Mükemmellik sadece Allah’a mahsus. Beşer ise şaşar!!...

Mükemmellik sadece Allah’a mahsus. Beşer ise şaşar.




Mükemmellik sadece Allah’a mahsus. Beşer ise şaşar.
Beşerin de hepsi bir değil. Bazısı bazen şaşar, bazısı daha çok.
Şaşmak, yani hata etmek, her şeyi mahveden, telafisi imkansız bir eksiklik
değil insan için, insan olmanın bir tabiatı.

Fakat normal olmayan, hoş görülemeyecek olan, hatada ısrarlı olmak. Şaşmayı,
hataya düşmeyi hal edinmek. Bir elbise gibi giyinmek. Beşer olma durumunu
zaaflarına, hatalarına kalkan edinmek.
İşte bu durum beşer olmaya yakışan, yaraşan bir hal değil. Zira hatada
ısrarla insanlık haysiyeti tehlikeye girer. Kişinin izzeti nefsi yaralanır,
şerefi düşer.

Oysa insan, şerefli yaratıldı. Ona şerefini Yaradanı verdi. Ona “eşref-i
mahlukat” dedi.
Bu durumda beşerin en önemli görevi, kendisine bahşedilen bu şerefi korumak
değil midir? Öyledir, öyle olmalıdır.

Hatalara rağmen “şerefli” kalmak çok mu zor? Değil elbette. Yolu öğretilmiş.
Tarihin en başından beri insanlığa rehber kılınmış kutlu elçiler tarafından.
Çok kolaymış meğer. Yolun aslı hataya pişman olmak imiş.
Pişman olmak sadece insana özgü. O halde çok insanî, tamamen insanî.
Önce hataları hata kabul etmek. Yakışmadığını, insanlık şerefiyle
uyuşmadığını idrak etmek.

Sonra yaptığına pişman olmak.
Sonra bir daha yapmamaya karar vermek, azmetmek…
Nihayet güzel bir dönüşle dönmek. Doğruya, doğru istikamete… Hep doğruya
gitmek, yani dosdoğru olmak…
İşte böyle bir pişmanlık, böyle bir dönüş, bu dört adımlık dönüş, kesin bir
dönüştür. Makbul bir dönüştür. Bu dönüşün adı “nasuh tövbesi”dir.
Böyle bir tövbe her şeyden önce Cenab -ı Mevlâmız’ın bize bir emri: “Ey
inananlar, tövbe-i nasuh ile Allah’a dönün…” (Tahrim,
Böyle bir tövbe, aynı zamanda o Yüce Elçi’nin bir müjdesi: “Günahlarına
tövbe eden kişi, hiç günah işlememiş gibidir.”

Evet işin sırrı pişmanlıkla tövbe imiş.
Meğer ne güzelmiş kalbin derinliklerinden kopup gelen şu sözler: “Ya Rabbi
ben pişmanım. Yapmış olduğum bütün günahlardan… Keşke yapmasaydım…”
Bu bir dönüş. Kendi özüne dönüş. Varoluş sebebine, asaletine… İnsanlığa…
Nice bin hatadan arınmaya…

Eğri- büğrüden dosdoğruya..
Bu dönüş çok ciddi bir dönüş. Hayatın dönüşü.
Bu dönüşe şahitler lazım.

Hatalar gizliydi, ama dönüşe şahitler lazım.
Onlar hazır, hep bu anı beklediler:
Müminler şahit. Ruhanîler şahit. Rabbanîler şahit. Melekler şahit. Allah şahit...

alıntı...​