Erhan
Profesör
- Katılım
- 21 Tem 2006
- Mesajlar
- 2,115
- Tepkime puanı
- 42
- Puanları
- 48
- Konum
- Ankara
- Web sitesi
- www.softajans.com
Kurban; Allah'a (azze ve celle) teslimiyetin remzi
Kurban, kendisine bahşedilen her şeyi asıl sahibine ait kılmanın en mukaddes bir tavırla anlatılmasıdır. Kurban, dünyayı reddedenlerden, orada kalanlar için bırakılmış bir veda hatırasıdır.
“Kurbanlık büyük baş hayvanları da sizin için Allah'ın dininin nişanelerinden kıldık. Sizin için onlarda hayır vardır. Onlar saf saf sıralanmış dururken (kurban edeceğinizde) üzerlerine Allah'ın adını anın. Yanları üzerlerine düşüp canları çıkınca onlardan siz de yiyin, istemeyen fakire de istemek zorunda kalan fakire de yedirin. Şükredesiniz diye onları böylece sizin hizmetinize verdik.
Onların etleri ve kanları asla Allah'a ulaşmaz. Fakat ona sizin takvanız (Allah'a karşı gelmekten sakınmanız) ulaşır. Böylece onları sizin hizmetinize verdi ki, size doğru yolu gösterdiğinden dolayı Allah'ı büyük tanıyasınız. İyilik edenleri müjdele. “ (Hac Suresi 36 -37)
****
Kurbanın bütün din ve kültürlerde fedakârlığın, erdemin, adamanın ve adanmanın en üst ifade ve eylem biçimi olarak kabul edilmesinin remz insanı atamız İbrahim’e (Aleyhisselam) selam olsun.
O ki; sınanmanın en zoru ile baş başa kalmıştı.
O ki; “insanlar içerisinde tek başına bir ümmet” diye anılacak kadar yalnız bırakılmıştı.
O ki; imanı geçerli kılacak olan tevhidin peygamberi olarak adlandırılmıştı.
O ki; ateşin yakmadığını ateşin tam ortasına atıldığında müşahede ederek anlamıştı.
O ki; yeryüzünde Kâbe ile birlikte hatırlanacak bir makama adı verilerek yüceltildi…
Atamız İbrahim (a.s.) kendini kurban etmeye söz verseydi eğer ve bunu gerçekleştirmek için kendini kurban etmeye kalksaydı, bu kadar muhteşem bir tablo olmazdı karşımızda. Bir baba için en zor sınanmayla imtihan edildi.
“İbrahim’in koluna kim güç verdi? Sağ elini kim kaldırdı ki gevşeyip yanına düşmedi? Bu sahneyi gören felç olur. İbrahim’in ruhuna kim güç verdi ki gözleri ne evladını ne de koçu görmeyecek kadar kararmadı. Bu sahneyi gören kör olur”. (Korku ve Titreme)
Allah’a (azze ve celle) verdiği söze bağlı kalarak candan vazgeçenlere bir can verilir canı yerine. Yaşayan her kalbe bir hürmet bırakılır İbrahim (a.s.) için. Kurban Allah’a (azze ve celle) söz verip sözünden dönmeyenlerin bayramıdır.
Kurban, kendisine bahşedilen her şeyi asıl sahibine ait kılmanın en mukaddes bir tavırla anlatılmasıdır. Kurban, dünyayı reddedenlerden, orada kalanlar için bırakılmış bir veda hatırasıdır. Kurban, başkası için yapılan bütün iyi işlerin kendisinde mezcedildiği en üst manadır.
Allah’a (azze ve celle) yakınlaşmanın remzidir kurban!
İbrahim’den (Aleyhisselam) bu yana kurban, kalbiyle Allah (azze ve celle) arasında bağ kurabilenlerin şükrüdür!
Allah’a (azze ve celle) dost olanlar, bugün de dostluklarını bir kez daha ispatlamanın verdiği huşuyla karşılarlar kurbanı; Kurban Bayramı’nı!
Resulullah’ın (s.a.s.) bize öğrettiği şekliyle; dualarla, tekbirlerle kesilen kurbanlar, bizden çok uzaklarda bir yerlerde bir şefkat eli olup mazlumların gözyaşlarına dokunur bugün.
Kimsesizlere aş olur kurban!
Kurbanla kardeş olur Asya’dan Afrika’ya Müslüman.
Bir kurban, kurbiyetin elçisi olur yaralı gönüllere…
Müslüman arınır kurbanla!
Bir gözyaşı diner birden;
Bir kalpten keder gider!
Duaların en makbulünü taşır Melekler semaya.
Kalpten kalbe sımsıkı bir kurbiyet bağı olur kurbanla!
İlahi rıza için kesilen kurbanla,
Allah’a (azze ve celle) teslimiyetin huzuru iner gönüllere;
İhlâsın sükûnu iner!
Karanlıkta bir mum ışığı arayan gönüllere aydınlığı doğar fecrin.
Sırat-ı Müstakîmde; Allah’ın (azze ve celle) dosdoğru yolunda atılan adımlar daha bir sağlam basar yere.
Sırat-ı Müstakîmi bahar dalları süsler her mevsim.
En emin Olana (azze ve celle) emanet edilir ibadetler.
Kurbanın eti ve kanı değil, kurban edenin takvası ulaşır en emin Olana (azze ve celle)
Ve Kıyamet Günü, emanetler bir bir verilir sahiplerine.
Ve onlar, Allah’ın (azze ve celle) söz verdiği müjdesine kavuşur O Gün!
