İclal Aydın-Senin Adın Bile Geçmedi

Çalıkuşu Feride günlüğünün arka kapağına mavi mürekkeple yazarak bitirirdi sözde yaşam öyküsünü... "Bu geceye kadar hep bir parça senindim Kâmran" diye, anımsar mısın? Bir başkasının kadını olmaya giderken ebediyete dek Kâmran'a teslim ederdi aslında kendini... Yazar ve bırakırdı... Kâğıda, tarihe, boşluğa, aslında sevgiliye...

Bu konuştuklarımız kâğıda dökülürken, tüm albümler ve sandıklar bir bir açılırken aslında serüvenin sonunun olmadığını gördük...

Bu yüzden sevinçliyiz değil mi Tolga?
Hep sevilebileceğimizi ve sevebileceğimiz birinin birden çıkıp gelebileceğini, yine yeni yeniden başlayabileceğimizi gördük...
İyi ki bu yaz bu kitabı bitirdik...
Tarihe, kâğıda, boşluğa, gitmiş ya da gelecek sevgiliye ve diğerlerine kaldı gerisi...
Gözlerinden öperim...
Alaçatı, 2009, İclâl

severim iclal aydını..
gönlünün ne kadar güzel olduğunu hissettiriyor herdem..
hani yüzüne yansımış derler güzelliği yüreğin..
işte o da onlardan biri..

hasılı bir çok kitabını okudum iclalin,seve seve.. gülümsiye gülümsiye...

bu kitabını almak ve okumak lazm kısa zaman içersinde inş.

peki sen okudun mu şuheda?