Darul_Beka
Profesör
- Katılım
- 17 Kas 2013
- Mesajlar
- 2,218
- Tepkime puanı
- 175
- Puanları
- 63
KADINLAR HAKKINDA NEBEVİ TAVSİYELER
Kadın ve erkek birbirlerine Allah’ın emanetleridirler. Bu anlayışla bakıp hayatlarını kibarlık, saygı ve sevgi ile anlamland...ırmaları esastır. Çiftlerin birbirlerine bakışlarının güzellik ve muhabbet temeline oturmasını isteyen Peygamber Efendimiz Müslümanlara şu tarihi tavsiyeyi yapmıştır: “Kişi hanımına (sevgi ile) baktığında, hanım da eşine (aynı sevgi ile) baktığı zaman Allah Teâlâ onlara rahmet nazarı ile bakar. Erkek, hanımının ellerini tuttuğu zaman ikisinin de günahları parmaklarının aralarından dökülüp yok olur.”[1] Karı-koca arasındaki basit gibi görülen bir davranışı dahi affa vesile sayan dini anlayış bu yönlendirmesiyle eşler arasındaki sevginin tezahürüne büyük önem vermiştir.
Eşine karşı yukarıdaki hadisin tavsiyesi çerçevesinde bakan ve hayatının genel gidişatında Hz. Peygamber’i örnek alan bir Müslümanım hanımına, hanımların da kocalarına kaba davranmaları imkânsızdır. Fakat hayatın pratiği ideal olan gibi değildir. Kabalık ve şiddet çoğu aileyi kuşatmış vaziyettedir. İnsanlar öyle hâle geldiler ki hem hanımlarını dövüyorlar hem de ayetlerden deliller getirebiliyorlar. Bu anlayış sahipleri şu ayeti istismar edip cahilce yorumlayabiliyorlar: “الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاء بِمَا فَضَّلَ اللّهُ بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ وَبِمَا أَنفَقُواْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ فَالصَّالِحَاتُ قَانِتَاتٌ حَافِظَاتٌ لِّلْغَيْبِ بِمَا حَفِظَ اللّهُ وَاللاَّتِي تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضَاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلاَ تَبْغُواْ عَلَيْهِنَّ سَبِيلاً إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلِيًّا كَبِيرًا” “Erkekler, kadınları, Allah’ın kendilerine onlardan daha fazla bağışladığı nimetler ve sahip oldukları servetten yapabilecekleri harcamalarla koruyup gözetirler. Dürüst ve erdemli kadınlar, gerçekten Allah’ın koru(nmasını buyur)duğu mahremiyeti koruyan sadık ve itaatkâr kadınlardır. Sadakatsizlik ve iffetsizlik yapmalarından korktuğunuz kadınlara gelince, onlara (önce) nasihat edin; sonra yatakta yalnız bırakın; sonra (da haddi aşmaksızın hafifçe) dövün ve bundan sonra itaat ederlerse onları incitmekten kaçının. Allah gerçekten yücedir, büyüktür.”[2]Ayette dövmekle ilgi kurulan kavram “نُشُوزَ” kavramıdır. Anlamını basit bir itaatsizlik olarak vermek yanlış ve eksiktir. Bu kavramın anlam alanına diğer anlamlarıyla beraber sadakatsizlik ve iffetsizlik, kocayı aldatmaya çalışmak da girmektedir.[3] Din, iffetsizlik yapan veya serkeş davranışlarıyla yuvayı cehenneme çeviren bir kadının boşanmasını değil de üç aşamalı bir tecziyeden geçmesini istemektedir. Bu aşamalardan biri de “dövmek”tir. Dövme eyleminin elbette sınırları vardır. İslâm bilginleri bu sınırları; yüze vurmamak, yaralama yapmamak, tehlikeli bölgelerden uzaklık biçiminde açıklamışlardır.[4]
