Bazı insanlar vardır. Kendilerinin rağmına yaşar. Onlar için kendileri değil başkaları vardır. Namsız ve nişansızdırlar.Mum gibi hep başkalarını aydınlatmak için erirler ve biterler.Ben kendi adıma onlardan yüzlercesini tanıdığımı söyleyebilirim.
Şimdi de sizlere bu infak kahramanlarından biriyle alakalı bir hatırayı onları bir kuvve-i cazibe ile etrafına toplamış,
pişdarlarının dilinden nakledelim. Elinde lahmacun arabası, lahmacun satan birisi var'. Unutamayacağım her yerde anlatacağım bir insan.
İki sene evvel bana geliyor diyor ki; "Hocam siz talebelere yer arıyor. Onları barındırmak için tehalük gösteriyorsunuz. Ben şu arabacığımla sata, sata iki kulübecik yaptım. Bu iki kulübecikten birisi bana yeter. Kabul buyurursanız ikincisini içinde talebeler kalsın diye vermek istiyorum.
“Ben Rabbimin rızası istikametinde samimi olarak getirilen bu teklife hayır demedim. Olur dedim. Çünkü olur dememle affa liyakati olmayan beni de Allah affeder. Onu böyle bir koşturduğumdan, vesile olduğumdan dolayı Rabbim beni de affeder." Olur dedim doymadı bu... Hayra aç olan bu insan bununla doymadı. Allah'a gönül vermiş bu insan bununla doymadı. Aradan altı ay yedi ay geçti.
Dedi ki; "Hocam evin kapısı önünde bir bahçe var ya, ben bu bahçeyi bir yurt yapıp ta yüz talebeyi barındırmak istiyorum." Ben evvela şaşkın, şaşkın; sokaklarda küçük el arabası ile lahmacun satan bu adamın yüzüne baktım, şaşkın şaşkın. "Bu işi nasıl yapacaksın.
Burada hizmeti tekeffül eden arkadaşlar beş altı inşaat yürütüyorlar. "Bin talebeye üniversiteye hazırlık kursu verip sahip çıkalım. Bin talebeyi üniversiteye imtihana geldiğinde barındıralım. Sahip çıkalım. Ve çeşitli okullara dağıtalım sahip çıkalım" diye "yüz yerde yurt yapalım,” diye tehalük gösteren bu cemaat zaten dopdolu.
Nasıl yapacağız bunu? "Hocam Allah'ın yardımıyla, bu arabayla ben bu işi yaparım" diyor. Sonra, "Yapan arkadaşlara sen kendi ellerinle ver ne olur bunu. Elli bin lira kazanırsa, kırkbeşbin lirasını getirir. Kırk bin lira kazanırsa, otuz beş bin lirasını getirir. Hiç otuz beş bin lira getirdiğine şahit olmadım.
Aradan sekiz ay veya dokuz ay geçti. O yurdu yaptı. Şimdi boyasını yaptırıyor. Ve camlarını taktırıyor. İşini bitirdi ferih ve fahur. Keyfi yerinde. Üç-beş hafta evvel yanımda kalan bir arkadaşa gelip diyor ki; "Kardeş, hocama söylesen acaba giyip kullandığı eski ayakkabılardan var mı? Hiç ayağımda ayakkabı kalmadı. Verse de giysem" diyor. Anlıyor musunuz mümini ? Anlıyor musunuz Hakk’a gönül vermişi.
Ve bunların sayısı bugün binleri çoktan aşmıştır. Ben yüz defa fabrika tapusunu geri çevirdiğim insan sayısı yüzün çok üstüne ulaşmıştır.
Yeniden bir sahabe devri başlıyor. Yeniden malını ve canını feda etme devri başlıyor. Yeniden Hz. Muhammed’e (SAV) ait ocaklar tütmeye başlıyor. Ve yeniden biz, bütün bu olup biten şeyler arasında Rabbimizin bize teveccühünü duyuyor gibiyiz. Ve müşahede ediyor gibiyiz. Ve saflarımız arasında bizi istikamete çağıran ve davet eden Hz.Muhammed (asm)’in mübarek kokusunu duyuyor gibiyiz.”
