kardeşim bak bu bölümde kaynak gösterilerek ince elenerek kıyamet alametleri yazılmış. kafana takılan yerleri buradan öğrenebilirsin Allah (cc) ibadetimizi arttırsın
Hz. İsa'nın (as) Yeniden Dönüşü
The Resurrection of Jesus Christ
M. Ali KAYA
Giriş
Kur'an-ı Kerim Hz. İsa ve İncil'in müspet hallerini ve doğrularını tasdik eder; ama onlara atfedilen yanlışları da göstererek hak ve hakikate irşat eder. Gerçeklerin ayrıntılarda gizli olduğu bir hakikattir. Hz. İsa (as) hakkında pek çok gerçeği Kur'an ayetlerinin ayrıntılarında bulmak mümkündür. Bu ayrıntıları göremeyenler pek çok gerçekleri kaçırırlar. Hz. İsa'nın (as) doğumu, peygamberliği, mucizeleri, ölmeden semaya yükseltilmesi, kıyamete alamet olmak üzere yeniden gelmesi ve kendine inananlara şahitliği bunlardan bazılarıdır.
Kur'an-ı Kerim Maide Suresi'nde şöyle buyurur: "Yüce Allah kıyamet günü peygamberleri huzuruna topladığı zaman onlara 'Ey Meryem oğlu İsa! İnsanlara beni ve annemi Allah'tan başka ilahlar edinin diyen sen misin?' diye buyurduğu zaman İsa der ki: 'Seni her türlü noksan sıfatlardan tenzih ederim. Hak olmayan bir şeyi söylemek bana yakışmaz. Eğer söylemişsem sen zaten onu bilirsin. Sen benim gönlümde olanı da bilirsin, ben ise senin açıklamadığın bir şeyi asla bilemem. Görünmeyen ve gizli olan her şeyi hakkıyla bilen ancak Sensin. Bana emrettiklerinden başkasını ben onlara söylemedim. Yalnız ve yalnız benim de sizin de Rabbiniz olan Allah'a ibadet edin dedim. Ben onların arasında bulunduğum müddetçe onların haline şahit idim. Sen beni huzuruna aldıktan sonra onların halini bilen ve gören Sensin. Ve sen her şeye hakkıyla şahitsin. Eğer onlara azap edersen onlar senin kullarındır. Eğer onları bağışlarsan elbette sen dilediğini yapmaya kadirsin. Ve Sen her şeyi hikmetle yaparsın.'"1
Nisa Suresi'nde de "Yahudilerin peygamberliğini inkâr etmeleri, Meryem'e iftirada bulunmaları, Allah'ın Resulü Meryem oğlu İsa'yı biz öldürdük demeleri sebebi ile lânete uğramışlardır. Onu ne öldürdüler, ne de astılar, başkası ona benzetildi de onu öldürdüler. Kendileri de bu hususta ihtilafa düştüler. Onların bu hususta hiçbir bilgileri yoktur. Kapıldıkları şey ancak zan ve tahminden ibarettir. Hakikatte ise Allah onu kendi huzuruna yükseltti. Allah'ın kudreti her şeye galiptir ve Onun her işi hikmetledir. "Ehl-i Kitaptan kimse kalmaz ki, ölümünden önce İsa'nın hak peygamber olduğuna iman etmesinler. Kıyamette de İsa onlar üzerine şahitlik edecektir"2 buyrulmaktadır.
Zuhruf Suresi'nde ise yüce Allah şöyle buyurur: "İsa, peygamberlik nimeti verdiğimiz bir kuldan başka bir şey değildir. Biz onu İsrailoğullarına bir ibret ve imtihan vesilesi kıldık. Dileseydik sizin yerinize melekler yaratırdık. O zaman imtihana gerek kalmazdı. Sonra biz İsa'yı kıyamet için de bir alamet kıldık. Onun hakkında şüpheye düşmeyin ve Bana uyun. İşte dosdoğru yol budur. Sakın şeytan sizi doğru yoldan ayırmasın. Muhakkak ki o sizin apaçık düşmanınızdır. İsa (as) size apaçık mucizeler ve ihtilafa düştüğünüz hususlarda açıklık getirecek olan bir kitapla geldi. Allah'tan korkun ve itaat edin."3
Demek Hz. İsa (as) kıyamete yakın gelecek, yani hakikati anlaşılacak ve Ehl-i Kitap bu hakikati kabul edecek ve Hz. İsa'nın (as) Allah'ın kulu ve hak peygamberi olduğu ve davası olan "Tevhit Davası"nın hakkaniyeti kabul edilecektir. Hıristiyanlar da sonunda buna inanacaklardır. Bu İsa'nın (as) tekrar dönüşü demektir. Mesele şahısın kimliğinin bilinmesi ve tanınması meselesi değil, davanın anlaşılması meselesidir.
Bu durumda Hz. İsa (as) hayatta olup İdris (as) gibi hayata lazım olan yemek, içmek ve havayı teneffüs etmek gibi sebeplere ihtiyaç duymadan Allah'ın kudreti ile semada melekler gibi yaşamaktadır. Bedeni yıldız gibi semada bulunmakla beraber nuranileşmiş ve maddi sebeplere ihtiyaç duymayacak şekilde latif bir hale gelmiştir. Bundan dolayı dünyadaki bedeni ile meleklerle beraber bulunmaktadır.4 Çünkü insanın tabaka-i hayatı beştir ve o üçüncü tabaka-i hayattadır.5 Ahir zamanda tekrar dünyaya gelecek ve dininin ve dinine mensup olanların hüsn-ü hatimlerini, güzel sonlarını görecektir. Güzel son ve hüsn-ü hatime ise İsa'nın (as) getirdiği "Tevhid" hakikatını anlamayarak "teslis"e düşen Hıristiyanların hakikati anlayarak tekrar Tevhid'e yönelmeleridir. Böylece Hz. İsa'nın (as) ümmeti hakkındaki kaygısı ve endişesi sona erecek, ümmetinin hak dine yeniden yaklaşması ile vazifesinin gereğini tam yapmış ve davasının sonucunu almış olacaktır. Hz. İsa (as) tevhidi tebliğ etmekle beraber "Allah'ın elçisinin de müjdecisi"6 olduğu için tevhide yaklaşan Hıristiyanlara tevhid hakikatının gerçek tebliğcisi olan Hz. Muhammed'i (asm) tanıtarak ona tabi olmalarını isteyecektir. Kurtuluşun ancak Hz. Muhammed'e (asm) tabi olmak ve onun getirdiği ahkâmı ile amel etmekte olduğunu göstermek için onun o zamandaki temsilcisi olan Mehdi'ye uyarak ahkâmı üzere arkasında namaz kılacaktır.7
İsa'nın (as) Gökten Nüzulü Haktır ve Vaki Olacaktır
Hz. İsa'nın (as) semadan nüzulü "Ehl-i Sünnet" ulemasının inanç esaslarındandır ve ortak görüşüdür. Bunun için "İmam-ı Azam Ebu Hanife" (ra) "Fıkh-ı Ekber" isimli risalesinde "Gökten İsa'nın (as) nüzulü haktır ve vaki olacaktır"8 der. Bunu Kur'an-ı Kerim ayetleri yanında Peygamberimizin (sav) hadislerine dayandırır. Çünkü Kur'an-ı Kerim'in tebliği ve anlaşılması ile görevli olan Peygamberimiz (asm) pek çok hadislerinde bu hususu detaylı olarak ümmetine anlatmıştır. Bu hadislerden "Kütüb-ü Sitte" denilen temel hadis kaynaklarında geçen bazı hadisler şunlardır:
Peygamberimiz (asm) buyurdular: "On alamet görülmedikçe kıyamet kopmaz. Bunlardan üç tanesi Deccal'ın çıkması, İsa'nın (as) nüzul ederek Deccal'ı öldürmesi ve Müslümanların imamı olan Mehdi'ye uyarak arkasında namaz kılmasıdır."9 "İsa bin Meryem'in adalet sahibi olarak inmesi yakındır."10 Ebu Hureyre (ra) hadisi Nisa Suresi 159. ayeti ile takviye eder.11 "Müslümanların imamı ise kendilerindendir. İsa (as) onların arasına iner."12 "Ümmetimden bir cemaat kıyamete kadar hak için mücadele etmeye devam eder. Sonuncusu İsa bin Meryem ile görüşür. İsa (as) o cemaate uyar da arkasında namaz kılar."13
Kâinatta iradesini kanunlar şeklinde tecelli ettiren ve bunlara "Sünnetullah" "Âdetullah" ve "Tabiat kanunları" adını veren yüce Allah elbette dinin imtihanı ve kanunların gereği hikmeti ile iş görecektir. Hikmeti de o zamanın şartları ve peygamberlerin vazifesi gereği bu önemli hadise sadece Hz. İsa'nın (as) gelerek Mehdi'nin (ra) arkasında namaz kılması gibi cüz'i bir hadise değildir. Bu sembolik bir hadisedir. Bunun arka planı ise Bediüzzaman Said Nursi hazretlerinin izah ettiği gibi olmasıdır. "Ahir zamanda felsefe-i tabiyenin verdiği cereyan-ı küfriye ve inkâr-ı ulûhiyete karşı, İsevîlik dini tasaffi ederek ve hurafattan tecerrüd edip İslâmiyete inkılâp edeceği bir sırada, nasıl ki İsevîlik şahs-ı manevîsi, vahy-i semavî kılıcıyla o müthiş dinsizliğin şahs-ı mânevîsini öldürür. Öyle de, Hazret-i İsâ Aleyhisselâm, İsevîlik şahs-ı mânevîsini temsil ederek dinsizliğin şahs-ı mânevîsini temsil eden Deccal'ı öldürür; yani, inkâr-ı ulûhiyet fikrini öldürecek."14
Ahir zamanda felsefi cereyanlar kuvvetlenerek dine galebe edecekler. Bilhassa semavi bir dine ve kitaba dayanan Hıristiyanlar "İnkâr-ı Ulûhiyet" karşısında "Teslis akidesi"ni savunamaz duruma gelecekler. İçlerinde teslisten uzaklaşma başlayacaktır. Tevhidi ve ulûhiyeti ispat eden İslam'ı ve bilhassa "Tevhid" hakikatını aklî ve ilmî delillerle izah ve ispat eden "İman ve Kur'an hakikatları"nı karşılarında görünce teslim olacaklardır. Böylece kendileri tevhide yaklaştıkları gibi dinlerini de maddeci akımlardan ve materyalistlerin inkârlarından kurtarmış olacaklardır.
