ihvanistanbul
AkhenAton
Bunu seçimlerden hemen önce Davutoğlu söylemişti. Yıllardır evlenmek istememe rağmen annem ve babam bana eş bulmuyordu. Bu yüzden seçim sonuçları belli olur olmaz AK Parti’ye koştum.
“Selamlar. Ben eş için gelmiştim… Ama baştan söyliyim, partinize oy vermedim.”
“Önemli değil. Şu formu doldur, gel.”
Boy, kilo, saç rengi gibi konularda bütün seçenekleri işaretledim. Yıllar süren yalnızlıktan sonra işi şansa bırakmaya niyetim yoktu.
Formu teslim ettim, eve döndüm ve üç gün sonra telefonum çaldı. Benim gibi evlenme niyeti olan bir hanımla görüşebileceğimi söylediler.
Mutluluktan telefonu duvara fırlatıp koştum.
İlçe başkanının odasına gitmemi söylediler. Heyecanla içeri girdim ve o an…
Girmez olaydım…
40 yaşlarında, tombul, saçlarının bir kısmı beyazlamış bir kadın bana gülümsüyordu.
Sendeledim. Tamam, bir Adriana Lima beklemiyordum ama bu… Bu haksızlıktı.
Derken kadın kendisinin ilçe başkanı olduğunu açıklayınca derin bir oh çektim.
Sonra içeri güzeller güzeli bir kız girdi. Gözlerime inanamadım. O da bana gülümseyerek bakıyordu. Ama ilçe başkanı gibi değil, sevgili gibi bakıyordu.
İlçe başkanının karşısında oturduk. İlçe başkanı bir kıza bir bana bakıyor ve sadece iki insanın evlenmesine vesile olanlara has bir gülümsemeyle kafasını sallıyordu.
“Tanışın, görüşün, konuşun… Uyuşursanız hemen evlenirsiniz.”
“Tabi ki efendim, uyuşmak çok önemli” dedim.
“Fakat bir şartımız var. En az üç çocuk istiyoruz.”
Bir an doğacak çocuklarım gözümün önüne geldi.
“Ama…”
“Aması maması yok. En az 3 çocuk istiyoruz.”
“Ta… tamam o zaman… Siz de haklısınız elbette.. O zaman biz çocuklar doğdukça getiririz size… Öyle değil mi müstakbel aşkım?.. O zaman biz de 5 çocuk yaparız, üçünü bunlara veririz, ikisi bize kalır, ne dersin aşkım?”
“Haha, yanlış anladın evladım, çocukları biz almıyoruz, 5 çocuk da sizde kalacak.”
“Biz napacaz ki 5 çocuğu. İki tanesi bize yeter, değil mi aşkım? Gerisini siz alın, sorun yok.”
“Offf…”
Sürekli “değil mi aşkım?” diye sorarak hem eşinin görüşlerine saygı duyan bir koca olacağımı belirtiyor hem de samimiyetimizi bir an önce artırmayı hedefliyordum.
Müstakbel eşimle beraber ilçe başkanına teşekkür edip ayrıldık.
O günden başlayarak iki hafta boyunca saatlerce birlikte zaman geçirdik, o kafe senin bu park benim dolaştık, birbirimizi tanımaya çalıştık.
İçim içime sığmıyordu. Çok güzeldi, zekiydi, kibardı… Ancak sohbetlerimizde bir tuhaflık seziyordum.
“Çok güzelsin yaa, hemen evlenelim mi?..”
“Seneye evlenelim bence, üçüncü köprü ve havaalanı bitecek. Yolcu ve uçak kapasitesi bakımında Avrupa’nın sayılı havalimanlarından biri olacak.”
“Peki nasıl bir düğün yapalım sence?”
“Yozgat’ta kır düğünü istiyorum ben. Duble yollarla Yozgat-İstanbul ulaşımı çok kolay. Duble yollar sayesinde trafik kazalarında yılın ilk çeyreğinde %78’e varan azalma olduğunu biliyor muydun?”
“Bilmiyordum aşkım…”
…
“Çok güzelsin”
“Teşekkür ederim”
“Ama aşırı güzel böyle, acayip güzelsin”
“Teşekkürler ama bunu zorunlu sağlık sigortasına borçluyum. Sağlığımı ve güzelliğimi koruyorum, hem de beş kuruş ödemiyorum.”