**** LAHMACUNCU FETHİ ABİ GİBİ BU
ŞUURDA OLMAYI RABBİM (CC) HEPİMİZE NASİP
ETSİN****
Şimdi de sizlere bu infak kahramanlarından biriyle alakalı bir hatırayı onları bir kuvve-i cazibe ile etrafına toplamış,
pişdarlarının dilinden nakledelim. Elinde lahmacun arabası, lahmacun satan birisi var'. Unutamayacağım her yerde anlatacağım bir insan.
İki sene evvel bana geliyor diyor ki; "Hocam siz talebelere yer arıyor. Onları barındırmak için tehalük gösteriyorsunuz. Ben şu arabacığımla sata, sata iki kulübecik yaptım. Bu iki kulübecikten birisi bana yeter. Kabul buyurursanız ikincisini içinde talebeler kalsın diye vermek istiyorum.
“Ben Rabbimin rızası istikametinde samimi olarak getirilen bu teklife hayır demedim. Olur dedim. Çünkü olur dememle affa liyakati olmayan beni de Allah affeder. Onu böyle bir koşturduğumdan, vesile olduğumdan dolayı Rabbim beni de affeder." Olur dedim doymadı bu... Hayra aç olan bu insan bununla doymadı. Allah'a gönül vermiş bu insan bununla doymadı. Aradan altı ay yedi ay geçti.
Dedi ki; "Hocam evin kapısı önünde bir bahçe var ya, ben bu bahçeyi bir yurt yapıp ta yüz talebeyi barındırmak istiyorum." Ben evvela şaşkın, şaşkın; sokaklarda küçük el arabası ile lahmacun satan bu adamın yüzüne baktım, şaşkın şaşkın. "Bu işi nasıl yapacaksın.
Burada hizmeti tekeffül eden arkadaşlar beş altı inşaat yürütüyorlar. "Bin talebeye üniversiteye hazırlık kursu verip sahip çıkalım. Bin talebeyi üniversiteye imtihana geldiğinde barındıralım. Sahip çıkalım. Ve çeşitli okullara dağıtalım sahip çıkalım" diye "yüz yerde yurt yapalım,” diye tehalük gösteren bu cemaat zaten dopdolu.
Nasıl yapacağız bunu? "Hocam Allah'ın yardımıyla, bu arabayla ben bu işi yaparım" diyor. Sonra, "Yapan arkadaşlara sen kendi ellerinle ver ne olur bunu. Elli bin lira kazanırsa, kırkbeşbin lirasını getirir. Kırk bin lira kazanırsa, otuz beş bin lirasını getirir. Hiç otuz beş bin lira getirdiğine şahit olmadım.
Aradan sekiz ay veya dokuz ay geçti. O yurdu yaptı. Şimdi boyasını yaptırıyor. Ve camlarını taktırıyor. İşini bitirdi ferih ve fahur. Keyfi yerinde. Üç-beş hafta evvel yanımda kalan bir arkadaşa gelip diyor ki; "Kardeş, hocama söylesen acaba giyip kullandığı eski ayakkabılardan var mı? Hiç ayağımda ayakkabı kalmadı. Verse de giysem" diyor. Anlıyor musunuz mümini ? Anlıyor musunuz Hakk’a gönül vermişi.
Ve bunların sayısı bugün binleri çoktan aşmıştır. Ben yüz defa fabrika tapusunu geri çevirdiğim insan sayısı yüzün çok üstüne ulaşmıştır.
Yeniden bir sahabe devri başlıyor. Yeniden malını ve canını feda etme devri başlıyor. Yeniden Hz. Muhammed’e (SAV) ait ocaklar tütmeye başlıyor. Ve yeniden biz, bütün bu olup biten şeyler arasında Rabbimizin bize teveccühünü duyuyor gibiyiz. Ve müşahede ediyor gibiyiz. Ve saflarımız arasında bizi istikamete çağıran ve davet eden Hz.Muhammed (asm)’in mübarek kokusunu duyuyor gibiyiz.”
**** LAHMACUNCU FETHİ ABİ GİBİ BU
ŞUURDA OLMAYI RABBİM (CC) HEPİMİZE NASİP
ETSİN****