saf deha
Profesör
Kâinat ezerinde bilir efendisi,
Âlemlere rahmet, Allah sevgilisi
Kutlu olsun doğum günün evveli
Ne kadar sevinsek az, huzurdan deniz…
Kâinat titredi nasıl bayram etti,
Doğduğun eve sur melekler kanattı,
Her yerde rahmetin, yayıldı furkanın…
Her gölgen güzellik cemalin yakamoz!
Altıncı yaşına geldiğinde yetim
Ana, baba deden anılarda resim,
Ebu Talip şefkati, unutturdu özlem
Allah melekleriyle korundun kış ve yaz…
Emin bilinirdin, Mekke güvenirdi
Hacer-ül Evsed’i koymaya atandın
Kâbe imarına ellerin dokundun
Kimseyi üzmedin kirletmedin beyaz...
Cebel-i Nur'da “Oku!” diyordu alaz
Korkuyla “Bilmem ki…” dedin Cebrail’e
Tekrar soruyordu benzer ebabil’e
Betin benzin solmuş dönmüştün sefil’e…
Peygamberlik o gün sunuldu müjdesi
Teselli ve iman etti ki zevcesi
Bekir Zeyd ve Ali ilkti şeceresi
Yirmi üç yıl tebliğ, verdin zekat, namaz…
İslam’ın yaşanan Mekkeli yılları
İşkence bilirdi müşrik akılları
Hatice anamız teselli dalları
Kâfir azgın olsa da, sabırdı niyaz...
Ömer’in biatiyle erişince kırklar
Yürüdüler Kâbe’ye tekbirle ayaklar ,
Sokakta ilahi cengâver ataklar,
Sahabe tekbiri ne coşkundu avaz!
Hüzünlüydü gece Ali yatağında,
Yasin okuyarak evinden çıktılar
Kimse göremedi, hicrete aktılar
Gözyaşı döktüler tanesinde kiraz…
Ebu Bekir dostluk modeli yangınlar
Her şeyini feda ederdi bir ona,
Paylaşmaya hazır arardı bahane,
Sevr mağarasında çöktü önünde diz…
Ensar her şeyini verdi muhacire,
Tanımak değildi derdi tek kaide,
“Ver…” derken akardı infak maideye!
Resulün ağzında söz bilmezdi ayaz…
Çöl kuraklığında her adımın cennet
Şemsiyen bulutlar esen yel afiyet
Sahaben yanında İslamiyet devlet
Veda hutbesinde yüz binler verdi söz…
Elleri ağzında sessizce gülerdi
Gerektiği kadar söze katılırdı
Öğleden öncesi mutlak yatılırdı
Cemaline bakan unuturdu tende bez…
Sahaben konuşsa dikkatle dinlerdin
Dünyalıksa sözler doğruyu söylerdin
Güzel dillenirse keyifle izlerdin
Hareketi sünnet hadisti dilde söz…
Ne uzun ne kısa hoş sakalı vardı
Gözlerine bakan kainata yardı
Dünya emanet der ömür kadar kordu
Sümbüllerde kokar güldeydi izleri…
At deve yarışı izler, yarışırdı
Sıradan bir insan gibi dolaşırdı
Ne makam padişah nede atışırdı
Sevgiyle doluydu yüreği, paslanmaz…
Cebinde taşırdı koku ayna tarak
Elbisesi temiz kir teninden uzak
Her işi elinde istemezdi uşak
Misafire hizmeti, ederdi cevaz…
Kötü söz bilmezdi dilinde iltifat
Ne kinci ne kızgın sunardı şefkat
Hiç israf etmezdi her şey emanet
Ne varsa verirdi muhtaçlara deniz…
Torunlar üstünde bir gün secdede
Kalmıştı uzunca hareketsiz öyle
Çocuklar inince neşe içinde
Secdeden doğrulup başladı namaza…
Yirmi yıllık İslam düşmanı İkrime,
Hamza’yı öldürten Süfyan’ın nedime
Günahlara tövbe eden bizimledir
Diyerek affettin Mekke’de, ne hazla…
Her sözde emindin yalanı bilmezdin
Doğruyu tavsiye ederdin yılmazdın
Çirkini sevmezdin ağzına almazdın
Sukut altın derdin, çok konuşma ki toz…
Uhud’ta teninden yaralar almıştın
Taif’te Zeyd’le taş selinde kalmıştın
