Enes
İhvan Forum Üye
Bir zamanlar bitişik çiftliklerde yaşayan iki erkek kardeş varmış ve bunlar bir gün anlaşmazlıga düşmüş. Bu, makinelerden emek gücüne ve mala kadar her şeyi hiç aksatmadan
paylaşan yan yana iki çiftligin 40 yıldan bu yana ilk ciddi
ayrılmalarıymış.
Böylece, o uzun yıllar süren işbirligi de parçalanmış. Önceleri
küçük bir yanlış anlama ile başlayan anlaşmazlık giderek büyük bir uçuruma
dönüşmüş ve en sonunda da yerini, karşılıklı sarf edilen nahoş sözcüklerin
ardından, haftalar süren sessizlige bırakmış. Bir sabah John'un kapısı
çalınmış. Kapıyı açınca karşısında elinde marangoz çantasıyla
duran bir adam görmüş.
>>"Ben birkaç günlük bir iş arıyorum " demiş adam. Belki bana
verecek ufak tefek bazı işleriniz vardır. Acaba size yardımcı olabilir
>>miyim?"
"Evet," demiş büyük kardeş. "Sana göre bir işim var. şu derenin
karşısındaki çiftlige bir bak. Oradaki benim komşum, daha dogrusu
orada oturan benim erkek kardeşim. Geçen hafta aramızda bir otlak vardı,
ama o buldozeriyle ırmak bendi yaptı ve şimdi aramızda bir dere var. Bunu
bana acı vermek için yapmış olabilir, ama şimdi ben ondan daha iyisini
yapacagım. Ahırın yanında yatan şu kütükleri görüyor musun? Senden bana
bir çit yapmanı - 2,5 metrelik bir çit yapmanı istiyorum - ki onun yerini
bir daha görmek zorunda kalmayayım. Ne yaparsan yap, şunu hallet."
Marangoz "Sanırım durumu anladım.
Bana çivilerin ve çukur açıcının yerini göster ki begenebilecegin
bir iş çıkarayım." demiş. Büyük kardeşin öteberi almak için kasabaya
gitmesi gerekiyormuş; bu yüzden marangozun malzemelerini hazırlamasına
yardım ettikten sonra akşam dönmek üzere ayrılmış. Marangoz bütün gün
boyunca ölçerek, keserek, çivileyerek sıkı bir şekilde çalışmış. Güneşin
batmasına yakın çiftçi geri döndügünde marangoz da işini ancak
bitirebilmiş. Çiftçinin gözleri faltaşı gibi açılıp agzı açık kalmış.
Ortada çit falan yokmuş. Derenin bir yakasından öbür yakasına uzanan bir
köprü varmış! Korkulukları ve diger ayrıntılarıyla tam bir usta işi köprü,
ve köprüye dogru, kollarını iki yanına açmış bir halde ilerleyen komşusu,
yani, küçük kardeşi varmış.
"Onca yaptıgıma ve söyledigim sözlere karşın yine de bu köprüyü yaparak nasıl iyi bir insan oldugunu
gösterdin" demiş kardeşi. İki kardeş köprünün karşılıklı iki ucunda
duruyorlarmış ve daha sonra köprünün ortasında kucaklaşmışlar. Geri
döndüklerinde alet çantasını sırtlamakta olan marangozu görmüşler.
"Dur, bekle! Birkaç gün daha kal. Sana vermek istedigim bir sürü proje daha var," demiş büyük kardeş.
"Kalmak isterdim," demiş marangoz, "ama daha yapmam gereken bir
sürü köprü var."
Sevgiyle kaL
