:)zeynep(:
Hakve
Sen sustuğunda,
Çıldırıyor bu şehir.
Ve bana benziyor biraz..
Değişiyor havası.
Ters yönden esiyor tüm rüzgarlar
Güneş bilemiyor nereden doğacağını..
Sen susunca oluyor bunlar..
Kaldırımlar bana dönüşüyor
Onca kalabalığa rağmen,
Yaşıyor yalnızlığını..
Boşalıyor bütün duraklar.
Sen şehre bırakıyorsun,
Şehir de bana devrediyor ıssızlığını..
Hep birlikte gece oluyoruz
Ve çok özlüyoruz hiç gelmeyen o sabahı..
Tüm ayrılıklar bir oldu da,
Önünde dize gelmedi umutlar!
Her biri inatla birikiyor vuslata
Sen gittin,
Bak! umutlar hala direniyor..
Söyle ne yapsın takvimler?
Zaman’ın elinden bir şey gelmez ki,
Kahrolası gidişin hiç eskimiyor!