İman hakikatlarını iki kere iki dört eder derecesinde izah ve ispat eden, materyalizmin temel felsefesini "İsbat-ı Sani-i Vahid" ile çürüten, Kur'an-ı Kerim'i ve peygamberlik müessesesinin hakkaniyetini izah eden, Kur'an medeniyeti ile dinsiz felsefenin mukayesesini yaparak beşerin saadetinin "İslam Medeniyeti" ile olduğunu isbat eden ve insanlığa hidayet yolunu gösteren elbette "Mehdi" olacaktır. İsa (as) da ona uyacaktır. Bunun sonucu olarak hak din dinsizlik karşısında büyük bir güç kazanacak ve insanlar ekseriyetle hak dine gireceklerdir.15
Ahir Zamanda Ortaya Çıkacak Olan Dinsizlik Cereyanları
Ahir zamanda dinsizliğin iki cereyanı kuvvet bulacaktır. Birincisi, nifak ve münafıklık perdesi altında saklanan, ehl-i nifakın başını çeken ve "Risalet-i Ahmediye"yi inkâr edecek olan ve "Şeriat-ı İslamiye'yi" tahrib eden "Süfyanizm" cereyanıdır. Buna mukabil Âl-i Beyt-i Nebevi'den olan ve ehl-i velâyet ve ehl-i kemalin başına geçerek "Kur'an'ın hakkaniyetini" ve "Şeriat-ı Muhammediye"nin ahkamının doğruluğunu izah ve ispat eden "İman ve Kur'an hizmetinin başını çeken bir zât-ı nurani, o Süfyan'ın şahs-ı manevisi olan "cereyan-ı münafıkaneyi" öldürüp dağıtacaktır.16
İkinci dinsizlik cereyanı ise tabiatçılık ve maddecilik felsefesinden doğan maddeci felsefe ile kuvvet bularak Allah'ı inkâr edecektir. Nasıl ki padişahı inkâr eden ve askerlerin padişaha bağlı olmadığını iddia eden bir adam herkese bir padişahlık ve bir hâkimiyet verirse Allah'ı inkâr eden bir maddeci materyalist de her varlığa bir nevi ulûhiyet vermeye mecbur kalır. Bu felsefe ve düşüncenin başına geçen ve teknolojinin harikalarından da faydalanarak kendini güçlendiren Deccal da, baskıcı totaliter hükümetinin ve komitelerinin gücüne dayanarak kendisini daha da güçlendirmek için bir çeşit ulûhiyetini ilan eder. Dinin ve maneviyatın tamamen inkâr edilerek reddedildiği ve inananların büyük baskılara maruz kaldığı bu zamanda Hz. İsa'ya (as) inananların büyük bir kısmı teslisin akıl ile kabul edilemezliğinden dolayı hurafelerden sıyrılmak mecburiyetinde kalarak gerçek İseviliğe, yani Tevhid'e yaklaşacak, yani Allah'ın rahmeti ile Tevhid hakikatı olan Allah'ın birliği inancı ağır basıp hâlihazır Hıristiyanlık o hakikat karşısında tahrifattan sıyrılarak İslam'ın Tevhit hakikatında birleşecek ve inanç noktasında Hıristiyanlık İslamiyet'e dönüşecektir. Bu durumda Hırıstiyanlara Kur'an-ı Kerim'in hakikatlarına uymaktan başka çare kalmayacaktır. İsevilik inancı ve bu inancı paylaşanların şahs-ı manevisi İslam'a tabi olacaktır. Bu inanç birliği ile "Hak Din" olan "Tevhid" inancı büyük bir güç kazanacak ve dinsizlik cereyanları karşısında ayrı ayrı iken mağlup olan İsevilik ve İslamiyet bu birleşme sonucunda dinsizliği mağlup edip dağıtacaktır.17
Bütün bu olaylar kendi kendine olacak değildir. Elbette Kur'an'ın mucizevî yönünü ortaya koyarak İslam'ın "İman ve Kur'an" hakikatlarını izah eden ve dinsizliğin ortaya attığı şüphe ve tereddütleri gidererek aklı ve kalbi ikna edecek olan Peygamberimizin haber verdiği bir Mehdi (ra) ile onun davasını benimseyerek Süfyana karşı mücadele eden ve iman hakikatlerini neşreden nurani bir cemaat olacak ve İsa'nın (as) getirdiği Tevhit inancını yeniden canlandıran, elbette beşeri cismi ile ölmeden semavatta bulunan İsa'nın (as) kendisi gelecek ve Din-i Hak cereyanın başına geçecektir. Yüce Allah bunu vaad etmiş, Peygamberimiz (asm) de Allah'ın vadine dayanarak haber vermiştir. Allah her şeye kadirdir. Elbette haber verdiği gibi yapacaktır.18
Esasen hak dinler semadan gelen meleklerin getirdiği vahiyden kaynaklanmaktadır. İnananlar melekleri görmedikleri halde peygambere inen vahyin melekler tarafından getirildiğine inanmaktadırlar. Kutsal kitaplar böyle ortaya çıkmıştır. Bazen de insan suretinde Peygamberimizin (asm) yanında bulunduklarını Sahabeler görerek nakletmişlerdir. Hz. Cebrail'in (as) çoğu zaman sahabelerden "Dıhye" suretinde Peygamberimiz (asm) ile görüştüğü nakledilmektedir. Bazen de ölmüş evliyalar dahi Allah'ın kudreti ile ruhları birer misali cesed giyerek gelip kendisinden yardım isteyen inananlarına yardım ettiği çok nakledilmektedir. Bütün bunları yapan yüce Allah İsa'yı (as) dininin güzel bir sonuca ulaştığını göstermek ve inananlarına bu konuda yardımcı olmak için niye göndermesin? Kaldı ki İncil Hz. İsa'nın (as) döneceğini söylemiş ve inananları da beklemektedir.19 Ahir zaman peygamberi Hz. Muhammed (asm) İsa'nın (as) gelerek kendi şeriatına uyacağını haber vermiştir.20 Yüce Allah kudreti ile Âdem'e (as) benzer şekilde21 babasız yarattığı,22 beşikte iken konuşturarak kendisini inkâr eden Yahudileri susturduğu,23 kudreti ile Yahudilerin tuzaklarından koruduğu24 ve bedeni ile semaya yükselttiği25 ve melekler ile yaşattığı İsa'yı (as) tekrar göndermeye elbette kadirdir.
