- Katılım
- 30 Eyl 2013
- Mesajlar
- 6,183
- Tepkime puanı
- 473
- Puanları
- 83
Bugün küçük bir çeviri çalışması yapayım dedim! Neyi çevireyim derken bir baktım büyük filozof Nietzsche'nin “Die fröhliche Wissenschaft” adlı kıymetli eserin 125. aforizması Türkçe'ye çevrilmemiş. Belki ben bulamadım, bilmiyorum!
Her neyse işte..
Bu eserin 125. aforizmasını çevirdim. Ne var 125. aforizmada? Hani şu meşhur ''TANRI ÖLDÜ'' sözü vardır ya, Ateistlerin mânâsını anlamadan sloganlaştırdığı, sağa sola yazarak cılkını çıkardıkları! İşte bu cümlenin içinde geçtiği aforizma.
TANRI ÖLDÜ sözü hangi bağlamda söylenmiş, lütfen artık doğru anlaşılsın!
Nietzsche bu yazısında modern bilimin/modern çağın Ateizm üzerine bina edilmesini eleştirir. Başka bir deyişle bu yolun çıkmaz sokak olduğunu.. Neyse sizi Nietzsche ile baş başa bırakıyorum.
Hatamız olduysa affola!
Buyrun:
Harika İnsan
O harika insandan haberiniz yok mu, kuşluk vaktinin aydınlığında tutuşturduğu el feneriyle meydana gidip durmadan haykıran: “Ben Tanrıyı arıyorum! Ben Tanrıyı arıyorum!” -Tanrıya inanmayanların çok olduğu anda bunu yaparak milleti kahkahalara boğmuştu. Yoksa kayıp mı oldu, dedi biri. Çocuk gibi yolunu mu şaşırdı, dedi öbürü. Yoksa saklanıyor mu? Bizden korkuyor mu? Denize mi çıktı? Göç mü etti?- Bu şekilde bağırıp gülüşüyorlardı. Harika İnsan birden ortalarına atılıp keskin bakışlarıyla tek tek oradakileri susturdu. Tanrı nerde, diye haykırdı; bunun cevabını ben size vereyim! O’nu biz öldürdük, -sizler ve ben! Hepimiz onun katiliyiz! Ama bunu ne şekilde yaptık? Koca bir deryayı içe içe tüketmeyi nasıl başardık? Bütün ufukları silecek süngeri elimize kim tutuşturdu? Yer küreyi güneşinden kopartmakla ne yaptık? Şimdi nereye gidiyor? Biz nereye gidiyoruz? Tüm güneşlerden uzağa? Düşmüyor muyuz mütemadiyen? Arkaya, yana, ileriye, bütün yönlere? Yukarı ve aşağı diye bir şey kaldı mı ki? Sonsuz bir yokluğun içinde yolunu şaşırmış gibi değil miyiz? Boşluk nefesini üflemiyor mu bize? Daha da soğuk olmadı mı? Akşama, daha karanlık olan geceye ilerlemiyor muyuz? Kuşluk vaktinde el fenerlerini tutuşturmak gerekmez mi? Tanrıyı gömmekte olan mezarcıların gürültüsünü henüz duymuyor muyuz? İlahi çürümenin kokusunu almıyor muyuz? -Tanrılar da çürür! Tanrı öldü! Tanrı ölü kalacak! Ve onu biz öldürdük! Neyle teselli ediyoruz kendimizi, tüm katillerin en katili olmakla mı? Dünyanın şimdiye kadar sahip olduğu en kutsal ve en kudretli olanın kanı bizim bıçaklarımızın altında aktı, -üstümüzdeki bu kanı kim yıkayacak? Hangi suyla kendimizi arındırabileceğiz? Kefaret diye hangi kutlamaları, hangi kutsal oyunları icad etmek zorunda kalacağız? Bu eylemin küstahlığı bizim boyumuzu aşmaz mı? Bu eyleme layık olmak için kendimiz tanrı olmak zorunda değil miyiz? Daha önce hiç bu kadar büyük bir eylem olmamıştı - ve bizden sonra doğacak olanlar, bu eylemin uğruna, şimdiye kadar gelen tarihin hiç olmadığı kadar yükseğine ait olmak durumunda!” -Bu noktada Harika İnsan sustu ve tekrar dinleyicilere baktı: onlar da sessizdi ve garip bir şekilde ona bakıyorlardı. Sonunda, el fenerini parçalanıp sönsün diye yere attı. "Ben erken gelmişim, dedi ve; daha henüz vaktim gelmemiş. O dehşet eylemin yankıları henüz yolda, ve geziyor - Daha henüz insanların kulaklarına ulaşıp nüfuz etmedi. Şimşek ve gök gürültüsünün zamana ihtiyacı var, yıldızların ışığının zamana iytiyacı var, eylemlerin zamana ihtiyacı var; hatta işlendikten sonra bile, görülmesi ve işitilmesi için. Bu eylem onlara uzaktaki yıldızlardan daha uzakta - ona rağmen aynısını yaptılar! "- Harika İnsanın aynı gün farklı kiliselere girerek cenaze merasimi yaptığı anlatılır. Merasim konuşmasında sıkca tekrarladığı cümle: “Bu kiliseler daha nedir, Tanrının mezarı ve mezar odası değillerse?”