Hz. Peygamber’in sünneti / hayat tarzı ve İslâm’ın öngördüğü ise kadına hiç el kaldırmamaktır. Peygamber Efendimiz’den bizlere kalan en önemli yaşayan sünnetlerden biri kadına vurmamaktır. Hz. Ayşe, “Hz. Peygamber asla ne bir hizmetçiye, ne de bir kadına vurmamıştır.” tespitinde bulunmuştur.[5] “Sakın kadının yüzüne vurmayın. Onu ayıplayıp küçük düşürmeyin. Evinde bile olsa ona küsüp yalnız bırakmayın.”[7] emriyle de kadına karşı nezaketli davranmanın önemini açıklamıştır. Peygamber Efendimiz, “Kadınları önce dövüp gün sonunda da onlarla (yüzsüzce) cinsel beraberlik kurmak isteyen erkekleri şiddetle kınamıştır.”[8]Hatta kadınlara kaba davranıp dayak atmayı zulüm sayan ve bu tip kaba erkeklerle evlenilmeyeceğini belirten Resulullah (s.), Fatıma bt. Kays örneği üzerinden bizleri de uyarmıştır. Fatıma bt. Kays, Peygamberimiz’e gelerek kendisiyle evlenmek isteyen taliplerinden bahsedip O’nun görüşünü almak istemiştir. Hz. Peygamber, dünürlerinin kimler olduğunu sorunca, Ebu Cehm, Muaviye b. Ebi süfyan ve Üsame b. Zeyd’in adlarını vermiştir. Bunun üzerine Hz. Peygamber (s.), “Ebu Cehm’in elinden sopası düşmez; seni döğer. Muaviye ise parası pulu olmayan, evi geçindirmekte zorlanacak birisidir. Sen Üsame ile evlen.”[9] buyurmuştur. Hz. Üsame ile evlilik yapan Fatıma bt. Kays, böyle bir evlilikten çok memnun kalmıştır. [10] Böylece Resulullah, hem irşat görevini yapmış hem de evlilikteki ölçüsünü bizlere bildirmiştir.
Bu konuyu kısmen de olsa uzatmamızdan amaç; dayağa bağlı nefretle aile bağlarının zayıflayacağına ve bu nefretin az da olsa zinaya kapı aralayabileceğine işaret etmektir. Sürekli sopa yiyen bir kadın oluşan saygı ve sevgi boşluğu ile başka arayışlara gidebilir. Böyle bir duruma mahal vermemek için dayağın ve saygısızlığın aile hayatında olmaması şarttır.
Anadolu da erkekliğin ispatı ile kadının dövülmesi arasında ilgi kurulmuştur. Karısını dövmeyeni erkekten bile saymamışlardır. Bu anlayış sebebiyle; yemeğin tuzunun az olması, vaktinde hazır olmaması, karşısında konuşması, izinsiz kapının önüne dahi çıkılması, verilen işin vaktinde bitmemesi hep suç sayılmış ve kadınlar dövülmüştür. Bazı durumlarda sakatlığa varan darp ve yaralamaların hesabını soracak kimse bulunamamıştır. Kadına karşı şiddet ve dayak sadece Anadolu da değil günümüzde şehir hayatında da çeşitli nedenlerle yaygınlaşmıştır. Sadece doğu da değil batıda da dayak en çok başvurulan kabalıklardan birisidir. Daha doğrusu insan olmamakla ve insanın kıymetini takdir edememekle alakalıdır. Müslümanlık dayağın hiçbir türünü kabul etmediği için dayakla İslâm arasında ilgi kuranlar dini bilmeyen ve kabul etmeyen cahillerdir. Yukarıda yazılanlar dinin kaynaklarından alınmıştır.
Dr Mehmet SÜRMELİ
[1] Suyuti, Celalettin, H. no: 1977, I / 122.
[2] Nisa 4 / 34.
[3] İsfahani, Müfredât, s. 831.
[4] Hasan el-Basrî, Tefsir, I / 183; Şevkâni, Fethu’l-kadir, s. 368.
[5] Ebu Davud, Sünen, V / 142.
[6] Abdürrezzak, Musannef, H. no: 10391, VI / 173.
[7] Ebu Davud, 6, Nikâh, 42, H. no: 2142, II / 606.
[8] Buhari, 67, Nikâh, 93, VI / 153; İbni Mace, Nikâh, 51, H. no: 1983, I / 638.
[9] Ebu Davud, 7, Talak, 39, H. no: 2284, II / 713.
