GERÇEK DOSTLUK BÖYLE OLUR
Çok samimi iki dost ve arkadaşlardı. Fakat bir tanesi çok kurnaz
atılgan ve hareketli, diğeri ise çok saf, dürüst ve sessizdi. Bir
gün kurnaz olan arkadaş , diğer arkadaşın yanına giderek
işlerinin
bozulduğunu söyler ve kendisinden para ister. Samimi dostu onu
hiç
kırmaz ve elindeki bütün parayı arkadaşına verir. Arkadaşı bu
parayla işlerini düzeltir. Bir süre sonra kurnaz olan yine
arkadaşının yanına
gider ve arkadaşının evlenmek üzere olduğu
nişanlısını çok
beğendiğini ve kendisine vermesini ister. Arkadaşı çok şaşırır,
ne
diyeceğini bilemez.Fakat aralarında o kadar kuvvetli bir sevgi
vardır ki arkadaşına hayır diyemez, nişanlısını arkadaşına verir.
Zaman içinde Saf olanın işleri bozulur ve birden arkadaşı aklına
gelir
ben ona sıkıştığında iyilik yapmıştım diyerek arkadaşının iş
yerine
gider
ve kendisine çalışması için iş vermesini ister. Arkadaşı ona iş
vermez. Bizimki pişmanlık ve üzüntü içinde geri döner ama yinede
arkadaşına kızamaz. Bir gün sokakta dolaşırken yanına hasta ve
yaşlı
bir adam yaklaşır. Fakir olduğu için ilaç
alamadığını söyler.
Bizimki yaşlı adamcağıza acır, istediği ilaçları alır ve
adamcağıza
verir. Kısa bir süre sonra yaşlı adamın öldüğünü duyar. Yaşlı
adam
çok zengindir ve bütün mirasını kendisine bırakmıştır.
Saf adam artık zengindir. Biraz da sevdiği dostuna olan
kırgınlığıyla dostunun iş yerinin karşısında bir ev alır ve oraya
yerleşir. Bir gün evinin kapısını dilenci bir kadın çalar. Yaşlı
kadın çok aç olduğunu, kendisine yemek vermesini ister. Bizim saf
hiç düşünmeden kadını içeri alır karnını doyurur, Kimsesi
olmadığını
öğrendiği kadına; Kendisinin de yanlız olduğunu söyler ve bu evde
birlikte
yaşıyalım sen evin işlerini ve yemekleri yaparsın
der, yaşlı kadın hiç düşünmeden kabul eder. Bir süre sonra yaşlı kadın bizimkine,
kendine
uygun bir kız bulup evlenmesini söyler. Bizimki böyle bir kızı
nasıl
bulacağını, kendisinin tanıdığı olmadığını söyler.Yaşlı kadın ona
uygun bir
kız tanıdığını ve kendisiyle görüştürebileceğini söyler.
görüşmeler
sonucunda evlenmeye karar verilir ve düğün davetiyeleri basılır.
Bizimkisi
kırgın olduğu halde çok samimi dostunu yinede unutamamıştır.
Biraz
da
geldiği konumu görmesi açısından samimi arkadaşına da davetiye
gönderir .
düğün günü gelir çatar. Saf adam düğün salonunda bir
şeyler söylemek
isteğiyle
mikrafonu alır ve başlar yaşadıklarını anlatmaya;
Eskiden
çok
sevdiğim bir dostum vardı. Bir gün işleri bozulunca benden borç
para
istedi elimdeki bütün parayı verdim. Evlenmek üzere olduğum
nişanlımı çok beğendiğini söyleyerek benden istedi. Çok üzülerek
onu
da kendisine verdim . Çünkü biz gerçek dosttuk onun üzülmesini
istemedim. işlerim bozulduğunda onun fabrikasına gittim ve
çalışmak
için kendisinden iş istedim. Bana iş vermedi. çok üzüldüm, ama
yinede arkadaşıma kızmıyorum .çünkü biz gerçek dosttuk. Bu
konuşma
üzerine kurnaz olan arkadaşı daha
fazla dayanamaz mikrofonu eline alır ve başlar konuşmaya;
Benim de bir zamanlar çok sevdiğim bir dostum
vardı.
İşlerim bozulduğunda kendisinden para istedim, bütün parasını
bana
verdi.
Sonra ondan
nişanlısını istedim, üzülerek nişanlısını da verdi.
Nişanlısını
istememin nedeni o kadının arkadaşıma layık olmamasıydı (Hayat
kadınıydı)
Kendisi çok saf olduğu için arkadaşımı o kadından bu
şekilde kurtardım.İşleri bozulduğunda gelip benden iş
istedi, Arkadaşımı kendi emrimde çalıştıramazdım, o yüzden iş
vermedim.
Günün birinde karşılaştığı yaşlı adam benim babamdı. Babam ölmek
üzereydi, onu arkadaşımın yanına ben gönderdim ve mirasını ona
ben
bıraktırdım. Evine gelen dilenci kadın benim annemdi.Ona bakıp
iyi
yaşamasını sağlamak
için gönderdim. Şu anda evlenmekte olduğu kız
de
benim kız kardeşim. Onu arkadaşımla evlenmesine ben ikna ettim.
Değerli misafirler, işte biz böyle dostuz.
