İyilik...

Hiçbir iyiligi küçümseme! Ne aç bir hayvani doyurmak küçük
bir seydir, ne de bir kardesinle karsilastiginda ona
gülümsemen basit ve degersizdir. "Kim zerre kadar hayir yaparsa
onun karsiligini görür, kim de zerre kadar kötülük yaparsa
onun karsiligini görür"

Hz. Peygamber buyurmustur: "Cennet kapisini açacaklarin ilki
benim. Fakat beni geçmeye çalisan bir kadin görecegim ve ona:
"Sana ne oluyor? Sen kimsin?" diyecegim. O da: "Babasiz
kalmis yetimlerimin basinda oturup bekleyen bir kadinim"
diyecek."

Samdan biri geldi ve "Bana Safvan b. Süleym'i gösterin. Onu
rüyamda gördüm. Cennete girmisti" dedi. Adama: "Neden ötürü
girmis?" diye sordular. Adam: "Bir gömlekten ötürü"
cevabini verdi. Sonra bazi arkadaslari Safvan'a bu gömlek neyin
nesi deyince Safvan: "Soguk bir gecede mescitten çikmistim.
Çiplak birini görünce, hemen gömlegimi çikarip ona
vermistim." dedi.

Iyilikte büyük-küçük ayrilmaz. Cennet bir sürprizler
diyaridir. Bizi hangi amelimizin kurtaracagi da belli degildir, o
da bir sürprizdir. Bazen, dudagimizda beliren bir tebessüm
goncasi, karsimizda bütün ümitleri hazanla sarsilmis birisine
öyle bir insirah bahari yasatir ki, onun karsiligini biz,
ahirette cennet bahçeleri olarak görürüz. Öyleyse iyiliklerden
hiçbirini, ama hiçbirini küçük görmek dogru degildir. Velev ki
bu iyilik, kovadaki suyu bir baskasinin kabina bosaltmak kadar
küçük bile olsa...​