Bir çocuk gördüm uzaklarda
Gözleri kederli hatta korkulu
Her şeye rağmen biran gülümsedi çocuk
Sıcak sade ama biraz kuşkulu
Bir çocuk sevdim uzaklarda
Sanıyordum ki onun özlemi de buydu
O ise bir bakışta beni örtülerimden
Yalnızca ve yalnızca duygularıyla soydu
Ben böyle yürek görmedim böyle sevgi
Şimdi çocuk büyümekte günbegün
Bütün hüzünleri okşadı birer birer
Gizli bir ümide sarılarak biraz küskün
Bir çocuk sevdim uzaklarda
Bir elinde yarın öbür elinde dün
Erken ihtiyarlamaktan sanki biraz üzgün
Dünyanın haline bakıp güldü geçti
O gün günboyu bu şarkı takıldı dilime,
Betül,ah Betül...
Solgun yüreğimin hangi kıyısında buldum seni bilmiyorum...Bakışlarınmıydı beni hüznüne ortak eden,
yoksa yüreğimdeki hüzünmüydü seni böylesine kendime sevdiren...
Yanağımdan hızla sıyrılıp geçen sebebsiz bir damla yaşmıydı yoksa!
Saçlarının renginde yolalmak istedim biran,ayaklarımın altında ezilen yaprakların çıkardığı "ayrılık çığırtkanlığına" aldırmadan...
Sakin, sessiz, hiçbirşey düşünmeden, öylesine bitevi...
Dilimde sadece bu şarkı ;
"Bir çocuk sevdim uzaklarda
Sanıyordum ki onun özlemi de buydu
O ise bir bakışta beni örtülerimden
Yalnızca ve yalnızca duygularıyla soydu "
Sonbaharın son demlerinde ölmeden "kış"'ın en titrek soğuklarından baharı soluklamak istedim...
Ah Betül ...
Biraz kırık, biraz da hüzün ç/aldım gözlerinden...
...
Süveyda 2010