Hz. İsa'nın (as) dönüşüne kimsenin itirazı yok, ancak acaba geldiği zaman herkes tanıyacak mı? Nüfus kâğıdı olmayan birisi mi olacak? Veya nüfus kâğıdında "Meryemoğlu İsa" yazılı bulunan birisini mi göreceğiz? Veyahut "Ben Meryemoğlu İsa'yım, sizi kurtarmak için geldim. Bana uyarsanız kurtulursunuz. Şimdi Deccal'ı öldürmeye gidiyorum" diyen birisi mi olacak? Bu soruları cevapladığımız zaman İsa'nın (as) ve Mehdi'nin (ra) böyle bir iddia ile ortaya çıkmayacakları gerçeği ile karşılaşırız. Zira bu bir iddia meselesi değil bir dava ve bir inanç meselesidir. İddiacıların çoğunun sonucunu hep beraber görüyoruz. Kaldı ki İsa (as) ölüleri diriltmek gibi bir mucize ile inananların ahiretini kurtarmak iddiası ile geldiği zaman Yahudiler onu inançlarını bozduğu ve kutsal kitaba aykırı hareket ettiği ve yeryüzünde karışıklık çıkarttığı gerekçesi ile idamına hükmettiler. Ahir zamanda böyle bir iddia ile gelse bile elinde mucize olmayacak, olsa bile kimseyi inandıramayacaktır. Ancak Hz. İsa (as) ve Mehdi'nin (ra) "İman ve Tevhit" davasını tanıyan ve bilenler "onun mukarrep ve havassıdır ve nur-u iman ile onu tanırlar."26 Yoksa açıkça onu herkes tanımayacaktır. Davasını ortaya koyar ve dinsizliğin şahs-ı manevisine karşı nurani bir şahs-ı manevi oluşturur ve vazifesini yapar gider.
Şahs-ı Manevi Ne Demektir?
"Şahs-ı manevi" "tüzel kişilik" anlamına gelen bir deyimdir. Soyut bir kavramdır. Ancak somut ve maddi temele dayanan bir yapısı vardır. "Müteaddit eşya bir cemaat şekline girse, bir şahs-ı manevîsi olacaktır. Eğer o cemiyet imtizaç edip ittihat şeklini alsa, onu temsil edecek bir şahs-ı manevîsi, bir nevi ruh-u manevîsi olacaktır."27 İnsan milyarlarca maddi hücrelerden ve yüzlerce organdan oluşan bir şahs-ı müttehittir. Bunun için o maddi kalıbın bir ruhu ve o ruhtan oluşan manevi bir mahiyeti olan insanlığı vardır. İnsanlık kavramı da insanlardan oluşan bir şahs-ı manevidir. Bu durumda "devlet bir şahs-ı manevidir" yani tüzel kişiliktir. Devletin kurumları da öyledir. Aynı şekilde "Aile" kavramı da anne, baba ve çocuklardan oluşan bir şahs-ı manevidir. Bir evde yaşamaktan kaynaklanan birliktelik onları aile ve yuva kavramı içinde manevi bir şahsiyetin mümessilleri haline getirmiştir. "Millet" kavramı da bir ülkede yaşayan, aynı inanç ve duyguları paylaşan insanların oluşturduğu bir manevi şahsiyettir. Milletin meclisinin de o milletin inanç, örf ve kültürünü temsil etmekten kaynaklanan bir şahsiyet-i maneviyesi vardır. Meclis bu temsil makamından uzaklaştığı ölçüde halkından uzaklaşır, yaklaştığı ölçüde milleti temsil eder. Bu örnekleri çoğaltabiliriz.
Peygamberimiz (asm) getirdiği dinin mümessili olmakla İslam dininin şahs-ı manevisinin oluşmasını sağlamıştır. Bediüzzaman Peygamberimizin şahsiyet-i maneviyesini şöyle tasvir etmektedir. "Evet, o bürhanın şahs-ı manevisine bak: Sath-ı arz bir mescit, Mekke bir mihrap, Medine bir minber; o bürhan-ı bahir olan Peygamberimiz (asm) bütün ehl-i imana imam, bütün enbiyaya reis, bütün evliyaya seyyid, bütün enbiya ve evliyadan mürekkep bir halka-i zikrin serzakiri."28 Böylece İslamiyet bir şahs-ı manevi teşkil ederken Peygamberimiz (asm) de onun temsilcisi olmaktadır. Peygamberimiz (asm) kendisine nübüvvetin verilmesi ile İslamiyet şahs-ı manevisinin teşekkülü için 23 sene en çetin şartlarda mücadele etti. Kur'an'ın nüzulü ile vazifesi bittiğinden izn-i ilahi ile dar-ı bekaya göçtü. Peygamberimizden sonra şanlı Sahabeleri İslamiyet şahs-ı manevisinin tevessüü için çalıştılar. O yüce şahs-ı manevi-i İslamiyet üç kıtaya hâkim oldu. Onunla pek çok milletler hidayete erdiler. Peygamberimizin şahs-ı manevisi sünnetini de içine alan bir kavramdır. Bunun içindir ki Peygamberimiz (asm) "Ben size iki şey bırakıyorum. Bunlara sarılırsanız kurtulursunuz. Birincisi 'Kur'an-ı Kerim, ikincisi ise Ehl-i Beytimin temsil ettiği sünnetimdir"29 buyurdular. Böylece peygamberin sünneti ile hareket eden bütün ümmeti şahs-ı manevi-i İslamiyet'in birer azası hükmüne geçmektedir.
Aynı şekilde ahir zamanda gelecek olan Mehdi de "İman hakikatlerinin izahı ve ispatı sadedinde eserlerini telif ederek "İman ve Kur'an" hizmetini talebelerinden ibaret olan "şahs-ı manevisine" bırakarak Mehdiyet vazifesini ifa etmiş olacaktır. Onun vefatından sonra davasına ve talebeliğine kesb-i istihkak edenlerin oluşturduğu bir şahs-ı manevi tarafından tüm dünyada iman ve Kur'an hizmeti yapılacak ve İslamiyet'in manevi hâkimiyetine hizmet edilecektir.
Cemaat, cemiyet ve komitenin her yerde hükmettiği, her nevi işlerin ekipler ve takımlar ile yapılmaya çalışıldığı günümüzde, bir şahsın her şeyi yapacağı ve ona bağlanmak ile kurtuluşa ulaşılacağı gibi düşüncelere kapılanlar şahs-ı maneviden gaflet ettikleri zaman gerçeği daima şahısların peşine takılmakta arayarak yanılacaklardır. Çünkü dava bir olmakla beraber iddia sahipleri çoktur. "Mehdi ve Deccal gibi şahısların teşkil ettiği şahs-ı manevilerinin ve temsil ettikleri cemaatlerin yaptıkları âsâr-ı azimeyi o şahsın zatlarından tasavvur ederek öyle tefsir etmek"30 meseleyi anlamamaktır.
Bütün bu mukaddimelerden yola çıktığımız zaman şunu diyebiliriz: Önemli olan bir şahıs beklentisi içine girerek istismara uğramak ve hayal kırklığına düşmektense şahs-ı maneviyi tanıyarak onun bir azası olmaya çalışmak en doğrusudur. Çünkü Bediüzzaman'ın tespiti ve irşadı ile "Zaman cemaat zamanıdır."31 Şahsa bağlı bir hizmet anlayışı ehl-i dalaletin istismarına ve şahısları kullanarak müntesiplerini kendi emellerine alet edilmesine sebep olabilr. Örneğin, insanlar bir kurtarıcı Mesih veya Mehdi beklentisine sokularak arkasından birkaç Mesih ve Mehdi çıkarılır ve böylece inananlar arasında ihtilaflar körüklenir ve bölünmeler çoğaltılır. Sonra onları kendi emellerine alet edebilirler. Nitekim Peygamberimiz (asm) bu hususa dikkat çekerek şöyle buyurmuştur: "Ahir zamanda Süfyan ve Deccal gibi nifak ve zındıka başına geçecek eşhas-ı müthişe-i muzırraları, İslam'ın ve beşerin hırs ve şikakından istifade ederek, az bir kuvvetle nev-i beşeri herc ü merc eder ve koca âlem-i İslam'ı esaret altına alır."32 Bu hususa dikkat etmek gerekir. İnananların inanmayanlar karşısında mağlup olmalarının en önemli sebeplerinden birisi de budur.
