KeRRa
Bir Garip Yolcu
- Katılım
- 14 Ağu 2009
- Mesajlar
- 215
- Tepkime puanı
- 23
- Puanları
- 0
Kayınvalidem herşeyimize karışıyor
Yasemin UÇAL ABDULLAH
Semiha… / Artvin: Ben henüz 10 aylık evliyim, yalnız eşimin ailesine karşı içimde o kadar büyük bir tepki var ki... Baştan beri bana karşı olan tutumlarından dolayı bu durumdayım. Eşimin ailesi evimize, yeni kurduğumuz yuvamıza bir şekilde karışıyorlar. Ben de kendimi tutamıyorum bu olanları eşime anlatarak onu da yıpratıyorum. İstiyorlar ki onların kararlarıyla hayatımıza yön verelim. Şimdi olmasa bile ilerde büyük bir sorun olacak bu durumumuz. Bu konuda yardımcı olursanız sevinirim.
Evlenmek, yetişkinliğe adım atmanın en somut göstergesidir. Ebeveynler çocuklarını evlendirme kararı aldıklarında onların büyüdüklerini bir şekilde kabul etmişler demektir. (Ancak çocuk yaşta evlendirilenler hariç.) Evlenmek sorumluluk alabilmektir. Eşler rollerinin yüklediği sorumlulukları yerine getirebilecek yetkinlikte olmalıdırlar.
Bir yandan bu gerçekleri kabul ederek gençleri evlendiren ebeveynler diğer yandan onlara çocuk muamelesi yapıp sürekli kontrol altında tutmak isterler. Örneğin; 20 yıllık evli bir hanım eşiyle terapiye geldiğinde, çocuklarını evlendirip kayınvalide olduğu halde hala kendi kayınvalidesinin kontrolündeydi. Terapide bizden istenen bu kontrolün azaltılmasıydı. O süreçte beni şaşırtan hususlardan biri kocasının bir çok olayı bilmemesi ve bunu 20 yıl sonra terapi sürecinde öğrenmesiydi. Kocası tüm bu süreçte eşini yeniden tanımaya başlamış ve her ikisi de evliliklerini sil baştan inşa etmişlerdi.
Böyle durumlarda kayınvalideler hem kendi içinde hem de geliniyle çatışma yaşar. Oysa bilinen gerçektir ki hepimiz yaşadığımız yanlışlarla yol almışızdır hayatımızda. Gençlere hayatı birebir yaşamaları için izin verilmeli ki yanlışlarından tecrübe edinebilsinler. Belki ebeveynler “Bizim tecrübelerimiz var, bizim yaşadığımız yanlışları onlar yaşamasınlar” diyerek sürekli müdahale ediyor olabilirler. Oysa büyüklerin tecrübelerine ihtiyaç duyduklarında genç çiftler bunu zaten talep edeceklerdir. Talep edilmeden sürekli müdahale etmek ancak yetkinlik sahamızı genişletme arzusundan kaynaklanıyor olabilir ve en önemlisi de gelin istemeden yapılan her türlü müdahale saygısızlığa sebep olacağından aile içi düzen sarsılmaya başlar. Ebeveynlere düşen görev gençlerin kendilerine karşı saygılı duruşlarını ellerinden geldiğince taktir ederek saygısızlığı tetikleyen her türlü müdahaleden kaçınmalarıdır. Gençler ise saygıyı elden bırakmayarak konunun çözümü için makul bir dille büyükleri ve eşleri ile konuşmalıdır.
Yasemin UÇAL ABDULLAH
Semiha… / Artvin: Ben henüz 10 aylık evliyim, yalnız eşimin ailesine karşı içimde o kadar büyük bir tepki var ki... Baştan beri bana karşı olan tutumlarından dolayı bu durumdayım. Eşimin ailesi evimize, yeni kurduğumuz yuvamıza bir şekilde karışıyorlar. Ben de kendimi tutamıyorum bu olanları eşime anlatarak onu da yıpratıyorum. İstiyorlar ki onların kararlarıyla hayatımıza yön verelim. Şimdi olmasa bile ilerde büyük bir sorun olacak bu durumumuz. Bu konuda yardımcı olursanız sevinirim.
Evlenmek, yetişkinliğe adım atmanın en somut göstergesidir. Ebeveynler çocuklarını evlendirme kararı aldıklarında onların büyüdüklerini bir şekilde kabul etmişler demektir. (Ancak çocuk yaşta evlendirilenler hariç.) Evlenmek sorumluluk alabilmektir. Eşler rollerinin yüklediği sorumlulukları yerine getirebilecek yetkinlikte olmalıdırlar.
Bir yandan bu gerçekleri kabul ederek gençleri evlendiren ebeveynler diğer yandan onlara çocuk muamelesi yapıp sürekli kontrol altında tutmak isterler. Örneğin; 20 yıllık evli bir hanım eşiyle terapiye geldiğinde, çocuklarını evlendirip kayınvalide olduğu halde hala kendi kayınvalidesinin kontrolündeydi. Terapide bizden istenen bu kontrolün azaltılmasıydı. O süreçte beni şaşırtan hususlardan biri kocasının bir çok olayı bilmemesi ve bunu 20 yıl sonra terapi sürecinde öğrenmesiydi. Kocası tüm bu süreçte eşini yeniden tanımaya başlamış ve her ikisi de evliliklerini sil baştan inşa etmişlerdi.
Böyle durumlarda kayınvalideler hem kendi içinde hem de geliniyle çatışma yaşar. Oysa bilinen gerçektir ki hepimiz yaşadığımız yanlışlarla yol almışızdır hayatımızda. Gençlere hayatı birebir yaşamaları için izin verilmeli ki yanlışlarından tecrübe edinebilsinler. Belki ebeveynler “Bizim tecrübelerimiz var, bizim yaşadığımız yanlışları onlar yaşamasınlar” diyerek sürekli müdahale ediyor olabilirler. Oysa büyüklerin tecrübelerine ihtiyaç duyduklarında genç çiftler bunu zaten talep edeceklerdir. Talep edilmeden sürekli müdahale etmek ancak yetkinlik sahamızı genişletme arzusundan kaynaklanıyor olabilir ve en önemlisi de gelin istemeden yapılan her türlü müdahale saygısızlığa sebep olacağından aile içi düzen sarsılmaya başlar. Ebeveynlere düşen görev gençlerin kendilerine karşı saygılı duruşlarını ellerinden geldiğince taktir ederek saygısızlığı tetikleyen her türlü müdahaleden kaçınmalarıdır. Gençler ise saygıyı elden bırakmayarak konunun çözümü için makul bir dille büyükleri ve eşleri ile konuşmalıdır.
