Leylifer
Kıdemli Üye
- Katılım
- 7 Ocak 2011
- Mesajlar
- 5,987
- Tepkime puanı
- 1,626
- Puanları
- 113
- Nerede o eski ramazanlar ! Der eskiler. Sahurlarda evden eve götürülen poğaçalar, yeni kaynatılmış reçeller, camdan dikkatlice bakıldıktan sonra; lambası yanmayan komşuyu geç kaldığı için sahura davet eden aileler. Şöyle uzunca bir düşününce anlıyor insan, neden nerede kaldı o eski ramazanlar denildiğini. Doğru, nerede kaldı ki ? Komşumun beni görmesini istemediğim için dip köşe kaçmalar mı dersiniz, yahut;
- Aman bana bulaşmasında ne hali varsa görsün lermi dersiniz ? Dostluğun, aşkın, komşuluğun eskideki raflara kaldırıldığı gibi, 11 ayın sultanını da kaldırdık tozlu raflarımıza. Gökyüzü hala eskideki gibi bizi ramazana hazırlarken bizi, ezanlar daha bir gür okunurken, değişimin ramazanda yada eskide olduğu değil, aslında insanın içinde eskidiğini anımsıyorum şimdi. Bir tek çocuklar masum bu mazide. Bir tek yavrular. Sanırım yalnızca onlar anlamlı kılıyor ramazanı bana. İllede sahura kalkıp, tıka basa yiyip, ertesi gün çok istese de anca ikindi ezanına kadar oruç tutmaya çalışan yavruları biliyorum. Belki bende oruç tutuyorum, komşuda, ötekide yada berikide. Ramazan insanda huzur bırakır, mutluluk, bereket, sıhhat. Fırının yanından geçerken, dışarıya yayılan pide kokusu sizi gülümsetir. Sofralarımız şenlensin diye babalarımız tarafından eve getirilen hurmanın başka hiç bir ayda bu denli tatlı geldiğide görülmemiştir mesela. Sahura zor bela kalksakta, bize verdiği uykusuzluk ve ertesi günde yaşadığımız yorgunluk bile dokunmaz. İçimizde eskitiyoruz biz onu. Telaşla konulan sofralar biliyorum birde. Salatayı gelinin, çorbayı annenin, pilavı babanın yaptığı imece örneklemeleri biliyorum. Bunları yapan bir avuç insan mevcut madem, bir araya gelmek neden güç ? neden zordur dostça yaşamak ? nedendir edilen kavgalar ? niçindir yapılan stratejiler ? Aslında biz eskittik ramazanı. Onun bize verdiği hazzı, duyguyu arka plana attık.
- Oruçluyum işte kardeşim ! yetti bize. Caminin yanan kandillerine baktık geçtik sadece.
Hala var değil mi ? çocuklarının elinden tutup SultanAhmet' e fasıl dinleyip, macun yiyip, şerbet içmeye giden aileler. Hala vardır değil mi ? her akşam durumu olmayan bir komşusunu evinin baştacı yapanlar. Hala varım diyenler ne şanslı o halde. Anladım ki eskimeyen eskitilmeyen bir ramazan var derinlerimizde. Hayat standartları, kötü anılar, deformelikler yaşıyorken mecburendir eskimesi ramazanın. Ama hala bir avuçta olsa varsak ve buradayım diye bağırabiliyorsak, derinlerimizden sesleniyorsa duygular, bize gülmek yakışır. Çünkü hala eskisi gibi, ilk günki gibi sağlamdır ramazan...
Ramazanı içinde coşkuyla yaşayan tüm insanlığa !
~KaleminELiFHali~
