Gözümüz Aydın mı ?

Hastane bahçesinde,
Güneşin eritemediği bir kar,
Dolanır durur,
Akrep ve yelkovanın peşinden,
Dolanır bahçede,
Gece boyu bir ama,
Kendisi güneş kadar sıcak,
Hikayesi buz kadar soğuk.

Adı aydın,
Yüzü güleç,
Otuz iki yaşında,
Hayatının baharında,
Ama son baharında,
Farkeden olmazsa,
Belki de kış..

Adı aydın,
Dünyası karanlık,
Elinde değnek,
Sabaha kadar,
Dolanır bahçede Aydın,
Gece kopkoyu bir siyah,
Şafakla ezanlar okunur,
Bir caminin kapısı açılır,
Gün aydın olur,
Aydın gece,
Bir iki saat uyku,
Duvarsız bir barakada.

Aydın doğuştan amadır,
Bir evin bir çocuğu,
Kirada otururlar,
Ana baba ve Aydın,
Evleri başlarına yıkılır,
Gölcük depreminde,
Ev gider,
Ana gider,
Baba gider,
Bir çocuk kalır,
Karanlık dünyası,
Döner zindana.

Adı Aydın,
Bahtı kara,
Gözleri ama,
Bir umut gelir İstanbul’a,
Çalmadığı kapı kalmaz,
Ne devlet babadan,
Ne de şefkatli ellerden,
Çıkmaz bir umut,
Bir dilim ekmek,
Bir sıcak çay,
Bir sıcak kazak,
Veren olur da,
Aydının istediği,
Dört duvar bir baraka,
Aydın düşer bir çukura,
Demezler var bir fukara,
Nice zaman sonra,
Olur bir değneği.

Adı Aydın,
Yüzü ziya,
Gururlu mu gururlu,
Hisli mi hisli,
Yalan dünya,
Diye mırıldanıyorum,
Dünya değil,
İnsanlar yalancı diyor,
Yardım kuruluşlarımıza,
Ettin mi müracaat diyorum,
Tek tek sıralıyorum hepsini,
Aydın bir of çekiyor,
Çalmadığım kapı kalmadı,
Çıkmadığım televizyon,
Haber olmadığım gazete,
Kalmadı diyor.

Adı Aydın,
Gözleri ama,
Ama gözlerinde bir asalet,
Gözlerinde bir gurur,
İstediği sıcak bir baraka.

Acaba gözlerimiz aydın mı ?
Bizde bir Aydın adayı mıyız ?
Ne alaka mı ,
Aklıma geldi işte...............