"Her nefis ölümün tadını tadacaktır."
"Her nefis ölümün tadını tadacaktır. Kim Cehennemden (dünyada cehennem amellerinden) uzaklaştırılar.(dünyada cennet amellerini işliyerek) Cennete sokulursa kurtulur.(matlubunun sonuna ulaşır.) Dünya hayatı (lezzetleri,süsleri) aldatıcı bir geçimden başka değildir." (Al-i İmran 185)
Bil ki: Zindana giren herkes korkar ve üzülür.Girenlerden bazıları çıkarılır,öldürülür; bazıları affedilir, bazıları da çıkar nimet ve ihsana nail olur. İnsan da böyledir. Dünya zindanına girer. Sonra bunlardan bazıları oradan çıkınca kabirde ve ahirette en şiddetli azaba düçar olur. Bazıları da çıkar, Allah onun günahlarını bağışlar. Bazıları da çıkar, Cennetlerde ve cennetin içinde bulunan nimetlerde çeşitli izzet ve ikrama mazhar olur. Onun dünyadan çıkışı, Yusuf Aleyhisselam'ın zindandan çıkışı gibidir. Hikaye edilir ki: Yusuf Aleyhisselam, Mısır kralının izzet ve ikramıyla zindandan çıktığı zaman zindanın kapısına şunu yazmıştı: "Burası günahkarların hüzün evi, sevenlerin imtihan evidir." Zindanda olanlar, onun çıkışına üzüldüler, ağladılar ve dediler ki: "Biz senin cemalini görmek ve hikmetli öğütlerini duymakla teselli buluyorduk. Bundan sonra kim bizi teselli edecek?" Zindandan çıkışı, Yusuf Aleyhisselam için en sevimli bir olaydı, halbuki arkadaşlarına en kötü, en feci bir şeydi.
Bu hadisede güzel bir nükte vardır. Mü'min, dünya evinden çıktığı zaman anası babası, çocukları, karıları, kardeşleri, dostları onun ayrılışına ağlarlar. Oysa onlar ağlarken, mü'mim dünyadan çıkışına sevinir. Ölüm, onlar için en korkulu ve acı bir şeydir. Ama ölümü tadan mü'min için ölüm, Yusuf Aleyhisselam'ın zindandan çıkması kadar sevinçli bir hadisedir. Zira Yusuf, zindana köle olarak girmiş, melik olarak çıkmıştı. Mü'min de dünyaya aşık olarak girer, maşuk olarak çıkar. Muamele, ölmiyen melikten, ölmiyen melike olur. Artık anla ve dünya zindanında köle ol ki oradan efendi olarak çıkasın.
Koca mısri yazmış ....
....HU...
