Karanlıkta

K

Karayel

Guest

• 17 Ocak 2007

• #1

Işığı söndür. hadi yanıma uzan
seninle eskiyorum hadi uzan
gün çoğalırken yüzümüzle
bir roman kahramanını yaşıyaraktan
hadi uzan biraz sevişelim
hadi uzan

gece ıslak ve su kadar dalgındır
açılırken koyu bir derinliğe pencerem
çünkü herkesin içinde hep aynı saksafon
ölümden kollarını taşıyaraktan
yürür eskiyen sıkıntısını
sen korkma. alışkanlıktır gittiğimiz bizim
hadi uzan biraz öpüşelim
hadi uzan

işte evimiz, aydınlığa çıkıyoruz
yolumuzun bittiği bir akşam korusunda
artık her şey uzanmaktır sevgi nerde
hadi uzan biraz ölelim
hadi uzan

 

K

Karayel

Guest

• 26 Ocak 2007

• #2

Ne zaman varsam kıyısına
Oturup dizlerinin dibine
Ve baksam maviliğine sularının
Tutamaz kendini deniz
Ağlar bana
Tutamaz dalgalar
Esen rüzgar, uçuşan martılar
vede balıklar vede güneş
hıçkıra hıçkıra...