Umut penceremizden bakan gözümüz, taş atan elimiz, haykıran dilimiz ve inanan
yüreğimizdin sen. Duruşun bile ürpertiyordu kâfiri heyecanlandırıyordu mücahitleri. Uzun beyaz sakalların tekerlekli sandalyen ve sabah namazı çıkışı üzerine yağan füzeler. Sanki yıldızlar yağıyordu üzerine. Ve sen hiç korkmamıştın. Üzerine gelenler siyonistin füzesi değil yıllardır özgürlüğü için çırpındığın Mescid-i Aksa yı bekleyen meleklerdi. Emir almışlardı Rablerinden onun sevdiği kulunu yanına getirmeleri için
Biz seni bir kere bile görmediğimiz halde yüreğimize ümmetin kor ateşi düştü. Sanki bütün ümmet yüreğimizde ağlıyordu sana. Bir yandan aramızdan ayrılışına ağlarken bir yandan da şehadetine imreniyorduk Yarabbi! O ne güzel bir ölüm. Ne müthiş bir şehadet. Sabah o güzel uykusundan uyanıp sana koşarak gelmişti. Huzurunda el bağlayıp boyun bükmüştü. Acizliğini ve ümmetin suskunluğunu sana şikâyet te bulunuyordu. Senden şehadeti diledikten sonra evinin yolunu tutuyordu. Tuttuğu yol aslında ebedi yurdunun yolu idi. Vakit tamamdı artık. Yıllardır sürdürdüğü onurlu mücadele ve direniş şehadetle son buluyordu. Aslında son bulmayıp Rabbimizin dediği gibi yeniden dirilip Onun katında rızıklanmaya başlamıştı bile. Arkasında ise yaslı bir ümmet bırakmıştı yaşarken yüreğinde yakasında taşıdığı şehadetine ağlıyordu.
Biz biliyoruz seni görmesek de. Sen son nefesinde dahi “ümmetim ümmetim” diyen bir Resul’ un(s.a.v) yolundaydın. Ve Onun ümmetin için çekmiştin bunca acıyı, çileği ve meşakkati. Yılmadan yorulmadan ilerlemiş yaşına ve sağlık sorunlarına rağmen bizim gibi acizlerden değildin. Acizlik nedir bilmezdin bildiğim tek şey vardı: Direniş! Şanlı Direniş! Ey bu şanlı direnişin yiğidi! Ey mazlumların sesi! Bilki bu nesil seni unutmayacak. Biz; sürgünde(!) sıcak yataklarında fetva verip seni ve direnişçileri terörist olarak niteleyenlerden değiliz. Ve de olmayacağız Cihad ve direnişten nasibini almayanlardan ve sıcak yataklarında şehadet(!)i bekleyenlerden de olmayacağız inşallah. Biliyoruz bıraktığın sancak yere düşmedi. Ve yine biliyoruz ki bir Yasin gitti, yerine bin Yasin geldi. Ramimizden dilediğimde o Yasin’ler den biri olmaktadır.
Sen hep yalnızdın. Seni yalnız bırakanları Rabbine şikâyette bulunuyordun. Yanımızda değilsiniz bari karşımızda olmayın diyordun. Ama biliyoruz ki karşın da olsalar mücadelen devam edecekti. Kâfire ve de işbirlikçilerine karşı. Şanlı Direnişin devam edecekti Ramallah’ ta çocuk ekilen tarlalara bir gün güller ekileceğine inanıyordun. Sayınız az da olsa inanıyordun. İnanıyorduk Rabbimizin azları çoklara galip kıldığına. Artık her mümin bir Yasin. Hepimizin künyesi Filistin. Elveda direnişin dedesi.!
Ve intifadanın şeyhi!...
Azları çoklara galip kılana şükürler olsun!.......
Moderatöre Bildir
Logged
yüreğimizdin sen. Duruşun bile ürpertiyordu kâfiri heyecanlandırıyordu mücahitleri. Uzun beyaz sakalların tekerlekli sandalyen ve sabah namazı çıkışı üzerine yağan füzeler. Sanki yıldızlar yağıyordu üzerine. Ve sen hiç korkmamıştın. Üzerine gelenler siyonistin füzesi değil yıllardır özgürlüğü için çırpındığın Mescid-i Aksa yı bekleyen meleklerdi. Emir almışlardı Rablerinden onun sevdiği kulunu yanına getirmeleri için
Biz seni bir kere bile görmediğimiz halde yüreğimize ümmetin kor ateşi düştü. Sanki bütün ümmet yüreğimizde ağlıyordu sana. Bir yandan aramızdan ayrılışına ağlarken bir yandan da şehadetine imreniyorduk Yarabbi! O ne güzel bir ölüm. Ne müthiş bir şehadet. Sabah o güzel uykusundan uyanıp sana koşarak gelmişti. Huzurunda el bağlayıp boyun bükmüştü. Acizliğini ve ümmetin suskunluğunu sana şikâyet te bulunuyordu. Senden şehadeti diledikten sonra evinin yolunu tutuyordu. Tuttuğu yol aslında ebedi yurdunun yolu idi. Vakit tamamdı artık. Yıllardır sürdürdüğü onurlu mücadele ve direniş şehadetle son buluyordu. Aslında son bulmayıp Rabbimizin dediği gibi yeniden dirilip Onun katında rızıklanmaya başlamıştı bile. Arkasında ise yaslı bir ümmet bırakmıştı yaşarken yüreğinde yakasında taşıdığı şehadetine ağlıyordu.
Biz biliyoruz seni görmesek de. Sen son nefesinde dahi “ümmetim ümmetim” diyen bir Resul’ un(s.a.v) yolundaydın. Ve Onun ümmetin için çekmiştin bunca acıyı, çileği ve meşakkati. Yılmadan yorulmadan ilerlemiş yaşına ve sağlık sorunlarına rağmen bizim gibi acizlerden değildin. Acizlik nedir bilmezdin bildiğim tek şey vardı: Direniş! Şanlı Direniş! Ey bu şanlı direnişin yiğidi! Ey mazlumların sesi! Bilki bu nesil seni unutmayacak. Biz; sürgünde(!) sıcak yataklarında fetva verip seni ve direnişçileri terörist olarak niteleyenlerden değiliz. Ve de olmayacağız Cihad ve direnişten nasibini almayanlardan ve sıcak yataklarında şehadet(!)i bekleyenlerden de olmayacağız inşallah. Biliyoruz bıraktığın sancak yere düşmedi. Ve yine biliyoruz ki bir Yasin gitti, yerine bin Yasin geldi. Ramimizden dilediğimde o Yasin’ler den biri olmaktadır.
Sen hep yalnızdın. Seni yalnız bırakanları Rabbine şikâyette bulunuyordun. Yanımızda değilsiniz bari karşımızda olmayın diyordun. Ama biliyoruz ki karşın da olsalar mücadelen devam edecekti. Kâfire ve de işbirlikçilerine karşı. Şanlı Direnişin devam edecekti Ramallah’ ta çocuk ekilen tarlalara bir gün güller ekileceğine inanıyordun. Sayınız az da olsa inanıyordun. İnanıyorduk Rabbimizin azları çoklara galip kıldığına. Artık her mümin bir Yasin. Hepimizin künyesi Filistin. Elveda direnişin dedesi.!
Ve intifadanın şeyhi!...
Azları çoklara galip kılana şükürler olsun!.......
Moderatöre Bildir