****
Sabrı, şükrü, duayı, tevekkülü, teslimiyeti, İlahî Rızayı, içinde barındıran kurban ibadetinden Allah (azze ve celle) cümlemizi nasipdar eylesin.
Amin!
Kurban, kendisine bahşedilen her şeyi asıl sahibine ait kılmanın en mukaddes bir tavırla anlatılmasıdır. Kurban, dünyayı reddedenlerden, orada kalanlar için bırakılmış bir veda hatırasıdır.
“Kurbanlık büyük baş hayvanları da sizin için Allah'ın dininin nişanelerinden kıldık. Sizin için onlarda hayır vardır. Onlar saf saf sıralanmış dururken (kurban edeceğinizde) üzerlerine Allah'ın adını anın. Yanları üzerlerine düşüp canları çıkınca onlardan siz de yiyin, istemeyen fakire de istemek zorunda kalan fakire de yedirin. Şükredesiniz diye onları böylece sizin hizmetinize verdik.
Onların etleri ve kanları asla Allah'a ulaşmaz. Fakat ona sizin takvanız (Allah'a karşı gelmekten sakınmanız) ulaşır. Böylece onları sizin hizmetinize verdi ki, size doğru yolu gösterdiğinden dolayı Allah'ı büyük tanıyasınız. İyilik edenleri müjdele. “ (Hac Suresi 36 -37)
****
Kurbanın bütün din ve kültürlerde fedakârlığın, erdemin, adamanın ve adanmanın en üst ifade ve eylem biçimi olarak kabul edilmesinin remz insanı atamız İbrahim’e (Aleyhisselam) selam olsun.
O ki; sınanmanın en zoru ile baş başa kalmıştı.
O ki; “insanlar içerisinde tek başına bir ümmet” diye anılacak kadar yalnız bırakılmıştı.
O ki; imanı geçerli kılacak olan tevhidin peygamberi olarak adlandırılmıştı.
O ki; ateşin yakmadığını ateşin tam ortasına atıldığında müşahede ederek anlamıştı.
O ki; yeryüzünde Kâbe ile birlikte hatırlanacak bir makama adı verilerek yüceltildi…
Atamız İbrahim (a.s.) kendini kurban etmeye söz verseydi eğer ve bunu gerçekleştirmek için kendini kurban etmeye kalksaydı, bu kadar muhteşem bir tablo olmazdı karşımızda. Bir baba için en zor sınanmayla imtihan edildi.
“İbrahim’in koluna kim güç verdi? Sağ elini kim kaldırdı ki gevşeyip yanına düşmedi? Bu sahneyi gören felç olur. İbrahim’in ruhuna kim güç verdi ki gözleri ne evladını ne de koçu görmeyecek kadar kararmadı. Bu sahneyi gören kör olur”. (Korku ve Titreme)
Allah’a (azze ve celle) verdiği söze bağlı kalarak candan vazgeçenlere bir can verilir canı yerine. Yaşayan her kalbe bir hürmet bırakılır İbrahim (a.s.) için. Kurban Allah’a (azze ve celle) söz verip sözünden dönmeyenlerin bayramıdır.
Kurban, kendisine bahşedilen her şeyi asıl sahibine ait kılmanın en mukaddes bir tavırla anlatılmasıdır. Kurban, dünyayı reddedenlerden, orada kalanlar için bırakılmış bir veda hatırasıdır. Kurban, başkası için yapılan bütün iyi işlerin kendisinde mezcedildiği en üst manadır.
Allah’a (azze ve celle) yakınlaşmanın remzidir kurban!
İbrahim’den (Aleyhisselam) bu yana kurban, kalbiyle Allah (azze ve celle) arasında bağ kurabilenlerin şükrüdür!
Allah’a (azze ve celle) dost olanlar, bugün de dostluklarını bir kez daha ispatlamanın verdiği huşuyla karşılarlar kurbanı; Kurban Bayramı’nı!
Resulullah’ın (s.a.s.) bize öğrettiği şekliyle; dualarla, tekbirlerle kesilen kurbanlar, bizden çok uzaklarda bir yerlerde bir şefkat eli olup mazlumların gözyaşlarına dokunur bugün.
Kimsesizlere aş olur kurban!
Kurbanla kardeş olur Asya’dan Afrika’ya Müslüman.
Bir kurban, kurbiyetin elçisi olur yaralı gönüllere…
Müslüman arınır kurbanla!
Bir gözyaşı diner birden;
Bir kalpten keder gider!
Duaların en makbulünü taşır Melekler semaya.
Kalpten kalbe sımsıkı bir kurbiyet bağı olur kurbanla!
İlahi rıza için kesilen kurbanla,
Allah’a (azze ve celle) teslimiyetin huzuru iner gönüllere;
İhlâsın sükûnu iner!
Karanlıkta bir mum ışığı arayan gönüllere aydınlığı doğar fecrin.
Sırat-ı Müstakîmde; Allah’ın (azze ve celle) dosdoğru yolunda atılan adımlar daha bir sağlam basar yere.
Sırat-ı Müstakîmi bahar dalları süsler her mevsim.
En emin Olana (azze ve celle) emanet edilir ibadetler.
Kurbanın eti ve kanı değil, kurban edenin takvası ulaşır en emin Olana (azze ve celle)
Ve Kıyamet Günü, emanetler bir bir verilir sahiplerine.
Ve onlar, Allah’ın (azze ve celle) söz verdiği müjdesine kavuşur O Gün!
****
Sabrı, şükrü, duayı, tevekkülü, teslimiyeti, İlahî Rızayı, içinde barındıran kurban ibadetinden Allah (azze ve celle) cümlemizi nasipdar eylesin.
Amin!