Dostlukla ve Sevgiyle kalın.
Çok samimi iki dost ve arkadaşlardı. Fakat bir tanesi çok kurnaz
atılgan ve hareketli, diğeri ise çok saf, dürüst ve sessizdi. Bir
gün kurnaz olan arkadaş , diğer arkadaşın yanına giderek
işlerinin
bozulduğunu söyler ve kendisinden para ister. Samimi dostu onu
hiç
kırmaz ve elindeki bütün parayı arkadaşına verir. Arkadaşı bu
parayla işlerini düzeltir. Bir süre sonra kurnaz olan yine
arkadaşının yanına
gider ve arkadaşının evlenmek üzere olduğu
nişanlısını çok
beğendiğini ve kendisine vermesini ister. Arkadaşı çok şaşırır,
ne
diyeceğini bilemez.Fakat aralarında o kadar kuvvetli bir sevgi
vardır ki arkadaşına hayır diyemez, nişanlısını arkadaşına verir.
Zaman içinde Saf olanın işleri bozulur ve birden arkadaşı aklına
gelir
ben ona sıkıştığında iyilik yapmıştım diyerek arkadaşının iş
yerine
gider
ve kendisine çalışması için iş vermesini ister. Arkadaşı ona iş
vermez. Bizimki pişmanlık ve üzüntü içinde geri döner ama yinede
arkadaşına kızamaz. Bir gün sokakta dolaşırken yanına hasta ve
yaşlı
bir adam yaklaşır. Fakir olduğu için ilaç
alamadığını söyler.
Bizimki yaşlı adamcağıza acır, istediği ilaçları alır ve
adamcağıza
verir. Kısa bir süre sonra yaşlı adamın öldüğünü duyar. Yaşlı
adam
çok zengindir ve bütün mirasını kendisine bırakmıştır.
Saf adam artık zengindir. Biraz da sevdiği dostuna olan
kırgınlığıyla dostunun iş yerinin karşısında bir ev alır ve oraya
yerleşir. Bir gün evinin kapısını dilenci bir kadın çalar. Yaşlı
kadın çok aç olduğunu, kendisine yemek vermesini ister. Bizim saf
hiç düşünmeden kadını içeri alır karnını doyurur, Kimsesi
olmadığını
öğrendiği kadına; Kendisinin de yanlız olduğunu söyler ve bu evde
birlikte
yaşıyalım sen evin işlerini ve yemekleri yaparsın
der, yaşlı kadın hiç düşünmeden kabul eder. Bir süre sonra yaşlı kadın bizimkine,
kendine
uygun bir kız bulup evlenmesini söyler. Bizimki böyle bir kızı
nasıl
bulacağını, kendisinin tanıdığı olmadığını söyler.Yaşlı kadın ona
uygun bir
kız tanıdığını ve kendisiyle görüştürebileceğini söyler.
görüşmeler
sonucunda evlenmeye karar verilir ve düğün davetiyeleri basılır.
Bizimkisi
kırgın olduğu halde çok samimi dostunu yinede unutamamıştır.
Biraz
da
geldiği konumu görmesi açısından samimi arkadaşına da davetiye
gönderir .
düğün günü gelir çatar. Saf adam düğün salonunda bir
şeyler söylemek
isteğiyle
mikrafonu alır ve başlar yaşadıklarını anlatmaya;
Eskiden
çok
sevdiğim bir dostum vardı. Bir gün işleri bozulunca benden borç
para
istedi elimdeki bütün parayı verdim. Evlenmek üzere olduğum
nişanlımı çok beğendiğini söyleyerek benden istedi. Çok üzülerek
onu
da kendisine verdim . Çünkü biz gerçek dosttuk onun üzülmesini
istemedim. işlerim bozulduğunda onun fabrikasına gittim ve
çalışmak
için kendisinden iş istedim. Bana iş vermedi. çok üzüldüm, ama
yinede arkadaşıma kızmıyorum .çünkü biz gerçek dosttuk. Bu
konuşma
üzerine kurnaz olan arkadaşı daha
fazla dayanamaz mikrofonu eline alır ve başlar konuşmaya;
Benim de bir zamanlar çok sevdiğim bir dostum
vardı.
İşlerim bozulduğunda kendisinden para istedim, bütün parasını
bana
verdi.
Sonra ondan
nişanlısını istedim, üzülerek nişanlısını da verdi.
Nişanlısını
istememin nedeni o kadının arkadaşıma layık olmamasıydı (Hayat
kadınıydı)
Kendisi çok saf olduğu için arkadaşımı o kadından bu
şekilde kurtardım.İşleri bozulduğunda gelip benden iş
istedi, Arkadaşımı kendi emrimde çalıştıramazdım, o yüzden iş
vermedim.
Günün birinde karşılaştığı yaşlı adam benim babamdı. Babam ölmek
üzereydi, onu arkadaşımın yanına ben gönderdim ve mirasını ona
ben
bıraktırdım. Evine gelen dilenci kadın benim annemdi.Ona bakıp
iyi
yaşamasını sağlamak
için gönderdim. Şu anda evlenmekte olduğu kız
de
benim kız kardeşim. Onu arkadaşımla evlenmesine ben ikna ettim.
Değerli misafirler, işte biz böyle dostuz.
Dostlukla ve Sevgiyle kalın.