[10] Beyhaki, 121, Nikâh, H. no: 13781, VII / 220.
MEHMET SURMELI
Kadın ve erkek birbirlerine Allah’ın emanetleridirler. Bu anlayışla bakıp hayatlarını kibarlık, saygı ve sevgi ile anlamland...ırmaları esastır. Çiftlerin birbirlerine bakışlarının güzellik ve muhabbet temeline oturmasını isteyen Peygamber Efendimiz Müslümanlara şu tarihi tavsiyeyi yapmıştır: “Kişi hanımına (sevgi ile) baktığında, hanım da eşine (aynı sevgi ile) baktığı zaman Allah Teâlâ onlara rahmet nazarı ile bakar. Erkek, hanımının ellerini tuttuğu zaman ikisinin de günahları parmaklarının aralarından dökülüp yok olur.”[1] Karı-koca arasındaki basit gibi görülen bir davranışı dahi affa vesile sayan dini anlayış bu yönlendirmesiyle eşler arasındaki sevginin tezahürüne büyük önem vermiştir.
Eşine karşı yukarıdaki hadisin tavsiyesi çerçevesinde bakan ve hayatının genel gidişatında Hz. Peygamber’i örnek alan bir Müslümanım hanımına, hanımların da kocalarına kaba davranmaları imkânsızdır. Fakat hayatın pratiği ideal olan gibi değildir. Kabalık ve şiddet çoğu aileyi kuşatmış vaziyettedir. İnsanlar öyle hâle geldiler ki hem hanımlarını dövüyorlar hem de ayetlerden deliller getirebiliyorlar. Bu anlayış sahipleri şu ayeti istismar edip cahilce yorumlayabiliyorlar: “الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاء بِمَا فَضَّلَ اللّهُ بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ وَبِمَا أَنفَقُواْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ فَالصَّالِحَاتُ قَانِتَاتٌ حَافِظَاتٌ لِّلْغَيْبِ بِمَا حَفِظَ اللّهُ وَاللاَّتِي تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضَاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلاَ تَبْغُواْ عَلَيْهِنَّ سَبِيلاً إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلِيًّا كَبِيرًا” “Erkekler, kadınları, Allah’ın kendilerine onlardan daha fazla bağışladığı nimetler ve sahip oldukları servetten yapabilecekleri harcamalarla koruyup gözetirler. Dürüst ve erdemli kadınlar, gerçekten Allah’ın koru(nmasını buyur)duğu mahremiyeti koruyan sadık ve itaatkâr kadınlardır. Sadakatsizlik ve iffetsizlik yapmalarından korktuğunuz kadınlara gelince, onlara (önce) nasihat edin; sonra yatakta yalnız bırakın; sonra (da haddi aşmaksızın hafifçe) dövün ve bundan sonra itaat ederlerse onları incitmekten kaçının. Allah gerçekten yücedir, büyüktür.”[2]Ayette dövmekle ilgi kurulan kavram “نُشُوزَ” kavramıdır. Anlamını basit bir itaatsizlik olarak vermek yanlış ve eksiktir. Bu kavramın anlam alanına diğer anlamlarıyla beraber sadakatsizlik ve iffetsizlik, kocayı aldatmaya çalışmak da girmektedir.[3] Din, iffetsizlik yapan veya serkeş davranışlarıyla yuvayı cehenneme çeviren bir kadının boşanmasını değil de üç aşamalı bir tecziyeden geçmesini istemektedir. Bu aşamalardan biri de “dövmek”tir. Dövme eyleminin elbette sınırları vardır. İslâm bilginleri bu sınırları; yüze vurmamak, yaralama yapmamak, tehlikeli bölgelerden uzaklık biçiminde açıklamışlardır.[4]
