Fesleğenler Kuruyordu

FESLEĞENLER KURUYORDU

Fesleğenler kuruyordu,
Gittiğin zaman
Son yağmurlar yağıyordu yeryüzüne.
Yerini kara bırakacaktı.
Kuşlar sıcak diyarlara göçe başlamıştı.
Karanfiller artık kokmuyordu biçare
Kardelenler çıkıyordu sarp kayalardan.
Ay hala ibadetindeydi, hüşu ile
Karıncalar yuvalarında mutlular,
Çünkü yazdan hazırlıklılar.
Hayatlar çamura bulanmıştı.
Dikenleri acıtmıyordu gülün.
Kalemler yazmaz olmuştu sayfaları.
Trafik sıkışık şehrin caddelerinde.
Bulutlar ağlıyordu öfkeyle
Bu öfkeyi yer gök hissediyordu.
Donakalmıştı gözler,son bakışta
Bedenler solgun,bitmez ağlayışta.
Soğuk içecek kalmadı dolaplarda,
Zaten yaşamın kendisi soğuktu.
Lezzetini yitirmişti yemeler sofralarda
Ağızların tadı bozulmuştu.
Hasretler dayanılmaz boyuttaydı artık
Doğa baharı şimdiden özlemişti.
İnsanlar gibi,
Tekrar dirilmek ve huzur vermek için,
Baharı bekliyordu,
Ben seni bekliyorum,
Aynı özlemle

İçim titrek, gözlerim nemli
Ve yüreğim yarımca...

M€DD€ - 2005

Tebrikler oldukca güzel bir şiir,okuyucunun konforunu bozacak kadar hoş.

İçim titrek, gözlerim nemli
Ve yüreğim yarımca...

Genişletmek için tıkla ...