belâya düşen değilsin…

Ve sen ilk aşık olan değilsin…

Sen ilk “üzülen” değilsin.

Ve aslında “sen” bir baksan aynaya…

“Ben” bir baksam…

Hiç…

•••

İlk insan ve ilk kandırılan… Kandırılma acısını ondan daha fazla kim yaşamıştır?

Ve bedeli cennetten çıkmak kadar büyük olmuştur? Ve Kabil Habil’i, yani, bir evladı, diğer evladını kıskançlıktan katlederken, kim onun kadar üzülmüştür?

İki türlü evlat acısı… Kim çekmiştir?

Ve evladın Baba’ya güvenmemesi. Ve bir eşin, kocasını yarı yolda bırakması… Nuh Aleyhisselamın imtihanı… Oğlu Kenan’ın gemiye binmemesi… Eşi Vaile’nin kavminin reisine, Nuh Aleyhisselâm’ı çekiştirmesi…

Kim böylesine yaralanmıştır? İhanete uğramıştır?

Ya Hazret-i İbrahim?

Sevgili eşini ve sevgili oğlunu ilâhî bir buyrukla çölün ortasında bırakmak zorunda kalışı…

Hazreti Hacer’in, arkasından “Bizi burada yapayalnız kime bırakıyorsun?” sorusu…

Ama “ilahî bir buyruk” olduğunu öğrendiğinde, tevekkülle teslimi…

Hangi anne bebeğiyle çölün ortasında kalmaya razı olmuştur.

Yapayalnız…

Hangi baba bırakmaya?

Ve kardeşlerin yanlışta birleşip, bir başka kardeşi kuyuya atmaları… Yani ölüme…

Kim Hazreti Yakup kadar hasret çekmiştir.

Kim Hazreti Yusuf kadar meşakkat?

Ve kim Züleyha gibi aşık olmuştur; üstelik yaratılmışların en güzeline…

Ve kim onun gibi mahcup olup, onun gibi kavuşmuştur?

Kim?

Sonra…

Hazret-i Eyyub…

Malını, mülkünü ve evladını bir anda kaybedip…

Derdin, belânın, hastalığın en ağırına…

Kim onun gibi sabretmiştir?

Kim onun sevgili hanımı Rahime gibi, şehirden kovulduklarında yıkılmamış, eşine bakmaya devam etmiştir.

Hangi kadın?

Ve kavminin Hazret-i Musa’ya çektirdikleri?

Her an vazgeçmeleri…

Her an şüphe duymaları…

Her an akıl almaz ve edep dışı isteklerle bunaltmaları…

•••

Ve yaratılmışların en üstünü… En güzeli…

En…

Sevgili Peygamberim…

En çok çile çekeni…

Anlatamam…

•••

Rabbimizin bütün elçileri, bütün sevgilileri, doğmakla ölmek arasındaki kısacık hayatları kurtarmak için gelmişler…

Ve o hayatlara ibret olsun diye acıyı, ihaneti, kandırılmayı, terk edilmeyi, hastalığı, derdi, belâyı yaşamışlar…

“Ben” değil, “hiç” olduğumuzu anlatmışlar…

“Hiç” olunca “sevgili” olunacağını anlatmışlar…

•••

Anlamış mıyız?

•••

Acı, çile, ihanet, ayrılık, aşk, hüzün, hastalık, zarar, ziyan, hasret, felâket…

Anlayalım diye, en zorunu, uygulamalı olarak göstermişler…

Hiç “Ben…” dememişler…

Anlamış mıyız?

Azra · 23 Ağu 2007

Sorma Bana "Hangi Aşk" Diye

Aşk…

Namlusu kalbime doğrulmuş…

Tetikte bekler…

***

Barut değil, gül kokusudur sızan…

***

Ya Rabbim!…

Senin sevdiğindir sevgilim…

Düşmanın; düşmanım!

Bu, benim inancım…

Ve aşkım…

***

“Yaratılanı sevmek; Yaratandan ötürü…”

Sevebilmek…

Sevgiyi Yaratandan ötürü…

***

Derviş; aşk adamı…

Dergah; aşkhane…

İbadet; sevgiliye muhabbet…

***

Su nasıl kaynar gönül ateşiyle?…

Çiçeklerin zikri nasıldır ve kimler duyar?

Ve Ferhat’ın dağları erittiği ateş, Şirin’in aşkından ibaret midir?

***

Sorma bana “Hangi aşk?” diye…

Ve aşktan korkma!

***

Bir göz açıp kapayıncaya kadarsa ömür…

Aşk sonsuz olmalı…

“Aşk nasıl sonsuz olur?”

Bunu sormalı…

***

Aşk…

Namlusu kalbime doğrulmuş…

Tetikte bekler…

Barut değil, gül kokusudur sızan…

Gül kokusu;

Bulur doğruyu…

***

Namlu kalbime dayanmış…

Sorma bana “Hangi aşk?” diye…

Ve tetik;

Titrer durur “Allah” diye…

Azra · 27 Ağu 2007

Geldiğin Gün!..

Ancak o zaman anlayacaksın beklendiğini...
ve ancak o zaman anlayacaksın geciktiğini...

geldiğin gün...
gelmediği için yanlış yaşayan,
ve hergün ölüp hergün öldüren kaç kişi var servi ağaçlarının altında biliyor musun?

haykırmaktan korktun...
yanlış anlaşılmaktan korktun...
ve yanlış anlaşıldın...
yanlış anlayanlar haklı olsa ne olur?
ya da sen haklı?

geldiğin gün;
ancak o zaman anlayacaksın beklendiğini...
ve
ancak o zaman anlayacaksın geciktiğini...

Murat Başaran

Kerem Buldu · 27 Ağu 2007

paylaşımın için teşekkürler dost...

Seyfullah Kara · 28 Ağu 2007

Güzel yazılar...Okunması tavsiye olunur.Paylaşım için teşekkürler KAMELYAM.

Murat Başaran Şiirleri

Asistan

Asistan

Asistan

Üye

Asistan

Üye

Asistan

VeLeyl

Guest

Paylaşımcı

Asistan

Paylaşımcı

Profesör

Doçent

Asistan

Paylaşımcı

Eylül yüzlü kız...

Eylül yüzlü kız...

Eylül yüzlü kız...

Doçent

Kula KUL olma!