Dostluğa anlam katan

Dostluğa anlam katan ne bakışlardır, ne de içten olmayan tebessümlerdir.

Dostluğu yücelten sonsuz vefadır, ünsiyettir.

Dostunun acısını hissetmektir, sevincine ortak olmaktır.

Onun elini bırakmamaktır.

Gözyaşlarını elinle silmektir.

Ona kol kanat olmaktır.




Yeri geldiğinde onun nefsini kendi nefsine tercih etmektir.

Onun açlığını hissetsen de kendi açlığını hissetmemendir.

Göğüs gerebilmektir ona yapılan tüm kötülüklere karşı.

Dostun sana “gel” dediği zaman “niye?” diye sormamaktır.

Onun eline bir çivi batsa bu acıyı tüm bedeninde hissetmektir.

O sana doğru yürüyorsa, senin ona doğru koşmandır.




alinti​