Hadi gel,bir türkü söyleyelim!!...

hadi gel,bir türkü söyleyelim



.Hadi gel;
yollarından geçelim, şehrin en işlek caddelerinin…
Kapısını çalalım, hiç tanımadıklarımızın, tanıyormuş gibi yapalım; ”biz geldik” diyelim; geldik işte!!..
İçerisine bakalım gözlerinin; yüreğimizdekini yüreğinize dökmeye, hüznünüze ortak olmaya…
İşte, bir çayınızı içmeye…
Amanos dağları eteklerinde, omzunu dağa vermiş sıvasız duvarların, içindeki kalp atışlarından verelim,
düşen nabzımıza.

Mahalle arası maçlarında, seken kale arkası toplarına seğirtelim; utangaç gülüşümüzle, kunduramızın
boyasını bozma pahasına, vuralım gövdesine gövdesine hayatın…
Hadi gel! Bir şeyler yapalım. Sıradanlaşmışlığımıza inat…
Kaldırım kenarlarından yürüyelim, dar sokakların da şehrin, omuzlarımız değsin birbirine, kimliksiz şehrin hikâyesini arayalım mahalle aralarında…
Yol kenarlarındaki su oluklarına bırakalım yaptığımız kâğıttan gemileri… Bir de mektup yazalım, beyaz güvercinle salacağımız; eskiye ve umuda dair…
Parke taşlarına vurmasa da akşam güneşi!,
çok katlı apartmanların güneş enerjilerine yansımasını seyredelim, gözlerimizi kısarak…
Yüreğimizi kısarak…
”Ahh ulan”lı cümlecikler kuralım sonra...

Hadi gel! Bilinmez, sorulmaz kapılar bulalım kendimize;
sırf onun da yarın komşularına anlatacağı bir anısı olsun diye, kapısını çalalım…
“Ayşe teyze” diyelim; cevabını bildiğimiz sorulardan soralım, dizlerinin sızılarını çekelim, içtiği tansiyon ilaçlarına bir bardak suyu da biz verelim…
mahalle aralarına inelim, tren raylarından sekerek.
Yollarına kuru biber dökülmüş, ellerinin acısı yüreğine vuran ablalarla konuşalım; ”Pazar paramız çıkıyor oğul” diye gülüşmelerini seyredelim..”yömyemiz beş lira; oğlan, kız birde ben, hepimiz !!!...
Hadi gel! Hatice teyzeye gidelim;
Bu bayramda kimse gelmemiş yanına, oğlu da varmış hem, can deyip karnında taşıdığı,”umutlarım” bile demeden, hesapsızca…
Merkez Camiinden yürüyerek yirmi dakika, mezarlığa varmadan sağda toprak ev... Çatısı mı? Yok!!! Toprak damına naylon çekili, yan tarafına da çinko çakılmış, kaymakamlıktan para çıkarılıp ta…
Hem kapısına da vurmaya gerek yok,tahtasının yarısı çatlak, tıpkı yüreği gibi!!!
Hadi gel… Oy havar’ı çekelim ciğerimize, delilo’yu, şemame’yi dönelim köy düğünlerinde…
Şalvarına dökülen muş tütünlerinden saralım Mirza Dayının.
Her iç çekişinde, dilindeki çöpü dışarı atışını seyredelim, sararmış bıyıklarıyla.
Alın kıvrımlarındaki tarihi okuyalım; acının ve duruşun…
Hadi gel bir türkü söyleyelim,
ağıtlar yakalım memleket üzerine…

Mehmet Deveci ​