:)zeynep(:
Hakve
"Erken baharda, bahçeler önce mordur.
Kapı üzerinde mor salkımlar, leylaklar,
toprağa bir nefes düşümü mesafede mor menekşeler.
Sümbüller, çuha çiçekleri, yıldızlar. Üşüten parklarda vapur dumanları.
Ser-efraz zambaklar.
Evvel mor geçer bahçelerden, kırmızının saltanatı ahiren gelir."
Kırmızının saltanatı ahiren gelir!...
Böyle yazar Nazan Bekiroğlu, 'Mor Mürekkep' adlı kitabında.
Sahi öyle midir?
Önce mor mu geçer bahçelerden? İstanbul'dan, adalardan...
Mor salkımların, hercai menekşelerin, leylakların, erguvanların,
mor zambakların krallığı mı hüküm sürer önce?
Bahar, ruhu ve bedeni uyandırış yolculuğuna morla mı başlar?
O derine inecek ve dipte yeniden doğmakta olanı kışkırtacaktır,
koyu mavi bir kış mevsiminden kırmızı bir yaza tam
ikisinin ortasından, o mor koridordan geçerek varacaktır.
Menekşenin ketum, kırmızı gülün ateşli, kamelyanın mağrur,
salkımın ise geçici aşkı dile getirdiğini anlatırlar, çiçek dilini bilenler.
Oysa salkım aynı zamanda
"sana yapıştım, seni bırakmıyorum" demek değil midir?