Şahıs mı Şahs-ı Mânevi mi Daha Etkilidir?
Her şeyden önce şahıs fani, şahs-ı manevi bakidir. Şahıs hata eder, şahs-ı manevide ise hata ihtimali çok azdır. Çünkü insanların çoğunun yanlışta birleşmesi imkânsızdır. Bunun için hadislerde Peygamberimiz (asm) ümmetinin birliği için "Cemaate sarılmaya davet etmiştir"33 ve "Ümmetimin ekseriyeti dalalette ittifak etmez"34 buyurmuşlardır.
Şahıs bir yerdedir, şahs-ı manevi ise her yerde bulunabilir. Bir inancı paylaşan paydaşların her yerde temsilcileri bulunabildiği için o inanç her yerde tesirini gösterir. Bunun için şahs-ı manevinin azaları her yerde bulunarak o davanın neşrine çalışır ve büyük hizmetlere vasıta olurlar.
Bir şahıs hataları ile çürütülerek etkisiz hale getirilse de şahs-ı manevi çürütülemez35 ve etkisi azaltılamaz. Bilakis yapılan baskılar şahs-ı manevinin daha çok tesirine fırsatlar sunar. Böylece etkisini azaltmak için yapılan baskılar tesirinin artmasına vesile olur. Bunun için şahsın tesiri cüz'î, şahs-ı manevinin tesiri ise küllidir.36 Bütün bu sebeplerden "Baki davalar fani ve çürütülebilir şahıslara bina edilemez."37
Ahir zamanda şahıslardan ziyade komiteler, örgütler ve fikir ekolleri öne çıkacağı için Peygamberimizin (asm) Mehdi ve Deccal'ın harika icraatlarını, teşkil ettikleri iman ve dinsizlik cereyanları ile yapacakları işleri onların şahısları ile alakalı olarak anlattığı için rivayetlerde Mehdi ve Deccal'ın şahısları tavr-ı aklın harici bir vaziyet almıştır. Bediüzzaman "Rivayetlerde Deccal'a ait tavsifât-ı müthişe ona işaret eder. Bir vakit Japonya'nın başkumandanının resmi, bir ayağı Bahr-i Muhit'te, diğer ayağı on günlük mesafedeki Port Arthur Kalesi'nde tasvir edilmiş; o küçük Japon kumandanının bu surette tasviriyle, ordusunun şahs-ı mânevîsi gösterilmiş"38 buyurarak bu konuya açıklık getirmiştir. Deccal'ın yalancı cennetini ise "medeniyetin cazibedar lehviyâtı ve fanteziyeleridir39 ki nefisleri kendine cezb ve celbeder. Herkes ister istemez nefsine uyarak ona kapılır"40 denilmiştir.
Komite ve cemiyetlerin bu dehşetli icraatlarından dolayıdır ki ahir zamanda gelecek şahıslar ile ilgili hadislerin gerçekçi yorumunu yapmıştır. Bu yoruma göre: "Hz. Mehdi'nin cemiyet-i nuraniyesi, Süfyan komitesinin tahribatçı rejim-i bid'akârânesini tamir edecek, Sünnet-i Seniyye'yi ihya edecek, yani âlem-i İslâmiyet'te risalet-i Ahmediye'yi (asm) inkâr niyetiyle şeriat-ı Ahmediye'yi (asm) tahribe çalışan Süfyan komitesi, Hazret-i Mehdî cemiyetinin mucizekâr manevî kılıcıyla öldürülecek ve dağıtılacaktır."41 Aynı şekilde "Âlem-i insaniyette inkâr-ı ulûhiyet niyetiyle medeniyet ve mukaddesât-ı beşeriyeyi zîr ü zeber eden Deccal komitesini, Hazret-i İsâ Aleyhisselâmın din-i hakikîsini İslâmiyet'in hakikatiyle birleştirmeye çalışan hamiyetkâr ve fedakâr bir İsevî cemaati namı altında ve "Müslüman İsevîleri" ünvanına lâyık bir cemiyet, o Deccal komitesini, Hazret-i İsâ Aleyhisselâmın riyaseti altında öldürecek ve dağıtacak, beşeri inkâr-ı ulûhiyetten kurtaracaktır."42
Peygamberimiz (asm) her iki Deccalın asırlarına ait olan harikaları ve teknolojik gelişmeleri her şeyi şahıslardan bekleyen o zamanın insanlarına onların şahısları ile ilgili olarak rivayet ettikleri için bu harikalar Deccal'ın, Mehdi'nin ve İsa'nın (as) şahıslarından sudûr edeceği telakki ve tevehhüm edilmesinden hadisin manası gizlenmiş ve o rivayet de müteşabih olmuştur. Mesela merkebinin, yani binek vasıtasının işaret ettiği uçak ve tren ile gezmesi; uçağı, treni ve otomobili bilmeyenler tarafından şahısların dehşetli büyüklükleri ile karıştırılmıştır.43 Şahsı bir mikrop ile öldürülebilen ve bir sineğe mağlup olabilecek olan Deccal'ın kurduğu düzen, teşkil ettiği şahs-ı manevisi olan hükümeti ve yaptığı icraatları o derece dehşetli olacak ki "o kadar kuvvetlidir ve devam eder; yalnız Hazret-i İsa (a.s.) onu öldürebilir, başka çare olamaz"44 rivayet edilmiş. Yani onun mesleğini ve yırtıcı rejimini bozacak, öldürecek, ancak semâvî ve ulvî hâlis bir din İsevîlerde zuhur edecek ve hakikat-i Kur'âniye'ye iktida ve ittihad eden bu İsevî dinidir ki, Hazret-i İsa Aleyhisselâmın nüzulüyle o dinsiz meslek mahvolur, ölür"45 denilmiştir.
Peygamberimiz (asm) kat'i ve kesin olarak buyurmuştur ki "İsa (as) büyük Deccalı öldürür"46 Yani Deccalın rejimini ve mesleğini hayra çevirerek şerrinden insanları kurtarabilecek ancak İsevî-Müslüman ittifakıdır. İsevî ruhanileri din-i İsevi'nin hakikatını hakikat-i İslamiye ile mezc ederek o kuvvetle onu dağıtır ve manen öldürür. Bu gerçeği Peygamberimiz (asm) "Hazret-i İsa (as) gelir ve namazda Hz. Mehdi'ye tabi olur"47 şeklinde ifade etmişlerdir.48
Bu hadislerin ifade ettiği manalar İsa'nın (as) şahsının gelerek Mehdi'nin şahsına uymayacağını değil; kesinlikle uyacağını gösterir. Çünkü şahıs olmadan şahs-ı manevi teşekkül etmez. Ancak bu birliktelik ve namaz kılma hadisesi sembolik ve ferdi olduğu için bunu herkesin gözü önünde ve kabul edeceği şekilde vuku bulması gerekmez. Hiçbir insan görmemiş olsa da, gizli bir buluşma sonucu gece yarısı olsa da, bu namaz nafile veya farz olsa da bir defa vuku bulması, kesinliği ve vad-i ilahinin gerçekleşmesi için yeterlidir. Ancak bizi ve insanlığı ilgilendiren husus dinsizliğin "İslam ve iman" hakikatları ile fikren ve manen çürümesi, rejiminin de "Müslümanlar ve İsevi Müslümanların ittifakı" sonucu yıkılarak semavi dinlerin hakikatları olan "İman-Ahlak ve Adaletin" yeniden tesis edilmesi ve insanlığa hâkim olmasıdır. Bu olmuş ise Hz. İsa (as) gelmiş ve Mehdi'ye uymuş demektir.