“Bir yanlışın var, zorunlu sağlık sigortasında prim ödüyorsun. Gazetelerde yazıyor.
“Hayır, inanma, gazetelere inanma. Devlet çok güzel muhafaza ve müdafaa ediyor. Ben işsiz olduğum için primi benim yerime devlet ödüyor.”
“Bana an itibariyle 6 bin küsür borç çıkarmışlar, sigortasızım.”
“Tek yapman gereken gelir testine başvurmak. Hapşu!”
“Hay sen çok yaşa e mi.”
İki hafta sonunda karmaşık duygular içindeydim. Arkadaşımla dertleştim.
“Kız çok güzel de…”
“Eee?..”
“Biraz şey gibi…”
“Ney gibi?”
“Şey gibi… Kamu spotu gibi…”
“Kamu mu spotu gibi?”
“Ya ben çiçeklerden böceklerden konuşmak istiyorum, konu devamlı ya GSS prim borcuna ya da duble yollara geliyor.”
“Duble mi yollara geliyor?”
“Bazen miting dinler gibi dinliyorum onu… Sanki şeyi dinli… BİR DAKKA!”
“Bir mi dakka?”
“Bu kız AK Parti virali!”
“Ak mı parti virali?”
Başımı ellerimin arasına aldım. Büyük oyunu görmüştüm. Eş bulma olayı Ak Parti’ye oy vermeyenleri kafalama yöntemiydi demek ki.
Peki ne yapmalıydım?
Kız çok güzeldi, bense yalnızdım. %0,05 oy alan partimi değiştirecek miydim? Vicdanımın sesine kulak verdim. Vicdanım kızı kaçırma manyak mısın diyordu. O da yalnızlıktan bezmişti. Gene de son bir gayretle telefona uzanıp kızı aradım.
“Kusura bakma, büyük oyunu gördüm, seninle evlenmiyorum. Halk bize bekarlık görevi verdi.”
Telefonu kapatırken sigortasız gözlerimden iki damla yaş süzüldü.
http://xn--yeniyzyl-b6a64c.com.tr/index.php?p=makale&makale=es-bulamazsaniz-bize-basvurun
“Selamlar. Ben eş için gelmiştim… Ama baştan söyliyim, partinize oy vermedim.”
“Önemli değil. Şu formu doldur, gel.”
Boy, kilo, saç rengi gibi konularda bütün seçenekleri işaretledim. Yıllar süren yalnızlıktan sonra işi şansa bırakmaya niyetim yoktu.
Formu teslim ettim, eve döndüm ve üç gün sonra telefonum çaldı. Benim gibi evlenme niyeti olan bir hanımla görüşebileceğimi söylediler.
Mutluluktan telefonu duvara fırlatıp koştum.
İlçe başkanının odasına gitmemi söylediler. Heyecanla içeri girdim ve o an…
Girmez olaydım…
40 yaşlarında, tombul, saçlarının bir kısmı beyazlamış bir kadın bana gülümsüyordu.
Sendeledim. Tamam, bir Adriana Lima beklemiyordum ama bu… Bu haksızlıktı.
Derken kadın kendisinin ilçe başkanı olduğunu açıklayınca derin bir oh çektim.
Sonra içeri güzeller güzeli bir kız girdi. Gözlerime inanamadım. O da bana gülümseyerek bakıyordu. Ama ilçe başkanı gibi değil, sevgili gibi bakıyordu.
İlçe başkanının karşısında oturduk. İlçe başkanı bir kıza bir bana bakıyor ve sadece iki insanın evlenmesine vesile olanlara has bir gülümsemeyle kafasını sallıyordu.
“Tanışın, görüşün, konuşun… Uyuşursanız hemen evlenirsiniz.”
“Tabi ki efendim, uyuşmak çok önemli” dedim.
“Fakat bir şartımız var. En az üç çocuk istiyoruz.”
Bir an doğacak çocuklarım gözümün önüne geldi.
“Ama…”
“Aması maması yok. En az 3 çocuk istiyoruz.”
