Ahsen84
Üye
- Katılım
- 12 Haz 2006
- Mesajlar
- 116
- Tepkime puanı
- 0
- Puanları
- 0
İmam-ı Gazeli Hazretleri ( k.s. ) buyurdu ki:
Evladım;
Bir insan ne kadar çok yaşarsa yaşasın, sonunda ölecektir. Son nefeste imanla göçüp göçmeme tehlikesi dahil, kabir, mahşer… Derken yol boyu tehlikelerle doludur. Tutunacağın dal, ALLAH rızası için yaptığın kulluk hizmetidir. Bir de, Yüce ALLAH’IN yarattıklarına karşı yapılacak insanlık hizmetleri yardımına gelebilir.
Resulullah Efendimiz ( sav ) şöyle buyuruyor.
“Her hangi bir kimse ölüp, ruhu bedenini terk edince şöyle bir ses gelir:
Sen mi dünyayı bıraktın yoksa dünya seni mi?
Sen mi dünyayı topladın, yoksa dünya seni mi?
Sen mi dünyayı öldürdün, yoksa dünya seni mi?
Yıkanmak üzere teneşire konulduğu zaman üç defa üst üste şöyle bir ses gelir:
Kuvvetli bir bedenin vardı. Onu bu derece zayıf düşüren nedir?
Çok tatlı bir dilin vardı. Çok güzel konuşuyordun. Seni kim susturdu?
Kaç tane sevdiğin, dünya dostların vardı? Hani, şimdi onlar neredeler, seni niçin böyle yalnız bıraktılar?Kefene sarıldığın zaman şöyle bir ses gelir:
Harçlıksız, azıksız uzun yola çıkılır mı?
Geri dönülmeyecek çok uzun bir yola çıktığını biliyor musun?
Yılan, çıyanlı dolu kabir evini, cennet bahçesine çevirdin mi?
Tabut içine yerleştirilince şöyle bir ses gelir:
Ey ahiret yolcusu! Eğer ALLAH’IN rızasını kazandında bu yola çıktınsa, müjdeler olsun sana, Yok eğer O’nun öfkesini kazandında öyle bu yola çıktınsa, yazıklar olsun sana.
Tabut kabrin kenarına konulduğunda bir ses gelir:
“Ey insanoğlu! Dünyada iken şimdi yerleşeceğin bir kabir evin içi ne hazırlık yaptın? Bu karanlık yer için ışık getirdin mi?
Yatakları beğenmeyen sen, bu çıplak halinle burada nasıl yatacaksın?”
Kabre yerleştirilince yine bir ses gelir:
Ey insanoğlu! Üzerimde güler eğlenirdin. Şimdi ise karnımda ağlıyorsun, üzerimde bülbüller gibi konuşuyordun. Şimdi karnımda susuyorsun.
Defin işi bitip, halk kabristanı terk ederek ayrıldıktan sonra Yüce ALLAH’TAN bir nida gelir:
“Ey benim kulum! Yalnız kaldın. Seni bu karanlık yerde eşin dostun terk edip gittiler. Hâlbuki bunlar senin yakınların ve dostların idiler. Bu duruma gelmemen için hiç birisinin bir yararı olmadı. Sen ise benim emirlerime hep karşı geliyordun. Yapılan öğütleri dinlemiyordun. Şimdi ise gerçeklerle yüz yüzesin.
Allaha emanet olun..
Evladım;
Bir insan ne kadar çok yaşarsa yaşasın, sonunda ölecektir. Son nefeste imanla göçüp göçmeme tehlikesi dahil, kabir, mahşer… Derken yol boyu tehlikelerle doludur. Tutunacağın dal, ALLAH rızası için yaptığın kulluk hizmetidir. Bir de, Yüce ALLAH’IN yarattıklarına karşı yapılacak insanlık hizmetleri yardımına gelebilir.
Resulullah Efendimiz ( sav ) şöyle buyuruyor.
“Her hangi bir kimse ölüp, ruhu bedenini terk edince şöyle bir ses gelir:
Sen mi dünyayı bıraktın yoksa dünya seni mi?
Sen mi dünyayı topladın, yoksa dünya seni mi?
Sen mi dünyayı öldürdün, yoksa dünya seni mi?
Yıkanmak üzere teneşire konulduğu zaman üç defa üst üste şöyle bir ses gelir:
Kuvvetli bir bedenin vardı. Onu bu derece zayıf düşüren nedir?
Çok tatlı bir dilin vardı. Çok güzel konuşuyordun. Seni kim susturdu?
Kaç tane sevdiğin, dünya dostların vardı? Hani, şimdi onlar neredeler, seni niçin böyle yalnız bıraktılar?Kefene sarıldığın zaman şöyle bir ses gelir:
Harçlıksız, azıksız uzun yola çıkılır mı?
Geri dönülmeyecek çok uzun bir yola çıktığını biliyor musun?
Yılan, çıyanlı dolu kabir evini, cennet bahçesine çevirdin mi?
Tabut içine yerleştirilince şöyle bir ses gelir:
Ey ahiret yolcusu! Eğer ALLAH’IN rızasını kazandında bu yola çıktınsa, müjdeler olsun sana, Yok eğer O’nun öfkesini kazandında öyle bu yola çıktınsa, yazıklar olsun sana.
Tabut kabrin kenarına konulduğunda bir ses gelir:
“Ey insanoğlu! Dünyada iken şimdi yerleşeceğin bir kabir evin içi ne hazırlık yaptın? Bu karanlık yer için ışık getirdin mi?
Yatakları beğenmeyen sen, bu çıplak halinle burada nasıl yatacaksın?”
Kabre yerleştirilince yine bir ses gelir:
Ey insanoğlu! Üzerimde güler eğlenirdin. Şimdi ise karnımda ağlıyorsun, üzerimde bülbüller gibi konuşuyordun. Şimdi karnımda susuyorsun.
Defin işi bitip, halk kabristanı terk ederek ayrıldıktan sonra Yüce ALLAH’TAN bir nida gelir:
“Ey benim kulum! Yalnız kaldın. Seni bu karanlık yerde eşin dostun terk edip gittiler. Hâlbuki bunlar senin yakınların ve dostların idiler. Bu duruma gelmemen için hiç birisinin bir yararı olmadı. Sen ise benim emirlerime hep karşı geliyordun. Yapılan öğütleri dinlemiyordun. Şimdi ise gerçeklerle yüz yüzesin.
Allaha emanet olun..
