Leylifer
Kıdemli Üye
- Katılım
- 7 Ocak 2011
- Mesajlar
- 5,987
- Tepkime puanı
- 1,626
- Puanları
- 113
Ağladığınızda savaştan çıkmış gibisinizdir. Kendinizi savaşın ortasında çırılçıplak, üzerinize kan sıçrarken, etrafınızda tonlarca asker korkuyla ve kinle koştururken bulursunuz. Korkuyorsunuzdur ve biran önce savaşın bitmesi için dualar ediyorsunuzdur. Ağlamak işte tam böyle bir şeydir. Ağlarken çok yıpranırsınız. Önce ses telleriniz, ardından gözleriniz ve sonrasında yüreğiniz hasar alır. Tır çarpmış gibi olursunuz, sendeleyerek yürür ve konuşurken sesiniz çatallaşır. Ağlarken uyuyamazsınız, burnunuz tıkanır, gözleriniz ışığa bakamaz, hayal kurmak zorlaşır.
Aslında biraz derin düşündüğünüzde her şeyin başlangıcının ağlamak olduğunu anlarsınız. Doğarken ağlarsınız, ölürken ağlarsınız, severken, söverken, döverken, gülerken, dokunurken bile ağlarsınız. Sebepler farklıdır ama his hep aynıdır, vücudunuzun tepkisi hep aynıdır. İçiniz daralır, yüreğiniz sıkışır ve gözleriniz de şişer.
Ağlamak bazen küfürdür, bazen sevinçtir, bazen öfkedir, bazen korkudur ama ağlamak savaş öncesi bi askerin komutana çaktırmadan korkması gibi bir şeydir. Anneniz ve babanızdan habersiz ağlamak budur işte.
Sizi anlamalarını bekleyemezsiniz. Konuşamazsınız, dinlemezler. Sonra siz de oturur ağlarsınız. Hep aynı hisse kapılacağınızı bile bile.
Önce ağlarsınız, gözleriniz şişer, burnunuz tıkanır, ses telleriniz acır, yüreğiniz yanar, içinizde bi boşluk vardır ve birazdan geçeceğine, yarın hiçbir şey olmamış gibi uyanacağınıza kendinizi inandırırken uyuya kalırsınız.
Yarın olur, belki yeni bi bebek doğar, belki bi adam karısından koşarak ayrılır, bi adam bi kadına aşık olur, bi çocuk kaydıraktan düşer, bi komşu aşsız kalır ama sizin his hep aynıdır. Korkak bi savaşçısınızdır. Üzerinizde kan lekeleri, oraya buraya koşturan askerlerden ziyade geri planda kalan, silahı bile tutmayı beceremeyen bi şapşalsınızdır.
Hepimizin hayattan beklentileri var. Bu kez “mutlu olun” tribine girmeyeceğim. “İstediğinizi elde etmek için koşun ve onu alın” diyeceğim. Bi başkası sizin için bir şeyler yapmıyor, kendimizi daha fazla kandırmayalım. Herkes kendi için yaşıyor ve herkes herkesi bir türlü kullanıyor. Kullanılmaktan yana değilseniz ve istediklerinizi elde etmek için korkak bi savaşçı gibi davrandıysanız siz aptalsınız. Biz aptalız.
Ağlarken savaşçı gibi değil bi kahraman gibi davranmaktan yanayım. Ağlarken üzerine basarak geçeceğim insanların listesini çıkarmaktan yanayım. Bu zamana kadar kan lekeleriyle devam ettim, hep keçeli kalemle boyadım onları, görmezden geldim. Artık ben savaşacağım, meydanda öylece durmayıp hepsinin üzerine basacağım.
Devir bu devirdir. Ağlarken aynı hisle uyanmak yerine, daha güçlü uyanmak için uyanacağım. Ben sizin üzerinize basıp geçeceğim ve siz sorduğunuzda suratınıza tükürüp, sigaramı ayağımın altında ezip iki kelime söyleyeceğim:
- KISASA KISAS!
~KaleminELiFHali~ / 23.58 / 30.04.2012