Friedrich Nietzsche | Die fröhliche Wissenschaft, Aph. 125- Der tolle Mensch (Şen Bilim, 125. Aforizma - Harika İnsan)
Çeviri: Kadir Kurtdemir (DostunDostu) | 30.07.2018
Her neyse işte..
Bu eserin 125. aforizmasını çevirdim. Ne var 125. aforizmada? Hani şu meşhur ''TANRI ÖLDÜ'' sözü vardır ya, Ateistlerin mânâsını anlamadan sloganlaştırdığı, sağa sola yazarak cılkını çıkardıkları! İşte bu cümlenin içinde geçtiği aforizma.
TANRI ÖLDÜ sözü hangi bağlamda söylenmiş, lütfen artık doğru anlaşılsın!
Nietzsche bu yazısında modern bilimin/modern çağın Ateizm üzerine bina edilmesini eleştirir. Başka bir deyişle bu yolun çıkmaz sokak olduğunu.. Neyse sizi Nietzsche ile baş başa bırakıyorum.
Hatamız olduysa affola!
Buyrun:
Harika İnsan
O harika insandan haberiniz yok mu, kuşluk vaktinin aydınlığında tutuşturduğu el feneriyle meydana gidip durmadan haykıran: “Ben Tanrıyı arıyorum! Ben Tanrıyı arıyorum!” -Tanrıya inanmayanların çok olduğu anda bunu yaparak milleti kahkahalara boğmuştu. Yoksa kayıp mı oldu, dedi biri. Çocuk gibi yolunu mu şaşırdı, dedi öbürü. Yoksa saklanıyor mu? Bizden korkuyor mu? Denize mi çıktı? Göç mü etti?- Bu şekilde bağırıp gülüşüyorlardı. Harika İnsan birden ortalarına atılıp keskin bakışlarıyla tek tek oradakileri susturdu. Tanrı nerde, diye haykırdı; bunun cevabını ben size vereyim! O’nu biz öldürdük, -sizler ve ben! Hepimiz onun katiliyiz! Ama bunu ne şekilde yaptık? Koca bir deryayı içe içe tüketmeyi nasıl başardık? Bütün ufukları silecek süngeri elimize kim tutuşturdu? Yer küreyi güneşinden kopartmakla ne yaptık? Şimdi nereye gidiyor? Biz nereye gidiyoruz? Tüm güneşlerden uzağa? Düşmüyor muyuz mütemadiyen? Arkaya, yana, ileriye, bütün yönlere? Yukarı ve aşağı diye bir şey kaldı mı ki? Sonsuz bir yokluğun içinde yolunu şaşırmış gibi değil miyiz? Boşluk nefesini üflemiyor mu bize? Daha da soğuk olmadı mı? Akşama, daha karanlık olan geceye ilerlemiyor muyuz? Kuşluk vaktinde el fenerlerini tutuşturmak gerekmez mi? Tanrıyı gömmekte olan mezarcıların gürültüsünü henüz duymuyor muyuz? İlahi çürümenin kokusunu almıyor muyuz? -Tanrılar da çürür! Tanrı öldü! Tanrı ölü kalacak! Ve onu biz öldürdük! Neyle teselli ediyoruz kendimizi, tüm katillerin en katili olmakla mı? Dünyanın şimdiye kadar sahip olduğu en kutsal ve en kudretli olanın kanı bizim bıçaklarımızın altında aktı, -üstümüzdeki bu kanı kim yıkayacak? Hangi suyla kendimizi arındırabileceğiz? Kefaret diye hangi kutlamaları, hangi kutsal oyunları icad etmek zorunda kalacağız? Bu eylemin küstahlığı bizim boyumuzu aşmaz mı? Bu eyleme layık olmak için kendimiz tanrı olmak zorunda değil miyiz? Daha önce hiç bu kadar büyük bir eylem olmamıştı - ve bizden sonra doğacak olanlar, bu eylemin uğruna, şimdiye kadar gelen tarihin hiç olmadığı kadar yükseğine ait olmak durumunda!” -Bu noktada Harika İnsan sustu ve tekrar dinleyicilere baktı: onlar da sessizdi ve garip bir şekilde ona bakıyorlardı. Sonunda, el fenerini parçalanıp sönsün diye yere attı. "Ben erken gelmişim, dedi ve; daha henüz vaktim gelmemiş. O dehşet eylemin yankıları henüz yolda, ve geziyor - Daha henüz insanların kulaklarına ulaşıp nüfuz etmedi. Şimşek ve gök gürültüsünün zamana ihtiyacı var, yıldızların ışığının zamana iytiyacı var, eylemlerin zamana ihtiyacı var; hatta işlendikten sonra bile, görülmesi ve işitilmesi için. Bu eylem onlara uzaktaki yıldızlardan daha uzakta - ona rağmen aynısını yaptılar! "- Harika İnsanın aynı gün farklı kiliselere girerek cenaze merasimi yaptığı anlatılır. Merasim konuşmasında sıkca tekrarladığı cümle: “Bu kiliseler daha nedir, Tanrının mezarı ve mezar odası değillerse?”
Friedrich Nietzsche | Die fröhliche Wissenschaft, Aph. 125- Der tolle Mensch (Şen Bilim, 125. Aforizma - Harika İnsan)
Çeviri: Kadir Kurtdemir (DostunDostu) | 30.07.2018
Son düzenleme:
