Dünya Sevgisine Dair...

Sevgili arkadaşlar,

Dünya ve Dünya Sevgisine dair ayetleri ve hadisleri hangi gözle okuyoruz, hangi zihin kodlarıyla ele alıyoruz, bunu hiç düşündünüz mü? Aşağılanan, müslümanın kıymet vermemesi gereken, Allah'ın “sinek kanadı” kadar kıymet vermediği Dünya nedir? Çoğumuzun zihninde epistemolojik anlamdaki doğa, çevre gibi imgeler oluşuyor. Acaba diyorum, bu yüzden bizler çevreci olamıyoruz, bu yüzden evimizdeki temizlik ve düzene önem verdiğimiz kadar doğaya ehemiyet vermiyor olabilir miyiz?

Dikkat ediyorum, İslâm fikriyatının fikir babaları tarafından çevreciliğe dair yazılmış tek bir cümlesi yok. Ne kadar acı bir durum.

Nietzsche, zihin kodlarını şekillendirdiği Üstinsan'a hitap ederken der ki; “Ey üstinsan, sen dünyayı keyif sürmek için sevme, o sevgi insanlara mahsustur, sen dünyayı çilesi ve ızdırabıyla sana sunduğu üstinsan olma imkânını sev, onu koru ve gözet”.. Peki Allah ne diyor? “Dünya, ahiretin tarlasıdır”. Biz bu tarlayı ne yapıyoruz? Bizden sonrakilerin istifade edemiyeceği şekilde tüketiyoruz, yok ediyoruz. Ne kadar güzel mirasçılarız değil mi, kendinden başkasını düşünmeyen egoistleriz. Aslında Allah ve Resul'ünün çirkin bulduğu Dünya Sevgisi tam da bu! Hedonist, hız, haz ve tüketim odaklı, çevreyi kirleten bir zihniyet. Üstelik bunu, dünyaya meyletmeyeceksin, şeklinde işimize geldiği gibi yapıyor oluşumuz ne kadar iğrençtir. Bu yüzden buradan öneriyorum: “Yeryüzü” ve “Dünya” kelimelerinin sözlük anlamları derhal düzeltilmelidir. Bu ikisi birbirinden çok farklı kavramlardır.

Hatırlarsanız, Fransa, “Kurân'dan bazı ayetler çıkartılmalı” demişti. Buna hepimiz öfkelendik. Buna öfkelendiğimiz kadar doğada yaşayan türlerin yok edilmesine öfkelenemiyoruz. Onlar ayet değil mi? Ey Müslüman, kâinat kitabının ayetleri gözünün önünde çatır çatır yok ediliyor zaten. Uyan artık!