Soruya cevap vermeden önce; -soruya cevap veremeyecek olabilmenin ihtimalini de katarak-
Aşk deyince aklıma tek bir şey geliyor.
Ve galiba benimkisi epeyce karşılıksız gillere giriyor.
aslında karşılıksız da değil, başka bir şey bu.
Ama insana aşık olmaktan daha güzel bir duygu.
En azından seni çeken o büyülü şeyin, ya da o acımsı, sonunu göremediğin ve ona ulaşamamaktan korktuğun o ızdırap verici şeyin,- hakikatini bilebilecek istidatın olmasa dahi- ne olursa olsun, sana bırakacağı şeyin zenginlik olduğunu bilmek yetiyor.
Rabbimden tek dilediğim beni hiç bir insana aşık etmesin.
Bu aşkın adı, boyutu her neyse, içimde yeniden filizlenirken büyümesini, çoğalmasını sağlasın. Ama hiç bir insan yüzünden,- bu çektiğim sığ bir bülten bile olsa,kuru bir ızdırap bile olsa- bunu benden almasın..
Soru neydi?
Aşık için önemli olan aşkı tatmaktır bence. Zaten onu anlamlı kılan karşılıksız olması, ona kavuşma hayalidir.
Bence insanı bağlayan ve bir o kadar da özgür kılan, hem ruha ızdırap verip hemde onu yenileyen bir şey; aşk olabilir ve bunun karşılıksız olanı aşktan ne beklediğinle alakalıdır.
Bana göre aşıksan aşıksındır, bundan kime nedir? Ve oturup aşkını yaşamalısındır. Aşk kişinin kendisinin yaşaması gereken bir haldir. Aşık olunanın çokta faydası olacağını düşünmüyorum.
Karşılıklı bir aşk, "aşık"a ne verebilir ki?
-Bu sorunun cevabını kendime veremiyorum.
bana göre önemli olan o duyguyu tatmaktır.
Karşılıksız aşkı; aşık olanın kendi dünyasında aşkı tanımlayamaması olarakta algılayabilirim belki ?
Ama ikili bir aşk; bana hiç tatmin edici gelmiyor.