Gönlümüzün gülüsün sen.

“Gül“ derler O’na… Çünkü gül kadar narin, gül kadar güzel O.

Gül kokar ten kokusu, ‘gül’düğünde güller açar gül yüzünde…

İşte bu Gül’ün solacağını sanan zavallılar ellerine geçirdikleri her fırsatı değerlendirmeye çalıştılar/çalışıyorlar.

Bilmiyorlar hala yaşadığını O’nun. Hala açtığı ilk gün ki tazeliğini koruduğunun…

Ben bilirim…

Bilirim ki;

İnsanlığa rahmetsin sen,

Anaların yüreğinde ki merhamet…

Bir bebeğin tebessümün de ve baharın kokusundasın…

Bilirim, senindir Filistin’de taş atan el,

Senindir Çeçenya’da gezen ayak,

Bilirim, Irak’tasın, Afganistan’da, Keşmir’de, Darfur’da, Moro’da…

Küçük bir çocuğun duasısın sen..

Ey nebi (sav)!

Gönlümüzün gülüsün sen

Bir bebeğin gülüşü sen

Bir yağmurun düşüşü sen

Bir ağacın meyvesi sen…

Sevgiliye sevdasın sen…

Bir gülsen..

BİR GÜL SEN...

(alıntı )​