-bir taarruz denemesi-
Nasılbaşlanır heç bilmem…
Heç birşeyi olmayan şu “insan”ın…
Benim
Oysa bune kibirdi.
Hiçbirşey heç benim olmadı
Zatenhiçbir şey “ben”in olamazmış anladı.
İnsanaldandı diyor.
Evet hemde en güvendiği bir sesten…
Bundanötesi boştu…
Karnımaağrı saplandı acıyla
Fakedilenbir varlık oldu “canım”…
Acıyla
Hiçfarkedilmeyen bir varlık.
Acısıylakıvranıp durduğu…
Beyhudeyere ve göğe…
Nefes alnefes ver.
Yapılabilentek şey oldu.
Farkedilmeninboşunalığını anlaması
Uzunsürmedi hayır hem çok kısa hem
Çoksessiz bir anda…
Anlaşılan“şey” oldu.
Boş vekof bir dünyanın ortasında
Bakışlardaymışmeğer eğrilik
Bilemedimnasıl bakılır
Bilemedimyalan bir dünya kurup buna bağlanmayı…
İstemedimde…
Bir”hakikat” arzum olmalıymış meğer
Olmayanbir “şey” e arzum…
Yeryüzününüstünde çırılçıplak
Yalnızbırakılan insan…
Çırılçıplakbırakılan sen
Senin biramacın olmalıymış.
Kurgulanmışbir amaç…
Yahutdurma sende dene…
Güzelbakan güzel görürmüş
Hayatındanlezzet alırmış kimileri
Farkındaolmadıkları şey’den…
Tiksineceksenhemen hiç durmadan hemen
Yüzümegülerken arkamı döndüğümde
Hançerleyen“sen”…
Nasıldesem mesela bende bir dünya kursam en kurmacasından, bende başlasam eleştiriyedesem iktidar şöyle yaptı böyle yaptı.Ne yaptı ne yapmadı çok önemli olsa benimiçinde.Yine insanlar ölse…Sokakta caddede göçebe hayat tarzından kalma olsagerek kadınların kızların ellerinde bavullarını (çantaymış meğer) taşıyarakdolaştıklarını eleştirsem en önemli meselem olsa… model roller sunsalarcaddelerde sokaklarda bana bak bunun gibi ol bunun gibi giyin bunun gibi davrandeseler…Ben edemediğim binlerce küfürler etsem stadlarda…Çalışsam çabalasam götüremdiğimmallar yığsam…Bir makama ulaşsam bir mekana…benimde bir sürü güzel uğraşımolsa…
Allah’ım
Edemediğimküfürden
Çıkamadığımbu “ev” den
Varlığımaverdiğin değerden…
Allah’ımbir kediyi bana dost etseydin
Yollasaydımşu zindanıma
Bütünşefkat hislerim ve diğer bütün duygularımı tatmin etseydim üzerinde.
Bir günbir köpek gelip
Boynundanısırsaydı
Onualsaydım ellerime
Ellerimdedostum
Hadinefes al nefes ver
Hayırveremeyecekken…
Öldüğündeonu bir çöp tenekesine atsam
Şimdi nekadar aşalık bir insansam
Birkediyi,balığı,kuşu,köpeği
Kullansamve atsam…
Dostumadosta yaraşır şekilde davranmadan…
Sonraölen bir kedi değil
İnsanlığımolsa…
Namazkılsam yine
Oruçtutsam…
Sevabasevap demesem
Biridursa kapısında cennetin
Görmezliktengelse bütün hainlikleri
Görmeliktengetirse…
Mümkündür
İnsanımben…
İslam buyalancı
İnsanın…
Müthişbir hakikat var
Varlığın
Allah’ım
Her şeyerağmen şu
Hayattagüldüren,ağlatan,unutturan…
Çok hızlı yaşamanın genç ölememenin sırları olsa gerek bunlar, artık böyle...