“Ta… tamam o zaman… Siz de haklısınız elbette.. O zaman biz çocuklar doğdukça getiririz size… Öyle değil mi müstakbel aşkım?.. O zaman biz de 5 çocuk yaparız, üçünü bunlara veririz, ikisi bize kalır, ne dersin aşkım?”
“Haha, yanlış anladın evladım, çocukları biz almıyoruz, 5 çocuk da sizde kalacak.”
“Biz napacaz ki 5 çocuğu. İki tanesi bize yeter, değil mi aşkım? Gerisini siz alın, sorun yok.”
“Offf…”
Sürekli “değil mi aşkım?” diye sorarak hem eşinin görüşlerine saygı duyan bir koca olacağımı belirtiyor hem de samimiyetimizi bir an önce artırmayı hedefliyordum.
Müstakbel eşimle beraber ilçe başkanına teşekkür edip ayrıldık.
O günden başlayarak iki hafta boyunca saatlerce birlikte zaman geçirdik, o kafe senin bu park benim dolaştık, birbirimizi tanımaya çalıştık.
İçim içime sığmıyordu. Çok güzeldi, zekiydi, kibardı… Ancak sohbetlerimizde bir tuhaflık seziyordum.
“Çok güzelsin yaa, hemen evlenelim mi?..”
“Seneye evlenelim bence, üçüncü köprü ve havaalanı bitecek. Yolcu ve uçak kapasitesi bakımında Avrupa’nın sayılı havalimanlarından biri olacak.”
“Peki nasıl bir düğün yapalım sence?”
“Yozgat’ta kır düğünü istiyorum ben. Duble yollarla Yozgat-İstanbul ulaşımı çok kolay. Duble yollar sayesinde trafik kazalarında yılın ilk çeyreğinde %78’e varan azalma olduğunu biliyor muydun?”
“Bilmiyordum aşkım…”
…
“Çok güzelsin”
“Teşekkür ederim”
“Ama aşırı güzel böyle, acayip güzelsin”
“Teşekkürler ama bunu zorunlu sağlık sigortasına borçluyum. Sağlığımı ve güzelliğimi koruyorum, hem de beş kuruş ödemiyorum.”
“Bir yanlışın var, zorunlu sağlık sigortasında prim ödüyorsun. Gazetelerde yazıyor.
“Hayır, inanma, gazetelere inanma. Devlet çok güzel muhafaza ve müdafaa ediyor. Ben işsiz olduğum için primi benim yerime devlet ödüyor.”
“Bana an itibariyle 6 bin küsür borç çıkarmışlar, sigortasızım.”
“Tek yapman gereken gelir testine başvurmak. Hapşu!”
“Hay sen çok yaşa e mi.”
İki hafta sonunda karmaşık duygular içindeydim. Arkadaşımla dertleştim.
“Kız çok güzel de…”
“Eee?..”
“Biraz şey gibi…”
“Ney gibi?”
“Şey gibi… Kamu spotu gibi…”
“Kamu mu spotu gibi?”
“Ya ben çiçeklerden böceklerden konuşmak istiyorum, konu devamlı ya GSS prim borcuna ya da duble yollara geliyor.”
“Duble mi yollara geliyor?”
“Bazen miting dinler gibi dinliyorum onu… Sanki şeyi dinli… BİR DAKKA!”
“Bir mi dakka?”
“Bu kız AK Parti virali!”
“Ak mı parti virali?”
Başımı ellerimin arasına aldım. Büyük oyunu görmüştüm. Eş bulma olayı Ak Parti’ye oy vermeyenleri kafalama yöntemiydi demek ki.
Peki ne yapmalıydım?
Kız çok güzeldi, bense yalnızdım. %0,05 oy alan partimi değiştirecek miydim? Vicdanımın sesine kulak verdim. Vicdanım kızı kaçırma manyak mısın diyordu. O da yalnızlıktan bezmişti. Gene de son bir gayretle telefona uzanıp kızı aradım.
“Kusura bakma, büyük oyunu gördüm, seninle evlenmiyorum. Halk bize bekarlık görevi verdi.”
Telefonu kapatırken sigortasız gözlerimden iki damla yaş süzüldü.
http://xn--yeniyzyl-b6a64c.com.tr/index.php?p=makale&makale=es-bulamazsaniz-bize-basvurun