İnsanlığa Yapılacak En Büyük Hizmet İnsanın Ebedi Saadetine Çalışmaktır
İnsan bir yolcudur. Anne karnından, çocukluktan, gençlikten, ihtiyarlıktan, kabirden, haşirden ve sırattan geçen ve Cennet veya Cehennemde bitecek uzun bir yolculuğu vardır.49 Dünya ise bu hayat yolunda bir gecelik bir han ve bir bekleme salonudur.50 Ne var ki ebedi hayatına lazım olacak her çeşit azık ve ihtiyaçlar bu dünyadaki çalışmalarına bağlıdır. İnsanın geçici dünya saadeti için ebedi olan ahiret hayatını feda etmesi kazanç değil zarardır ve o insana yapılacak en büyük kötülüktür.
Peygamberlerin amacı ebedi saadet yurdu olan ahireti kazandıracak inanç ve ameli insanlara öğretmektir. İnsanlara ebedi saadet yollarını göstermektir. Bunun için dünyanın ve dünya siyasetinin onlar yanında hiçbir değeri yoktur. Bunun en güzel örneği yine İsa'dır (as). İsa (as)'ın dünyada hiçbir şeyi yoktu ve dünyaya hiç değer vermediği İncil'in ve Havarilerin ittifakı ile sabittir. Ne var ki dünya saadetini ve hâkimiyetini esas alan, vaat edilmiş toprakları ele geçirmek için gelecek bir Mesih beklentisi içindeki Yahudilerin Allah'ın yakınlığını ve ahiret saadetini vaad eden Hz. İsa'ya (as) inanmamaları ve inkârları ile sonuçlanmıştır. Ahir zamanda gelecek olan Mehdi'nin de "İnsanların imanını kurtaracak ve ahiret saadetine vesile olacak şekilde yapacağı manevi hizmetleri"nin bir kısım insanlar tarafından kısa sürede kabul görmemesinin sebebi yine "Mehdi'nin inananlarına dünya saadetini ve hâkimiyetini sağlayacak bir kral veya lider şeklinde geleceği düşüncesi ve beklentisi"dir. Maalesef insanlar beklentilerine uygun bir kurtarıcı peşindedirler.
19 ve 20. asır iman ve küfür mücadelesinin en yoğun yaşandığı bir dönem olmuştur. Tarih böyle bir dönemi pek az yaşamıştır. Bunun için Mehdi ve Süfyan, İsa ve Deccal mücadelesi gerçekte "din ve dinsizlik" "iman ve küfür" mücadelesinin son ve önemli bir şeklidir. Bu mücadeleden insanlık ekseriyetle imana yönelerek zaferle çıkacaktır.
Bediüzzaman Eski Said döneminde dünya ve siyaset ile bilfiil alakadar iken Yeni Said döneminde şöyle der: "Dünya siyasetine karışmadığımın sebebi: O geniş ve büyük dairede vazife az ve küçük olmakla beraber, cazibedarlık cihetiyle meraklıları kendisiyle meşgul eder, hakiki ve büyük vazifelerini onlara unutturur veya noksan bıraktırır. Hem her halde bir tarafgirlik meylini verir, zalimlerin zulümlerini hoş görür, şerik olur."51 Bediüzzaman birinci ve ikinci dünya savaşlarının ve siyasi boğuşmalarının sonunda insanlığın dersini alacağını ifade eder.52 Sonunda da "Âlem-i İslam'ın tam intibahıyla ve Yenidünyanın, Hıristiyanlık'ın hakiki dinini düstur-u hareket ittihaz etmesiyle ve âlem-i İslam'la ittifak etmesi ve İncil'in, Kur'ân a ittihad edip tabi olması, o dehşetli gelecek iki cereyana karşı semavi bir muavenetle dayanıp inşaallah galebe eder." şeklinde müjde verir.53 Bunu sağlayacak olan da elbette imanın ve Kur'an’ın hakkaniyetini ilan ve ispat eden "Risale-i Nur" gibi bir tefsirin ellerine geçmesidir.54 Risale-i Nur'un Kur'an’ın etrafına çevrilmek istenen dinsizlik surlarını dağıtacağını izah eder.
Bediüzzaman bunun için misyonerler ve Hıristiyan ruhanileri ve Nurcuların çok dikkatli olmalarını dinsizliğin temsilcisi olan Komünizmin İslam-İsevi ittifakını bozmak için elinden geleni yapacağını ve fakirlik edebiyatı ile Müslümanların bir kısmını kendine çekebileceğini hatırlatır.55
Müslüman ve İsevi İttifakı
Müslümanlar ve Hıristiyanlar dinsizliğe, ahlaksızlığa ve zulme karşı dinlerinden aldıkları güçle, mücadele için, Hz. İsa'nın (as) hakiki dini ile İslam hakikatlerini birleştirmeye çalışacaklardır. Bediüzzaman bunu yapanlara "Müslüman İseviler" unvanını vermektedir.56
Medeniyetlerin gelişimi karşılıklı iletişim ve etkileşim sonucudur. Bunun için ilim, fen ve tekniğin ülkesi, milleti ve dini yoktur. Bu insanlığın ortak malıdır ve ilmin sonucudur. İlim ise yitik maldır ve nerede bulunsa alınmalıdır. İlim sahip çıkanındır. Avrupa ortaçağda İslam ülkelerinden etkilendi. Bilhassa Endülüs medeniyeti ve Doğu kültürü Avrupa'da Rönesans'ın ve bunun sonucu olarak Hıristiyanlık dininde de reformların ve Protestanlık'ın önünü açmıştır. Bediüzzaman bunun dışında Osmanlı ve Avrupa'nın karşılıklı etkileşimi sonucu "Avrupa'nın Osmanlı'ya, Osmanlı'nın da Avrupa'ya hamile olduğunu, günü gelince doğuracağını"57 söylemiştir. Bunun sonucu da elbette Hıristiyanlık'ın hurafelerden kurtularak hakiki tevhidi ve gerçek imanı bulup Müslümanlar ile aynı inancı paylaşma noktasına gelmesidir. Bu da ortak kelime olan "Tevhit hakikati"dir.
Kur'an-ı Kerim'in hakikatleri Âdem (as) zamanından günümüze tüm dinlerin ve ilimlerin hakikatlerini içine almaktadır. Tüm peygamberlerin davası elbette birdir. Peygamberlerin fonksiyonları ve görevleri de birdir. Bu sebeple semavi din mensuplarının ortak bir noktada toplanmaları hâlis tevhide yönelmeleri zaruri ve dinleri icabıdır. Dolayısıyla Ehl-i Kitap dinlerini inkâr veya terk etmeden Kur'an hakikatlarını kabul edebilirler. Kur'an'a inananlar zaten diğer semavi dinlerin kitaplarını ve peygamberlerini kabul etmektedirler. Kur'an da onları "geçmiş peygamberleri ve kitapları kabul ettiğiniz gibi Kur'an'ı ve Peygamber'ini de kabul etmeye çağırır."58 Çünkü İslam hakikatlarını kabul etmeleri onlar için "itikatlarını ikmal ve dini esasları takviye" hükmüne geçmektedir. Bu ise kaçınılmaz bir sonuçtur.
I. ve II. Dünya Savaşı'nın Hıristiyan âlemine verdiği zarar ile düşmanlığın ne derece çirkin olduğu görülmüştür. Bu durum Hıristiyanlık inançları ile tamamen çelişmektedir. Zira İncil'de dostluk ve barış mesajları daha net verilmektedir. Hz. İsa (as) "Kutsal kitap size dostunuzu sevin diyor. Ben ise size diyorum ki düşmanınızı sevin.59 Biriniz bir yanağınıza vurursa siz öbür yanağınızı çevirin. Biri sizin gömleğinizi alırsa siz ona abanızı da verin"60 diyen bir dinin mensubu düşmanlığı devam ettiremez.
Bediüzzaman da 1911 yılında Şam'da İslam âlemine seslenerek okuduğu hutbesinde "Adavet ve düşmanlığın vakti bitmiştir. Muhabbete en layık şey muhabbettir. Hayat-ı içtimaiye-i beşeriyeyi temin eden ve saadete sevk eden muhabbet ve sevmek sıfatı en ziyade muhabbet ve sevilmeye layıktır" demektedir.61
Savaşların bunalttığı Avrupa 1945 yılından itibaren "İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi" ile hürriyet ve barışın temellerini attı. İslam dünyası da işgallerin ve baskıların sonucunda elbette benzer bir arayış özlemi içindedir. Lâiklik perdesi altında dinsizlik, demokrasi ve hürriyet perdesi altında diktatörlüğü öne çıkaran, diyaloga yanaşmayan tavırların ne derece İslam dünyasına zarar verdiği açıktır. İslam'ın selm ve müsalemet, adalet, barış ve bireysel hukuku esas alan orta yol ve istikamet dini olduğu nazar-ı itibara alınırsa önce Ortadoğu'da sonra da dünyada "barış, adalet ve saadet" yolunda birliği ve beraberliği sağlayacağını görebiliriz.
