Leylifer
Kıdemli Üye
- Katılım
- 7 Ocak 2011
- Mesajlar
- 5,987
- Tepkime puanı
- 1,626
- Puanları
- 113
İmla kurallarına uymazmışım ben.. Cümle kurarken saçmalarmışım.. Ne dediğim anlaşılmazmış benim.. Madem imlayı bilmezmişim, ne diye yazarmışım.. Birazda bencilmişim.. Hep kendi istediğim olsun diye uğraşırmışım.. Sevmeyi de bilmezmişim.. Çok dobracı olup, bana menfaat sağlayacak insanları bile kırarmışım.. Laf aramızda safmışım birde.. Her şeye inanırmışım, hep güvenirmişim.. Hep vurulurmuşum.. Agresif tavırlarım varmış çoğu kez.. Aslında güçlü filan değilmişim, ulu orta ağlamakmış istediğim, yapamazmışım.. Korkarmışım.. Kaçarmışım, saklanırmışım.. Aşktan da anlamazmışım, yüzüme gözüme bulaştırırmışım, pilavı lapa yapıp, mide bulandırırmışım.. Kahveyi köpüklü yapmak yerine, yemek yapmayı becerebilmeliymişim.. Artık bi koca bulup, çoluk çocuk sahibi olmalıymışım.. Büyümüşüm ben, çocuk olmaktan vazgeçmeliymişim.. Odam hep düzenli olmak zorundaymış, insanlara pislik olduklarını belli etmemeliymişim.. Falan mışım, filan mışım.. Ben meğer her bir şey mişim.. Ben ne beter bir şeymişim.. Soruyorlar bana; “Yazıyorsun da, bi cacığa yaramaz kızım” diyorlar.. “Doğru düzgün yazamıyorsun bile, imlan yok” diyorlar.. Ben insanların kurallarını öğreten birileri olsun istiyorum artık.. İnsanlardaki imlaları bulayım diyorum artık.. Daha az acı çekip, daha az yaralanalım istiyorum artık.. İçimdeki sancıdan kurtulmak, zavallı bi liseli kız öğrenci gibi sancımı klozete düşürmek istiyorum artık.. Devrik cümleler kurmak, cümlenin sonundan başlamak istiyorum artık.. Anlamsız olmak istiyorum.. Nokta yaparken, ünlem çıkarmak istiyorum ben.. Virgül koyup, kesmek istiyorum cümlenin tam atar damarından.. Evet evet, bazen de pis kokmak istiyorum.. Çöpçülerin nasıl hissettiğini öğrenmek adına, sokaktakilerin “kendilerinden rahatsız oluyorlar mı?” sorusuna cevap bulmak adına.. Bi gece bi sokak kedisiyle uyanmak istiyorum bi bankamatiğin yanında.. Rahatsızız biz.. Farkında değiliz etrafımızda olan bitenin.. Deliler gibi sevdiğin adama rest çekip günlerce, aylarca ve belki de yıllarca geri dönüşünü bekliyoruz.. Nü bi kadın portresi çiziyoruz önce, sonra onu yıpratmaya başlıyoruz.. Silip silip yeniden çiziyoruz bazı yerlerini, yüreğini yani.. Olduğu gibi değil, istediğim gibi olsun diye çabalıyoruz.. Yeniden, yeniden çizdikçe yırtılıyor kağıt yani derimiz.. Yani vücudumuz.. Tek gecelik zevkler yaşayıp, ertesi gün hayatımızda hiç o olmamış gibi davranabiliyoruz.. Dinimize sövüyoruz, pankartlar açıyoruz “Ahiret yoktur” diye çığlıklar atıyoruz.. Allah aşkına biz ne yapıyoruz ? Nereye gidiyoruz ? Ne düşünüyoruz ? Hepimiz nezaketten bahsediyoruz, ahlak dersleri veriyoruz, öğrencilik yapıyoruz, müzisyenlik, annelik, babalık.. Bunları yaparken en çok olmamız gereken şeyi es geçiyoruz.. Biz insan gibi olamıyoruz.. Kırıcı olmayı daha çok beceriyoruz, titiz oluyoruz, sosyal oluyoruz, gülmeye bayılıyoruz ama en olması gereken şeyi barındıramıyoruz.. İnsan gibi davranmayı.. Ağzımıza geldiği gibi konuşuyoruz ama yüreğimize gelince aynı laf, susuyoruz.. Burnumuz 10 metre ilerdeki parfüm kokusunu hissederken, limon satan Çingene pis kokuyor diye ulu orta kovuyoruz yanı başımızdan.. Bir şeyler yapmalıyım deyip, pc başında tv başında yada ortalıkta dolaşan o kadar insan biliyorum ki.. Evet, açıklıyorum.. Ben yazdıkça rahatlıyorum.. Cümlelerimi sindirdikçe olgunlaşıyorum.. Yapabildiğim en güzel şey bu diye, yazdıkça yazıyorum.. Ben herkesi her şeye rağmen sevebiliyorum, sevmeye çalışıyorum.. Kahveyi köpüksüz içip, pilavı tane tane yapabiliyorum artık.. İmla kurallarını öğrenmek istemediğime adım kadar eminim.. Ben insanlık kuralları ders olsun istiyorum artık.. Daha az zedelenelim, daha çok gülelim istiyorum artık.. Çok şey istemiyorum.. Yazmaktan beni hiç bir şey, hiç kimse vazgeçirmesin istiyorum.. Çünkü ben bu şekilde ağlayabiliyorum.. Çünkü ben böyle rahatlayabiliyorum.. İmla kurallarına uymak zorunda olmadığıma daha fazla eminim artık.. İnsan kurallarını öğrenmek zorunda olduğuma daha fazla inanıyorum artık..
~KaleminELiFHali~ / 23:57 / 09 Ocak 2011