Kabe’de namazdan ağıtla gelmiştin
Yinede kâfire etmedin hiç buğuz…
Uhud savaşından sonra her yıl gelir,
Mübarek dilinle yaşananı bilir,
“Uhud bizi sever bizde Uhud’u” der
Şehitlere ağlar, yaşın kaplardı arz…
Amcan Ebu Talip kâfirin yanında
Sevse de resulü gelenek kanında
Din değiştirmek zor vazgeçmek şanından
Ne kadar üzüldün bulamadın yol, tarz…
Cebel-i Nur indi, tefekkür kalesi
Kâbe’yi seyrettin derince halesi
Eğimler kıvrımlar yürürken hanesi
Tıkanmadan nefes bilmeden tek naz…
Günahkâr nefsimiz zorlanmakta her an
Tırmanırken nefes nefese solar can
Koklarken kayası mis kokun yaygın
Hala izleri var, kalabildim ne az…
Her şey ana yenik olsa da emanet
Yiyin için israf etmeyin cemaat
Müslüman kardeşin, onda bul sefahat
Ensar gibi paylaş yığmayın çaput, bez…
Savaşta kim aman dilerse öldürme
Dinsiz bile olsa canını verdirme
Nerede olursan gıybet ettirme
İntihar edipte ateşte olma koz…
Mekke alınırken kâfirde korkular
İhtişamlı ordu herkesi sorgular
Hüzünlüydün o gün maziden öyküler
Her taşı havası Kâbe’de kordu iz…
Toprağa karışmış amcası Hatice
Cennet-i Mualla özlemdi netice
Billal-i Habeş’i okuyorken ezan
Şükürler dilinde kıldırdın ilk namaz…
Mekke’de kalmadın Medine’ydi şehrin
Doğduğun yer değil verdiğin yer mihrin
Ölünceye kadar zafer gördü mührün
Asr-ı saadet’ti müslümana eskiz…
Hz. Muhammed(SAV) sonsuz manevi efendim,
Sünnetin yaşarım her anım-son andım,
Sahabe gözünde düşlerinde yandım
Görmek dilerim hep, ben fakir, aciz...
Saffet Kuramaz
Âlemlere rahmet, Allah sevgilisi
Kutlu olsun doğum günün evveli
Ne kadar sevinsek az, huzurdan deniz…
Kâinat titredi nasıl bayram etti,
Doğduğun eve sur melekler kanattı,
Her yerde rahmetin, yayıldı furkanın…
Her gölgen güzellik cemalin yakamoz!
Altıncı yaşına geldiğinde yetim
Ana, baba deden anılarda resim,
Ebu Talip şefkati, unutturdu özlem
Allah melekleriyle korundun kış ve yaz…
Emin bilinirdin, Mekke güvenirdi
Hacer-ül Evsed’i koymaya atandın
Kâbe imarına ellerin dokundun
Kimseyi üzmedin kirletmedin beyaz...
Cebel-i Nur'da “Oku!” diyordu alaz
Korkuyla “Bilmem ki…” dedin Cebrail’e
Tekrar soruyordu benzer ebabil’e
Betin benzin solmuş dönmüştün sefil’e…
Peygamberlik o gün sunuldu müjdesi
Teselli ve iman etti ki zevcesi
Bekir Zeyd ve Ali ilkti şeceresi
Yirmi üç yıl tebliğ, verdin zekat, namaz…
İslam’ın yaşanan Mekkeli yılları
İşkence bilirdi müşrik akılları
Hatice anamız teselli dalları
Kâfir azgın olsa da, sabırdı niyaz...
Ömer’in biatiyle erişince kırklar
Yürüdüler Kâbe’ye tekbirle ayaklar ,
Sokakta ilahi cengâver ataklar,
Sahabe tekbiri ne coşkundu avaz!
Hüzünlüydü gece Ali yatağında,
Yasin okuyarak evinden çıktılar
Kimse göremedi, hicrete aktılar
Gözyaşı döktüler tanesinde kiraz…
Ebu Bekir dostluk modeli yangınlar
Her şeyini feda ederdi bir ona,
Paylaşmaya hazır arardı bahane,
Sevr mağarasında çöktü önünde diz…
Ensar her şeyini verdi muhacire,
Tanımak değildi derdi tek kaide,
“Ver…” derken akardı infak maideye!