Bunun yolu Kur'an'ın bir araya gelmeyi ve bir kelimede birleşmeyi istediği "Ehl-i Kitap" ile ortak noktada buluşmak olacaktır. Kur'an'da 24 ayette "Ehl-i Kitab"a hitap vardır. Bu hitapların içeriğine baktığımız zaman kitap ehlini insafa, hak ve adalet çizgisine davet ettiği görülmektedir. "Ey Ehl-i Kitap! Niçin Allah'ın ayetlerini inkâr ediyorsunuz?62 Neden hak ile batılı karıştırıyorsunuz? Bildiğiniz halde neden hakkı gizliyorsunuz?63 Şayet Kur'an'a inansanız sizin için daha hayırlı olurdu.64 Gelin Allah'tan başkasına ibadet etmeyelim, birbirimizi Rab ittihaz etmeyelim. Allah'a şirk koşmayalım"65 buyrulmaktadır. Böylece Kur'an, Ehl-i Kitab'ın kalbini yumuşatıcı bir üslup kullanmıştır.
Kur'an bir ayetinde "Yahudi ve Nasara'yı dost edinmeyin"66 demiştir ama bir diğer ayette "Allah sizi, dininizden dolayı sizinle savaşmayan ve sizi yurtlarınızdan çıkarmayan kimselere iyilik etmekten ve onlara karşı adil davranmaktan men etmez"67 buyurmuştur. Bediüzzaman bundan dolayı ayete "Yahudi ve Hıristiyanların dinlerini dost edinmeyin" anlamı vermiştir.68 Dinsizliğe, zulme ve ahlaksızlığa karşı Ehl-i Kitap ile beraber hareket etmeyi de Peygamberimiz (asm) emretmiştir.69 Peygamberimizin Yahudi ve Hıristiyanlar ile yaptığı anlaşmalar ve ittifaklar da bizim için en güzel örneklerdir.70
Batılı Filozofların Kur'an ve İslamiyet Hakkındaki İtirafları
Bediüzzaman'ın gelecekteki İsevi ve İslamiyet ittifakı konusundaki görüşleri sadece bir iddia ve temenniden ibaret değilidir. 1900'lü yılların başında yazdığı "Hakikat Çekirdekleri" isimli eserinde "Nasraniyet ya intifa veya ıstıfa edip İslamiyet'e karşı terk-i silah edecektir. Nasraniyet birkaç defa yırtıldı. Protestanlık'a geldi. Protestanlık da yırtıldı, tevhide yaklaştı. Tekrar yırtılmaya hazırlanıyor. Ya intifa bulup sönecek veya hakiki Nasraniyet'in esasını câmi olan hakâik-ı İslamiye'yi karşısında görecek teslim olacaktır"71 diyordu.
1911 yılında Şam Emevi Camii'nde meşhur "Hutbe-i Şamiye"sini okuyarak İslam dünyasına ümit aşılıyor ve "İstikbal yalnız ve yalnız İslamiyet'in olacak ve hâkim hakaik-ı Kur'aniye ve imaniye olacak."72 Bediüzzaman bunun delili olarak da "Biz Kur'an şakirtleri olan Müslümanlar, bürhana tabi oluyoruz, akıl ve fikir ve kalbimizle hakaik-ı imaniyeye giriyoruz. Başka dinlerin bazı efratları gibi ruhbanları taklit için bürhanı bırakmıyoruz. Onun için akıl ve ilim ve fennin hükmettiği istikbalde, elbette bürhan-ı akliye istinad eden ve bütün hükümlerini akla tesbit ettiren Kur'an hükmedecek"73 diyordu.
Bediüzzaman bu delilleri ortaya koyarken de İslamiyetin geçmişte tüm dünyaya yayılmasını engelleyen sebeplerden "ecnebilerin cehli, mazideki vahşetleri ve dinlerine taassuplarının marifet ve medeniyetin güzellikleri ile kırıldığına" dikkat çekiyordu. Yine "papazların ve ruhani reislerin riyasetleri ve tahakkümlerinin, ecnebilerin de onları körü körüne taklit etmelerinin de fikr-i hürriyet ve gerçeği arama arzusunun insanlıkta ortaya çıkması ile" geçerliliğini kaybettiğini hatırlatıyordu. "Bizdeki ferdi istibdadın bittiğini komite ve cemaatlerin istibdad ve baskılarının da kısa zamanda bitmesinin kaçınılmaz olması ve kötü ahlakın çirkin neticelerinin de görülmesi" ile İslamiyet'in önündeki tüm engellerin kalkacağı müjdesini veriyordu.74 Bir mesele kalıyordu ki o da "yeni fenlerin bazı meselelerinin İslamiyet'in bazı hakikatlarına aykırı gibi görünmesi idi." Bunların hakikatları anlaşıldığı takdirde en muannit feylosof da teslim olmaya mecbur kalacaktı.75 İşte bunun için Bediüzzaman Said Nursi Kur'an'ın hakikatlarının anlaşılması uğruna ömür boyu çalışmış ve her şeyini feda ederek Kur'an ve iman hakikatlarının hakkaniyetini ispat eden "Risale-i Nur Külliyatı"nı telif etmiştir.
Bediüzzaman henüz "Risale-i Nur" eserlerini telifi öncesinde Amerika kıtasının en meşhur feylesofu Mister Carlyle "Sair dinlerin Kur'an'ın tasdikinde olmayan kısmı hiç hükmündedir. En evvel kulak verilecek sözlerin en layıkı Muhammed'in (asm) sözüdür. Çünkü hakiki söz onun sözleridir" derken, Avrupa'nın son dönem feylesoflarından Prens Bismark "Ben bütün semavi kitapları araştırdım. Tahrif edildiklerinden insanlığın saadeti için aradığım hakiki hikmeti bulamadım. Fakat Muhammed'in (asm) Kur'an'ını tüm diğer kitapların fevkinde gördüm. Her kelimesinde hikmet buldum. Bunun gibi beşerin saadetine hizmet edecek bir eser yoktur. Böyle bir eser beşerin sözü olamaz. Kur'an'ın Allah'ın kelamı olduğu bedihidir"76 diyor, Kur'an'ın hakkaniyetini tasdik ve ilan ediyordu.
Bediüzzaman daha sonra Kur'an'ın lafzındaki mucizatını ispat eden "İşaratü'l-İ'câz" isimli tefsirinin sonuna "Ecnebi Feylosofların Kur'an-ı Kerim Hakkındaki Şehadetleri" başlığı altında on altı filozofun övücü ifadelerine yer vermiştir.77
Sonuç
Hak ve batıl, din ve dinsizlik, adalet ve zulüm, doğruluk ve yalancılık mücadelesi Âdem (as) zamanından günümüze kadar farklı şekillerde gelmiştir. "Helaket ve felaket asrı" olarak isimlendirilen 20. asırda bu mücadele en yüksek seviyede devam edecektir. Üstelik ilim ve fen, insan hakları ve demokrasi, hürriyet ve adalet gibi temel değerleri yanına alarak ve istismar ederek devam edecektir. Tabii ki bu mücadelenin sağda ve solda temsilcileri de bulunacaktır. Ahir zamanda hak ve hakikatın temsilcisi Mehdi ve İsa (as), dinsizliğin temsilcisi ise Deccal ve Süfyandır. Ancak asıl mücadele bunların temsil ettikleri cemaatlerin ve komitelerin şahs-ı manevileri ve cemaatleri arasında vuku bulacaktır.
Cemaatin, cemiyetin, komitenin ve bunların teşkil ettiği manevi şahsiyetlerin arasında meydana gelen mücadeleleri ve yaptıkları tahribat ve tamiratı, bunların mümessilleri, yani temsilcileri olan şahıslardan beklemek temsil ettikleri davaları bilmemek ve anlamamak demektir. Bunun için davayı anlamak ve kavramak şahısları bilmek ve tanımaktan daha önemlidir. Zira davalar baki şahıslar fanidir ve baki davalar fani şahıslara bina edilmez.
