ebkem
Baş Yücelik
- Katılım
- 3 Ara 2011
- Mesajlar
- 3,128
- Tepkime puanı
- 321
- Puanları
- 0
http://http://www.yerlidusunce.org/kose-yazisi/58/harfin-uygarligi.html
Sevgili arkadaşlar internet yazarlığına başladım. Meraklısı buyursun
Niçin yazmak hissinin delice işgali altındaydım? Okumakla canıma zehirli oklar sapladığım apaçık bir gerçeklik değil mi? Yazmak adına ruhumu mengeneler arasına alıp bana konuşmasını beklemiyor muydum? Bir acı imparatorluğu değil de ne?
Kendimi düşüncelerime esir etmiştim, hükmüm geçmiyordu kendime. Bildiğim her şey azılı bir düşman yapıyordu beni hayata. Hayat bizzat nefes sahibiyken ölüydü aslında. Mezar taşlarını tüm yeryüzüne sermemiz gerekli dostum. Bunu bir gece ellerime siyah eldivenleri geçirip –ki iz bırakmamalıyım- tüm insanlığa ilan edeceğim! Ölüm var hey! Muhakkak ölümü ilan eden sevimsizdir bilirim. “Yaklaşıyor yaklaşmakta olan!” Beni duyabiliyorlar mı acaba, ruhları boğulmadıysa eğer. Sesim geri dönüyordu sağır kafalardan. Çünkü ne kitaba ne kaleme aşinalardı, sonsuzluk denizinin başında bir Butimar Kuşu gibi can çekişiyordu insanlık.
Bir kelime değiyor parmaklarıma; bir taydır, yepyeni dalında meyvedir. Ayetten minyatür değil mi a, ben susayım sen söyle. Yalan mı gördüklerim? Gözbebeğim bana ne müthiş ve ne tehlikeli oyunlar oynuyor. Bir kelimenin gönüllü esiri olabilirdim, hürriyet anlayışım, satır aralarıdır benim. Satır başım güneşin tam bir karış tepemde durduğu yerde başlar. Kulak memelerime yürüdüğü zaman o pişmanlık dolu ter, zorlu hesabın gelip çattığı o an; sanırım bir kelimenin şefaatiyle cenneti boylayabilirim. Öyle nufüzu vardı Tanrı’nın katında. Meleklerin topuk izlerinden kaynar mürekkep denizi. Su gibi içip şimdi böyle levhi mahfuzdan size açmam göğün kapısını, bir sanrı mı? Görmüyor musunuz bu kapı cennetten gelmedir.
Miraçta aldı O Peygamber pusulasını, gayba nasıl ayna tutar beşerin eli belledi. Kalem işte, som bir vahiydir. Adına yemin edilen hakikate verdim boynumu. Gece gündüz bu eylemde ruhum iğdiş edilerek yenilenir, nasıl yaşlanıyorum aklım almıyor. Secdeye eğilir alnım kelimeler saçılır göğüslerimden. Bir anaya verilen süt akıtma kabileyeti kadar aziz, cihatta kafire savrulan Zülfikar kadar cengaver, alyuvarlarına kadar müslüman. Tuba ağacıdır kalemin atası.
...
Sevgili arkadaşlar internet yazarlığına başladım. Meraklısı buyursun
Niçin yazmak hissinin delice işgali altındaydım? Okumakla canıma zehirli oklar sapladığım apaçık bir gerçeklik değil mi? Yazmak adına ruhumu mengeneler arasına alıp bana konuşmasını beklemiyor muydum? Bir acı imparatorluğu değil de ne?
Kendimi düşüncelerime esir etmiştim, hükmüm geçmiyordu kendime. Bildiğim her şey azılı bir düşman yapıyordu beni hayata. Hayat bizzat nefes sahibiyken ölüydü aslında. Mezar taşlarını tüm yeryüzüne sermemiz gerekli dostum. Bunu bir gece ellerime siyah eldivenleri geçirip –ki iz bırakmamalıyım- tüm insanlığa ilan edeceğim! Ölüm var hey! Muhakkak ölümü ilan eden sevimsizdir bilirim. “Yaklaşıyor yaklaşmakta olan!” Beni duyabiliyorlar mı acaba, ruhları boğulmadıysa eğer. Sesim geri dönüyordu sağır kafalardan. Çünkü ne kitaba ne kaleme aşinalardı, sonsuzluk denizinin başında bir Butimar Kuşu gibi can çekişiyordu insanlık.
Bir kelime değiyor parmaklarıma; bir taydır, yepyeni dalında meyvedir. Ayetten minyatür değil mi a, ben susayım sen söyle. Yalan mı gördüklerim? Gözbebeğim bana ne müthiş ve ne tehlikeli oyunlar oynuyor. Bir kelimenin gönüllü esiri olabilirdim, hürriyet anlayışım, satır aralarıdır benim. Satır başım güneşin tam bir karış tepemde durduğu yerde başlar. Kulak memelerime yürüdüğü zaman o pişmanlık dolu ter, zorlu hesabın gelip çattığı o an; sanırım bir kelimenin şefaatiyle cenneti boylayabilirim. Öyle nufüzu vardı Tanrı’nın katında. Meleklerin topuk izlerinden kaynar mürekkep denizi. Su gibi içip şimdi böyle levhi mahfuzdan size açmam göğün kapısını, bir sanrı mı? Görmüyor musunuz bu kapı cennetten gelmedir.
Miraçta aldı O Peygamber pusulasını, gayba nasıl ayna tutar beşerin eli belledi. Kalem işte, som bir vahiydir. Adına yemin edilen hakikate verdim boynumu. Gece gündüz bu eylemde ruhum iğdiş edilerek yenilenir, nasıl yaşlanıyorum aklım almıyor. Secdeye eğilir alnım kelimeler saçılır göğüslerimden. Bir anaya verilen süt akıtma kabileyeti kadar aziz, cihatta kafire savrulan Zülfikar kadar cengaver, alyuvarlarına kadar müslüman. Tuba ağacıdır kalemin atası.
...