Hz. Peygamber’in sünneti / hayat tarzı ve İslâm’ın öngördüğü ise kadına hiç el kaldırmamaktır. Peygamber Efendimiz’den bizlere kalan en önemli yaşayan sünnetlerden biri kadına vurmamaktır. Hz. Ayşe, “Hz. Peygamber asla ne bir hizmetçiye, ne de bir kadına vurmamıştır.” tespitinde bulunmuştur.[5] “Sakın kadının yüzüne vurmayın. Onu ayıplayıp küçük düşürmeyin. Evinde bile olsa ona küsüp yalnız bırakmayın.”[7] emriyle de kadına karşı nezaketli davranmanın önemini açıklamıştır. Peygamber Efendimiz, “Kadınları önce dövüp gün sonunda da onlarla (yüzsüzce) cinsel beraberlik kurmak isteyen erkekleri şiddetle kınamıştır.”[8]Hatta kadınlara kaba davranıp dayak atmayı zulüm sayan ve bu tip kaba erkeklerle evlenilmeyeceğini belirten Resulullah (s.), Fatıma bt. Kays örneği üzerinden bizleri de uyarmıştır. Fatıma bt. Kays, Peygamberimiz’e gelerek kendisiyle evlenmek isteyen taliplerinden bahsedip O’nun görüşünü almak istemiştir. Hz. Peygamber, dünürlerinin kimler olduğunu sorunca, Ebu Cehm, Muaviye b. Ebi süfyan ve Üsame b. Zeyd’in adlarını vermiştir. Bunun üzerine Hz. Peygamber (s.), “Ebu Cehm’in elinden sopası düşmez; seni döğer. Muaviye ise parası pulu olmayan, evi geçindirmekte zorlanacak birisidir. Sen Üsame ile evlen.”[9] buyurmuştur. Hz. Üsame ile evlilik yapan Fatıma bt. Kays, böyle bir evlilikten çok memnun kalmıştır. [10] Böylece Resulullah, hem irşat görevini yapmış hem de evlilikteki ölçüsünü bizlere bildirmiştir.
Bu konuyu kısmen de olsa uzatmamızdan amaç; dayağa bağlı nefretle aile bağlarının zayıflayacağına ve bu nefretin az da olsa zinaya kapı aralayabileceğine işaret etmektir. Sürekli sopa yiyen bir kadın oluşan saygı ve sevgi boşluğu ile başka arayışlara gidebilir. Böyle bir duruma mahal vermemek için dayağın ve saygısızlığın aile hayatında olmaması şarttır.
Anadolu da erkekliğin ispatı ile kadının dövülmesi arasında ilgi kurulmuştur. Karısını dövmeyeni erkekten bile saymamışlardır. Bu anlayış sebebiyle; yemeğin tuzunun az olması, vaktinde hazır olmaması, karşısında konuşması, izinsiz kapının önüne dahi çıkılması, verilen işin vaktinde bitmemesi hep suç sayılmış ve kadınlar dövülmüştür. Bazı durumlarda sakatlığa varan darp ve yaralamaların hesabını soracak kimse bulunamamıştır. Kadına karşı şiddet ve dayak sadece Anadolu da değil günümüzde şehir hayatında da çeşitli nedenlerle yaygınlaşmıştır. Sadece doğu da değil batıda da dayak en çok başvurulan kabalıklardan birisidir. Daha doğrusu insan olmamakla ve insanın kıymetini takdir edememekle alakalıdır. Müslümanlık dayağın hiçbir türünü kabul etmediği için dayakla İslâm arasında ilgi kuranlar dini bilmeyen ve kabul etmeyen cahillerdir. Yukarıda yazılanlar dinin kaynaklarından alınmıştır.
Dr Mehmet SÜRMELİ
[1] Suyuti, Celalettin, H. no: 1977, I / 122.
[2] Nisa 4 / 34.
[3] İsfahani, Müfredât, s. 831.
[4] Hasan el-Basrî, Tefsir, I / 183; Şevkâni, Fethu’l-kadir, s. 368.
[5] Ebu Davud, Sünen, V / 142.
[6] Abdürrezzak, Musannef, H. no: 10391, VI / 173.
[7] Ebu Davud, 6, Nikâh, 42, H. no: 2142, II / 606.
[8] Buhari, 67, Nikâh, 93, VI / 153; İbni Mace, Nikâh, 51, H. no: 1983, I / 638.
[9] Ebu Davud, 7, Talak, 39, H. no: 2284, II / 713.
[10] Beyhaki, 121, Nikâh, H. no: 13781, VII / 220.
MEHMET SURMELI