Bu gerçeklerden ve gerekçelerden yola çıkarak ahir zaman hadiselerine bakıldığı zaman Kur'an-ı Kerim'de ve Peygamberimizin (asm) hadislerinde bahsedilen kıyamet öncesi ahir zaman hadiseleri ve gerek İncil'de ve gerekse Peygamberimizin (asm) hadislerinde bahis konusu olan Hz. İsa'nın (as) tekrar dünyaya dönüşü ve inananlara rehber olması, Peygamberimizin (asm) şeriatı ile amel etmesi meselesi daha da aydınlanacak ve yaşanan hadiselerle uygunluğu ortaya çıkacaktır.
Bütün bu hususlar bir dava meselesidir. Davası olanın iddia sahibi olması gerekmediği gibi, davası olmayanın iddia sahibi olmasının da hiçbir değeri yoktur. Meseleye bu açıdan bakıldığı zaman ahir zamanda gelecek olan Deccal, Süfyan, Mehdi ve İsa'nın (as) davaları ile geleceği ve boş iddialar ile uğraşmayacakları anlaşılır. Davayı tanıyan onların şahıslarını tesbit edebilir ve belirleyebilir. Ancak davayı tanımayanların iddia sahiplerine bakarak davanın gerçek sahipleri konusunda yanılacağı açıktır.
Ahir zamanda büyük davaların mücadelesinin yaşanacağı ayet ve hadisler ışığında anlaşılmaktadır. Peygamberlerin ortak davası olan "İman ve Kur'an Davası"nı ve "Tevhit Mücadelesi"ni iyi tanıyanlar ve bilenler, elbette bu davanın ahir zamandaki temsilcilerini de tanıyacaktır. Ve son zamanda bu davanın temsilcileri bir araya gelerek dinsizliğe, ahlaksızlığa ve zulme karşı ortak mücadele edecektir. İşte asıl bilinmesi gereken budur.
Kaynaklar
Kur'an-ı Kerim.
Kitab-ı Mukaddes, Ahd-i Cedid, Kitab-ı Mukaddes Şirketi, 1998- İstanbul.
Prof. Muhammed Hamidullah, İslam Peygamberi, 1993-İstanbul.
İmam-ı Azam, Fıkh-ı Ekber, Çev. H. Basri Çantay, 1982-Ankara.
Kütüb-ü Sitte ve Hadis Kaynakları:
- Buhari, Sahih, Tarihsiz-Beyrut.
- Müslim, Sahih, 1955-Mısır.
- Ebu Davut, Sünen, Tarihsiz-Beyrut.
- İbn-i Mace, Sünen, 1975-Beyrut.
- Ahmed, Müsned, Tarihsiz-Beyrut.
- Hâkim, Müstedrek, Tarihsiz-Beyrut.
- İbn-i Hibban, Sahih, 1987-Beyrut.
- Suyuti, Fethu'l-Kebir, Tarihsiz-Kahire.
- Heysemi, Mecmau'z-Zevaid, 1967-Beyrut.
- Rudani, Hadis Küllüyatı, Tarihsiz-İstanbul.
Bediüzzaman Said Nursi, Risale-i Nur Külliyatı, Yeni Asya Neşriyat
- Sözler, 1998-İstanbul.
- Mektubat, 1998-İstanbul.
- Lem'alar, 2001-İstanbul.
- Şualar, 1997-İstanbul.
- İşaratü'l-İ'câz, 2001-İstanbul.
- Tarihçe-i Hayat, 1998- İstanbul.
- Kastamonu Lahikası, 2001-İstanbul.
- Emirdağ Lahikası, 2001-İstanbul.
- Sikke-i Tasdik-i Gaybî, 2001-İstanbul.
- Hutbe-i Şamiye, 1993-İstanbul.
- Münazarat, 1993-İstanbul.
Öz
Bütün peygamberler gibi Hz. İsa (as) da "Tevhid"i insanlara anlattı, şirkten sakındırdı. Ne var ki gösterdiği mucizeler onun Allah'ın bir peygamberi olduğuna delil olması gerekirken insanlar tarafından "Allah'ın oğlu" denmesine sebep oldu.
Yüce Allah sevgili peygamberinin Yahudiler tarafından öldürülmesine fırsat vermedi. İhanet eden havarisini İsa'ya (as) benzeterek onu çarmıha mahkûm edip cezalandırdı. İsa'yı ise semaya meleklerin katına yükseltti.
Hz. İsa'nın (as) Mehdi'ye uyması ve kendisine inananları dinsizliğe, ahlaksızlığa ve zulme karşı birleştirmek için gelmesi Allahın hikmetine uygun, kudretine kolay ve va'dinin de gereğidir.
Şayet maddeci materyalist felsefe ve ondan kaynaklanan dinsizlik tesirini kaybetmiş ve bu birliktelik sağlanmış ise İsa (as) da dönmüş demektir. Bundan sonra zaferi beklemek gerekecektir. Makalemizde bu konu hayatın gerçeklerine ve hikmet-i ilahiyenin gereği "Sünnetullah"a uygun bir şekilde ele alınarak incelenmiştir.
Anahtar Kelimeler: Kur'an, İncil, Tevhit, Teslis, Mehdi, İsa, Süfyan, Deccal, Müslüman İseviler, şahs-ı manevi, Sünnetullah ve tabiat kanunları, İman Davası ve Tevhit mücadelesi
Abstract
Jesus like all of other prophets explained the people the "unity" and made avoid them of polytheism. However, his miracles caused him to call by the people as "the son of God" instead of proving his prophecy.
The Highly Exalted God does not give the opportunity to the murder of His prophet by the Jews. God made the infidel apostle of Jesus resemble the prophet and led him to be subject to crucifix and punished the apostle in this way. God ascends Jesus to the sphere of angels.
The obedience of Jesus to Mahdi and his coming to unify people against the irreligion, immorality and transgression are in accordance with the wisdom of God, very easy for his Mighty and a necessity of his promise.
If the materialist philosophy and the irreligion stemming from it became ineffective and the unity is already achieved, then it means that Jesus is back. Then we need to wait the victory. In this article, this subject is explained in accordance to the realities of life and to the Tradition of God which is the necessity of the divine wisdom.
Key Words: Qur'an, Bible, Unity, Trinity, Mahdy, Jesus, Sufian, Dejjâl, Muslim Christians, spiritual personality, God´s Laws and natural laws, the claim of faith and the struggle for
Dipnotlar
1. Maide, 5:116-118.
2. Nisa, 4:156-159.
3. Zuhruf, 43:59-64.
4. Bediüzzaman Said Nursi, (1998-İst), Mektubat, 12.
5. Mektubat, 11.
6. Saf, 61:6.
7. Müslim, Kitabu'l-Fiten, 39; Rudani, Hadis Külliyatı, (Tarihsiz- İz Yayıncılık) 5:362; Buhari, Büyu, 102; Mezalim, 31; Enbiya, 49; Müslim, İman, 242; Ebu Davut, Mezalim, 14; Tirmizi, Fiten, 54.
8. İmam-ı Azam, Fıkh-ı Ekber, (Ankara-1982) Çev. Hasan Basri Çantay.
9. Buhari, Enbiya, 49; Müslim, İman, 244, 245, 247; Kitabu'l-Fiten, 39; Rudani, Hadis Külliyatı, 5:362.
10. Buhari, Büyu, 102; Mezalim, 31; Enbiya, 49; Müslim, İman, 242; Ebu Davut, Mezalim, 14; Tirmizi, Fiten, 54.
11. Buhari, Enbiya, 49; Müslim, Şerh-i Nevevî, (Kitabu'l-İman, Bab-ı Nüzul-i İsa) 2:192; İbn-i Mâce, Fiten, 33; Kenzu'l-Ummal, 14:332.
12. Buhari, Enbiya, 50 (Hadis No: 3265, 3:1227) Müslim, İman, 71, (Hadis No: 155, 1:136); Beyhaki, Esma ve Sıfat, Hadis No: 3265, 2:166.
