Bir kandilin alevinde gölgelenmiş yürekler kaldı hayattan bize.O bize en yakın,o bize en can,o bize en sadık ellerin yaktığı kandiller.Hani her dem yüreğimize küllerimizi savuran kandiller.Yakıp kora çevirdilerde lakin bir damla su vermediler.Hayat buydu beklide.
Kırmaktı.Üzmekti.Vefa değildi.Yanında olmak değildi.Hep gitmekti.Alabildiğine gitmek.Arkada bir yürek kalmış kime ne.Ama olsun biz hayatı almakla değil vermekle bilenlerdeniz.Biz her şeye rağmen ve herkese inat yürüyeceğiz sevdamıza.O en büyük,o en gerçek,o en nurlu sevdaya.Hüznümüzü ve yıpranmışlığımızı hep gizleyeceğiz yüreğimizin hüzne aç köşelerinde.Hazineler gizli oldukları için değerlidir diyeceğiz.En büyük mücevherdir bize ağlayan yüreklerimiz.En büyük servettir yıpranmış gönüllerimiz.
Senki yıpranmışsın.Senki yıpratamamışsın.Senki üzülmüşsün.Senki üzememişsin.Senki kırılmışsın.Senki kıramamışsın.Yürü devam et yoluna.Biz kullara değil kulları yaratana sunacağız sevdamızı.O’na yaranacağız artık.Kalmasın bizde dünyevi arzular.Kalmasın bizde uhrevi belalar.
Şairin dediği gibi :”Gelsin yasinler gelsin fatihalar”…
Gökkuşağının yedi rengiyle selam olsun sizlere.Selam olsun yüreği yıprananlara.Selam olsun yananlara.Selam olsun sabır çölünde susuz kalanlara.Kırkikindi yağmurlarıyla koşacağız umutlara.Yanan yüreklerimiz rahmet damlacıklarıyla dolacak.Kıranlar yüzünden büyütemediğimiz tomurcuklar çiçek verecek.Yemyeşil olacak bahçemiz.Hüznün rengiyle boyanmış menekşeler açacak süt ırmaklarından kana kana içerken.
Yıpranmışlığın bedeli olacak belkide bu.Kırılmışlığın.Üzülmüşlüğün.Ağlatılmışlığın.Değilmiydi dört bir yanı kurtlarla çevrilen Eyyüp’ün sonu bu.Değilmiydi başına işkembeler atılan Muhammed’in sonu bu.Değilmiydi gökte kuşlar bile ağlarken kalbi çıkarılan aslan yürekli Hamza’nın sonu bu.Hadi bizde çıkaralım kalbimizi.
Sadece sevdamız kalsın geride.Davamız,ışığımız,umudumuz,nurumuz.Bunlar kalsın körpe benliklerimizde.Hep yanalım.Hep yıpranalım.Hep ağlayalım.
Şairin dediği gibi: “Gelsin acılar gelsin yıpranmalar”
Kırmaktı.Üzmekti.Vefa değildi.Yanında olmak değildi.Hep gitmekti.Alabildiğine gitmek.Arkada bir yürek kalmış kime ne.Ama olsun biz hayatı almakla değil vermekle bilenlerdeniz.Biz her şeye rağmen ve herkese inat yürüyeceğiz sevdamıza.O en büyük,o en gerçek,o en nurlu sevdaya.Hüznümüzü ve yıpranmışlığımızı hep gizleyeceğiz yüreğimizin hüzne aç köşelerinde.Hazineler gizli oldukları için değerlidir diyeceğiz.En büyük mücevherdir bize ağlayan yüreklerimiz.En büyük servettir yıpranmış gönüllerimiz.
Senki yıpranmışsın.Senki yıpratamamışsın.Senki üzülmüşsün.Senki üzememişsin.Senki kırılmışsın.Senki kıramamışsın.Yürü devam et yoluna.Biz kullara değil kulları yaratana sunacağız sevdamızı.O’na yaranacağız artık.Kalmasın bizde dünyevi arzular.Kalmasın bizde uhrevi belalar.
Şairin dediği gibi :”Gelsin yasinler gelsin fatihalar”…
Gökkuşağının yedi rengiyle selam olsun sizlere.Selam olsun yüreği yıprananlara.Selam olsun yananlara.Selam olsun sabır çölünde susuz kalanlara.Kırkikindi yağmurlarıyla koşacağız umutlara.Yanan yüreklerimiz rahmet damlacıklarıyla dolacak.Kıranlar yüzünden büyütemediğimiz tomurcuklar çiçek verecek.Yemyeşil olacak bahçemiz.Hüznün rengiyle boyanmış menekşeler açacak süt ırmaklarından kana kana içerken.
Yıpranmışlığın bedeli olacak belkide bu.Kırılmışlığın.Üzülmüşlüğün.Ağlatılmışlığın.Değilmiydi dört bir yanı kurtlarla çevrilen Eyyüp’ün sonu bu.Değilmiydi başına işkembeler atılan Muhammed’in sonu bu.Değilmiydi gökte kuşlar bile ağlarken kalbi çıkarılan aslan yürekli Hamza’nın sonu bu.Hadi bizde çıkaralım kalbimizi.
Sadece sevdamız kalsın geride.Davamız,ışığımız,umudumuz,nurumuz.Bunlar kalsın körpe benliklerimizde.Hep yanalım.Hep yıpranalım.Hep ağlayalım.
Şairin dediği gibi: “Gelsin acılar gelsin yıpranmalar”