Resulün ağzında söz bilmezdi ayaz…
Çöl kuraklığında her adımın cennet
Şemsiyen bulutlar esen yel afiyet
Sahaben yanında İslamiyet devlet
Veda hutbesinde yüz binler verdi söz…
Elleri ağzında sessizce gülerdi
Gerektiği kadar söze katılırdı
Öğleden öncesi mutlak yatılırdı
Cemaline bakan unuturdu tende bez…
Sahaben konuşsa dikkatle dinlerdin
Dünyalıksa sözler doğruyu söylerdin
Güzel dillenirse keyifle izlerdin
Hareketi sünnet hadisti dilde söz…
Ne uzun ne kısa hoş sakalı vardı
Gözlerine bakan kainata yardı
Dünya emanet der ömür kadar kordu
Sümbüllerde kokar güldeydi izleri…
At deve yarışı izler, yarışırdı
Sıradan bir insan gibi dolaşırdı
Ne makam padişah nede atışırdı
Sevgiyle doluydu yüreği, paslanmaz…
Cebinde taşırdı koku ayna tarak
Elbisesi temiz kir teninden uzak
Her işi elinde istemezdi uşak
Misafire hizmeti, ederdi cevaz…
Kötü söz bilmezdi dilinde iltifat
Ne kinci ne kızgın sunardı şefkat
Hiç israf etmezdi her şey emanet
Ne varsa verirdi muhtaçlara deniz…
Torunlar üstünde bir gün secdede
Kalmıştı uzunca hareketsiz öyle
Çocuklar inince neşe içinde
Secdeden doğrulup başladı namaza…
Yirmi yıllık İslam düşmanı İkrime,
Hamza’yı öldürten Süfyan’ın nedime
Günahlara tövbe eden bizimledir
Diyerek affettin Mekke’de, ne hazla…
Her sözde emindin yalanı bilmezdin
Doğruyu tavsiye ederdin yılmazdın
Çirkini sevmezdin ağzına almazdın
Sukut altın derdin, çok konuşma ki toz…
Uhud’ta teninden yaralar almıştın
Taif’te Zeyd’le taş selinde kalmıştın
Kabe’de namazdan ağıtla gelmiştin
Yinede kâfire etmedin hiç buğuz…
Uhud savaşından sonra her yıl gelir,
Mübarek dilinle yaşananı bilir,
“Uhud bizi sever bizde Uhud’u” der
Şehitlere ağlar, yaşın kaplardı arz…
Amcan Ebu Talip kâfirin yanında
Sevse de resulü gelenek kanında
Din değiştirmek zor vazgeçmek şanından
Ne kadar üzüldün bulamadın yol, tarz…
Cebel-i Nur indi, tefekkür kalesi
Kâbe’yi seyrettin derince halesi
Eğimler kıvrımlar yürürken hanesi
Tıkanmadan nefes bilmeden tek naz…
Günahkâr nefsimiz zorlanmakta her an
Tırmanırken nefes nefese solar can
Koklarken kayası mis kokun yaygın
Hala izleri var, kalabildim ne az…
Her şey ana yenik olsa da emanet
Yiyin için israf etmeyin cemaat
Müslüman kardeşin, onda bul sefahat
Ensar gibi paylaş yığmayın çaput, bez…
Savaşta kim aman dilerse öldürme
Dinsiz bile olsa canını verdirme
Nerede olursan gıybet ettirme
İntihar edipte ateşte olma koz…
Mekke alınırken kâfirde korkular
İhtişamlı ordu herkesi sorgular
Hüzünlüydün o gün maziden öyküler
Her taşı havası Kâbe’de kordu iz…
Toprağa karışmış amcası Hatice
Cennet-i Mualla özlemdi netice
Billal-i Habeş’i okuyorken ezan
Şükürler dilinde kıldırdın ilk namaz…
Mekke’de kalmadın Medine’ydi şehrin
Doğduğun yer değil verdiğin yer mihrin
Ölünceye kadar zafer gördü mührün
Asr-ı saadet’ti müslümana eskiz…
Hz. Muhammed(SAV) sonsuz manevi efendim,
Sünnetin yaşarım her anım-son andım,
Sahabe gözünde düşlerinde yandım
Görmek dilerim hep, ben fakir, aciz...
Saffet Kuramaz