13. Müslim, İman, 247; Rudani, Hadis Külliyatı, 5:379-380.
14. Mektubat, 12.
15. Mektubat, 60.
16. a.g.e., 60.
17. a.g.e., 61.
18. a.g.e., 61.
19. İncil-i Yuhanna, Bab, 14:26; Bab, 16:7-14.
20. Buhari, Büyu, 102; Mezalim, 31; Enbiya, 49; Müslim, İman, 242; Ebu Davut, Mezalim, 14; Tirmizi, Fiten, 54.
21. Al-i İmran, 3:59.
22. Al-i İmran, 3:59; Maide, 5:57; Meryem, 19:30.
23. Meryem, 19:29-33.
24. Âl-i İmran, 3:54.
25. Âl-i İmran, 3:55.
26. Mektubat, 61.
27. Bediüzzaman, Sözler, (Yeni Asya Neşriyat, 1998) s. 152.
28. Sözler, 214.
29. Müslim, Fezail-i Sahabe, 37 (Hadis No: 2408).
30. Sözler, 310.
31. Tarihçe-i Hayat, 127; Kastamonu Lahikası, 102. Bediüzzaman bunu 1922 Kasım ayında gittiği TBMM'de milletvekillerine neşrettiği ve Kazım Karabekir Paşa'nın da Millet Meclisine okuduğu "Beyanname" de ifade etmiş ve daha sonra da hizmetlerini "şahs-ı maneviye" devrederek bundan sonra şahıs devrinin bittiğini fiilen de göstermiştir. 1933 yılında neşrettiği 17. Lem'anın 13. Nota 5. Meselesinde bu konuya açıklık getirerek şöyle demiştir: "Nasıl ki bir cemaatim malı bir adama verilse zulüm olur. Veya cemaate ait vakıfları bir adam zaptetse zulmeder. Öyle de, cemaatin sa'yleri ile hâsıl olan bir neticeyi veya cemaatin haseneleri ile terettüb eden bir şerefi, bir fazileti o cemaatin reisine veya üstadına vermek hem cemaate hem de o üstad ve reise zulümdür. Çünkü enaniyeti okşar, gurura sevk eder. Kendini kapıcı iken padişah zannettirir. Hem kendi nefsine de zulmeder. Belki bir nevi şirk-i hafiye yol açar." (Lem'alar, 2001, İstanbul, s. 186)
32. Mektubat, 260; Hâkim, Müstedrek, 4: 529, 530; Müsned-i Ahmed, 3:367; İbn-i Hibban, Sahih, 8:286; Heysemi, Mecmau'z-Zevaid, 8: 347.
33. Buhari, Fiten, 11, Menakıb, 25; Müslim, İmaret, 51 (1847); Ebu Davut, Fiten, 1 (4244, 4245, 4246, 4247).
34. Tirmizi, Fiten, 7:2168; Acluni, Keşfu'l-Hafa, 1:64-65.
35. Bediüzzaman, Mektubat, (1998-İst) s. 425; Lem'alar, (1998-İst) s. 213.
36. Bediüzzaman, Emirdağ Lahikası, (2001-İst) s. 63-64.
37. Bediüzzaman, Sikke-i Tasdik-i Gaybi, (2001-İst), s. 11.
38. Mektubat, s. 60-61.
39. a.g.e., s. 61.
40. Şualar, (1997-İst) s. 503-504.
41. Mektubat, s. 426.
42. a.g.e., s. 426.
43. Şualar, 500-501. "Hazret-i İsa (a.s.) Deccal'la mücadelesi zamanında, Hazret-i İsa onu öldüreceği vakitte, on arşın yukarıya atlayıp sonra kılıcı onun dizine yetiştirebilir derecesinde, vücutça o derece Deccal'ın heykeli Hazret-i İsa'dan büyüktür" diye meâlinde rivayet var. Bu rivayetin zahirî ifadesi sırr-ı teklife ve sırr-ı imtihana münafi olduğu gibi, nev-i beşerde câri olan âdetullaha muvafık düşmüyor. Bediüzzaman bu hususu (Kastamonu Lahikası, s. 53) güzelce izah etmiştir. Oraya bakılması faydalı olacaktır.
44. Şualar, 5s. 06; Müslim, 4:2252; Kenzu'l-Ummal, 14:325; Ebu Davud, Fiten, Hadis No: 4321,4322
45. Şualar, s. 500.
46. a.g.e., s. 512.
47. Buhari, Enbiya, 49; Müslim, İman, 242, 244, 245, 247; İbn-i Mace, Fiten, 33; Tirmizi, Fiten, 54.
48. Şualar, s. 512.
49. Mesnevi-i Nuriye, (2001-İst) s. 111, 189.
50. Sözler, (1998-İst.) s. 73-75.
51. Şualar, (1997-İst) s. 184-185; Emirdağ Lahikası, s. 52-53.
52. Sözler, s. 140-141.
53. Emirdağ Lahikası, s. 53.
54. Emirdağ Lahikası, s. 60. Hüsrev'in bir mektubunda bu hususlar ifade edilmiştir. Risale-i Nur'un Tevhit, Haşir ve Nübüvvet gibi Kur'an'ın hakikatlarını en güzel şekilde izah ve ispat ederek muannid münkirleri susturduğunu izah etmekte ve "İman Davası"nın yılmaz savunucusu olduğunu ve her yerde kendisini okuttuğunu vurgulamaktadır. Bediüzzaman da bunu "Emirdağ Lahikası" isimli eserine koydurmuştur.
55. Emirdağ Lahikası, s. 139.
56. Mektubat, s. 426.
57. Bediüzzaman Said Nursi, (1998-İst) Tarihçe-i Hayat, s. 46.
58. İşaratu'l-İ'câz, s. 52.
59. İncil, Matta, 5:44.
60. İncil, Matta, 5:38-42.
61. Hutbe-i Şamiye, (1993-İst) s. 57.
62. Âl-i İmran, 3:70.
63. Âl-i İmran, 3:71.
64. Âl-i İmran, 3:110.
65. Âl-i İmran, 3:64.
66. Maide, 5:51.
67. Mümtahine, 60:8.
68. Münazarat, (1993-İsanbul) s. 70-71.
69. Lem'alar, 155; Buhari, 4:205; Müslim, 1:136; Fethu'l-Kebir, 2:235.
70. Medine de Peygamberimizin (asm) Yahudiler ile anlaşma yaptığı ve bir Medine Sözleşmesi imzaladığı gerçektir. Ancak Yahudiler bu anlaşmaları Kureyş müşrikleri ile anlaşarak Peygamberimiz aleyhine bozmuşlar ve hatta Peygamberimizi öldürmek için suikast planları düzenlemişlerdir. Peygamberimiz (asm) de onlara gerekli cezaları vermiştir. Hıristiyan Necran Papazları ile yaptığı anlaşmalar ise bu hususta en güzel örnektir. Bu hususta bakınız Prof. Dr. Muhammed Hamidullah, (1993-İst) İslam Peygamberi, 1:617.
71. Hutbe-i Şamiye, (1993-İst) s. 120-121. Bediüzzaman'ın burada sıralamış olduğu Hıristiyanlığın geçirdiği devreleri ve kırılma noktalarını tarihi seyri içinde tespit eden bir araştırmaya gerçekten ihtiyaç vardır. Bu konuda Batı dünyasında yapılan pek çok araştırmalar olabilir. Bunlardan Özkan GÖZEL'in Türkçeye terceme ettiği Fransız araştırmacı ve yazar Maurice BARBİER'in "Réligion et Politigue Dans la Pensée" (Modern Batı Dünyasında Din ve Siyaset) isimli çalışması Türkçeye kazandırılmıştır. (Kaknüs Yayınları, Mart 1999-İstanbul) Türkçeye kazandırılan bir diğer çalışma ise, Kürşat Demirci'nin çevirisini yaptığı Muhammed Ataurrahim'e ait olan (1997- İst) "Bir İslam Peygamberi, Hz. İsa" isimli çalışmadır.
72. Hutbe-i Şamiye, s. 28.
73. a.g.e., s. 33.
74. a.g.e., s. 35.
75. a.g.e., 35.
76. a.g.e., 38; Tarihçe-i Hayat, (2001-İstanbul) s. 80-82.
77. İşaratü'l-İ'câz, (2001- İstanbul) s. 262-271.
teşekkürler
