doymayan nefsim

nefsin kanlı baharların aldatılmış tutsağı
nasipsiz vijdan elinden gün görmemiş buzağı


sığınacak gölgesi ne hakka bakan yüzü var
içten içe kendini dünya malıyla oyolar


nefsim sonu olmayan yolların fani yolcusu
hakk,ın rahmetine varanların en sonuncusu


yetinmeyi bilmez şükürle..ne insafa gelir
karanlıkta serap görse arkasından seslenir


nefsim aşılmaz yollara tamah eden bir çare
tül-u emellerle ateşlerde kavrulan yare


yeterken gönlüme fatiha okunmuş bir gömlek
nefsimin emeli dipsiz kuyulara gömülmek

. . . en sonunda ağlarsın ama çokkk geç
son pişmamlık fayda vermez