su damlası
Asistan
- Katılım
- 14 Tem 2010
- Mesajlar
- 230
- Tepkime puanı
- 25
- Puanları
- 0
Gömleğin nereden yırtıldığına dikkat edin!..
Nerede okuduğumu bir türlü hatırlayamıyorum.
Fakat zihnime fena halde yerleştiğini söyleyebilirim.
“Her Yusuf’un bir Züleyha’sı vardır. Gömleğin nereden yırtıldığına dikkat edin!”.
İlk algıda romantik anlamlar içerdiği sanılabilecek olan bu söz; tahmin edileceği üzere, çok daha derin manalar taşıyor.
Öyle ya!..
Züleyha’nın kendisine olan zaafı; Yusuf için bir çile – olmuş- değil midir?.
İflah olmaz tutkusu sonucu Yusuf’un yaşamında çıkmaz bir sokağa dönüşmüştür Züleyha..
Öyle ki, meyline karşılık bulamadığı Yusuf’a isnatsız iftiralarda bulunmuş, zindana attırmış, olmadık işkencelere maruz bırakmıştır..
Hülasa O’na ulaşabilmek için her türlü zorbalığı ve entrikayı hiç tereddütsüz denemiştir.
Bu hikayede çoğumuz belki Züleyha’yı “zalim ve acımasız” biri olarak değerlendirebiliriz.
Veya Yusuf’un, Züleyha’nın sevgisine karşı sergilediği ilgisizliği “insafsızca” bulabiliriz.
Ancak her şeye rağmen Yusuf’un Züleyha; Züleyha’nın ise Yusuf için birer “sınanma” sebebi olduğu gerçeğini yatsıyamayız.
Düşünüyorum da..
Bizlerinde, her birerimizin isimleri ve sıfatları farklı olsa da, benzer imtihan sebeplerimiz yok mudur?.
Üstelik bu bazen kendimizden hasıl olan, bazen de en sevdiklerimizden bize ulaşan imtihanlar olabilmektir.
Sevgilerimizde aşırılığa veya nefretlerimizde kinciliğe kadar varabilir bu durum. İfrat ve tefrit arasında gidip geliriz çoğu kez.
Nefsimizin esaretine girdiğimizde, enaniyet, zafiyet, hırs, heva ve hevesimizin kuşatması altında olmamız kaçınılmazdır.
Böyle bir durum kendimiz ve çevremizdekilerin “sınanışlarımızda” büyük kayıplara yol açacaktır kuşkusuz.
Dolayısı ile iç huzursuzluğumuzun meydana getirdiği bir takım olumsuzluk ve kötülükler bize fayda sağlamadığı gibi, yakınlarımızın manevi dünyalarına da zarar verebilmektedir.
Evet ! Biz “eşref-i mahlukat”ız.
Yani “yaratılmışların en şereflisi..”
Kabul..
Ancak, zayıfız da aynı zamanda. Bir takım zafiyetlerimiz söz konusu.
Bu yüzden çevremizde dönüp duran kötülükler karşısında direnebilir veya güçsüzlük sergileyebiliriz.
Unutmamalıyız ki, tüm bunlar- sebepleri ile - imtihanımızdır.
Nitekim kimi zaman bir güzele, bazen şöhrete, paraya, bazen de makama meftun olabilir insan.
Her birerimizin bir Züleyha’sı olmakla beraber, meselenin özü gömleğimizin “nereden” yırtıldığıdır.
Ayşe Müzeyyen Taşçı
Nerede okuduğumu bir türlü hatırlayamıyorum.
Fakat zihnime fena halde yerleştiğini söyleyebilirim.
“Her Yusuf’un bir Züleyha’sı vardır. Gömleğin nereden yırtıldığına dikkat edin!”.
İlk algıda romantik anlamlar içerdiği sanılabilecek olan bu söz; tahmin edileceği üzere, çok daha derin manalar taşıyor.
Öyle ya!..
Züleyha’nın kendisine olan zaafı; Yusuf için bir çile – olmuş- değil midir?.
İflah olmaz tutkusu sonucu Yusuf’un yaşamında çıkmaz bir sokağa dönüşmüştür Züleyha..
Öyle ki, meyline karşılık bulamadığı Yusuf’a isnatsız iftiralarda bulunmuş, zindana attırmış, olmadık işkencelere maruz bırakmıştır..
Hülasa O’na ulaşabilmek için her türlü zorbalığı ve entrikayı hiç tereddütsüz denemiştir.
Bu hikayede çoğumuz belki Züleyha’yı “zalim ve acımasız” biri olarak değerlendirebiliriz.
Veya Yusuf’un, Züleyha’nın sevgisine karşı sergilediği ilgisizliği “insafsızca” bulabiliriz.
Ancak her şeye rağmen Yusuf’un Züleyha; Züleyha’nın ise Yusuf için birer “sınanma” sebebi olduğu gerçeğini yatsıyamayız.
Düşünüyorum da..
Bizlerinde, her birerimizin isimleri ve sıfatları farklı olsa da, benzer imtihan sebeplerimiz yok mudur?.
Üstelik bu bazen kendimizden hasıl olan, bazen de en sevdiklerimizden bize ulaşan imtihanlar olabilmektir.
Sevgilerimizde aşırılığa veya nefretlerimizde kinciliğe kadar varabilir bu durum. İfrat ve tefrit arasında gidip geliriz çoğu kez.
Nefsimizin esaretine girdiğimizde, enaniyet, zafiyet, hırs, heva ve hevesimizin kuşatması altında olmamız kaçınılmazdır.
Böyle bir durum kendimiz ve çevremizdekilerin “sınanışlarımızda” büyük kayıplara yol açacaktır kuşkusuz.
Dolayısı ile iç huzursuzluğumuzun meydana getirdiği bir takım olumsuzluk ve kötülükler bize fayda sağlamadığı gibi, yakınlarımızın manevi dünyalarına da zarar verebilmektedir.
Evet ! Biz “eşref-i mahlukat”ız.
Yani “yaratılmışların en şereflisi..”
Kabul..
Ancak, zayıfız da aynı zamanda. Bir takım zafiyetlerimiz söz konusu.
Bu yüzden çevremizde dönüp duran kötülükler karşısında direnebilir veya güçsüzlük sergileyebiliriz.
Unutmamalıyız ki, tüm bunlar- sebepleri ile - imtihanımızdır.
Nitekim kimi zaman bir güzele, bazen şöhrete, paraya, bazen de makama meftun olabilir insan.
Her birerimizin bir Züleyha’sı olmakla beraber, meselenin özü gömleğimizin “nereden” yırtıldığıdır.
Ayşe Müzeyyen Taşçı