Dostça

Bu millet, devlet geleneğini modern çağa taşıyamamıştır.

Tarihte ön plana çıkan uzun vadeli 16 devlet kurduk. İrili ufaklı toplam 180 devlet kurduğumuz kayıt altındadır. Bu aynı zamanda 180 devleti batırdığımız anlamına da gelir. Kuruyoruz ama batırıyoruz da! Demek ki bu milletin güçlü bir devlet kültürü var ama aynı zamanda bunu ayakta tutamama zaafıda var. O halde tahlillerimizi, bu zaafların tespitine yoğunlaştırmamız gerekiyor. Kadim devlet geleneğimizi modern çağa taşırken bu zaafları eleyerek taşımamız gerekiyor. Felsefecilerin ve sosyologların bu alanca ciddi iş çıkarması gerekiyor. Kasıtlı olarak ''büyük görev düşüyor'' demedim çünkü bizde görev üzerinden getirilen bir tarif, ''biri çıksın yapsın'' anlamına gelir.

Nereden başlayacağız? Nasıl olacak?

İlk adım olarak felsefe dilinin temelden geliştirilmesi şarttır. Çünkü her alanda ilerlemenin temel dinamiği felsfedir. Bizde felsefe, uydurukça kavramlar üzerine oturtulduğu için kimse bu ilimden haz etmiyor. Bu bile kasıtlı yapılmış bir projedir. Yeni nesilleri felsefeden soğutmak için uyduruk kavramlar türetildi. Bu kavramları yıllar boyu öğrenene kadar zaten bir bıkkınlık geliyor. Sonunda mezun olanlar ise uzaylı gibi kendi uydurukça dilleri ile baş başa kalıyor. Çünkü dinlenir bir tarif getiremiyorlar, getirseler bile kimse anlamıyor! Bizde felsefeci=Uzaylı.. Kim ne derse desin, bu millete atılan en büyük kazık işte budur. Şimdiye kadar yazılıp çizilmemiş olması bile buna delildir. Yeter ki farkındalık oluşmasın diyedir! Bunu Türkiye'de kimse farketmez. Felsefe ve sosyoloji tahsilini Avrupalı ciddi akademisyenlerin elinde görmüş olsanız bunun böyle olduğunu hemen anlarsınız. Çünkü batıda alacağınız bu tahsil, sizin gözünüzü açacaktır. Eğer tasavvuf terbiyenizi önceden tamamlamışsanız bu böyledir. Aksi taktirde nemelazımcı bir dünya hayatına kanıp vur patlasın çal oynasın noktasında gene kaybolursunuz. Bizim yurt dışına tahsil için gönderdiğimiz beyinleri kaybetmemizin tek sebebi nefis terbiyesinden yoksun oluşlarıdır. Gavurun kucağına ham insan gönderilmez. Pişrip göndereceksin. Bunu yapamadılar malesef..

________________

Bizde devletin başına gelen adam, her işten anlar gibi bir tavra giriyor. Bu tavra girmesinin sebebi, onu oraya seçenlerin beklentisidir. Bir başka tarifle: Seçenin seçilenden beklediği şey, seçilenin kendisinde var tahayyül ettiği şeydir. Oysa bir insanın her şeyi en iyi bilen olması mümkün değildir. Mümkün müdür? Manyak mısınız, böyle bir insan olabilir mi? He, demek ki sistemde ve nefsî farkındalıkta ciddi problemler var. Nefsî farkındalık kibir, riya, ücub gibi süflî duyguları aşmaktan geçer. Bu noktada toplum olarak ciddi bir seviyeye gelmemiz şarttır. Aksi taktirde ne yaparsan yap, hep elinde kalacaktır.

Devletin başına seçilen adam şunu bilmeli ki devleti o yönetmiyor. Devlet, kendi içinde yaşayan bireylerin niteliği üzerinden yönetilir. Bu cümleyi birkaç kez okuyup iyi anlayın! Bu durumda devlet başkanı denilen kişi, toplumda ki niteliklerin senfonisini yönetir. Davullar, neyler ve sazların akordu bozuksa çıkan seslerde tabiyatiyle bozuk olacaktır. O halde keramet seçilende değil, seçmendedir. Vakit kaybetmeden toplum katmanlarına nitelik kazandıracak bir yapılanmaya gidilmelidir. Ferdin kalitesine odaklanılmalıdır. Cemiyetten ferde yol yoktur. Fertten cemiyet oluşur. O halde fert fert nitelik. Düşünen bir birey; bununla aydınlanmış birey, farkında olan birey, ahlaklı birey, dik duran birey, cemiyetin galeyanına gelmeyecek olan birey, mahalle baskısına direnebilen bir birey.. Ve bu bireylerin toplamından oluşan bir cemiyet.

Sizce bu mümkün mü? Bence mümkün değil. Böyle büyük bir değişim ancak ve ancak köklü bir DEVRİM'le mümkündür. Her şey, ama her şey tepelenmedikçe, sermaye el değiştirmedikçe, bütün dikeyler yatay hale getirilmedikçe fert fert büyük bir değişim asla ve kat'a mümkün değildir. Devrimi ve fonksiyonunu anladıktan sonra bütün mesele yol haritasına dayanır. Elinizde tepeden tırnağa tarif edilmiş bir nizam, bir felsefe, bir insan tarifi, bir cemiyet tarifi, bir sermaye tarifi, iş, emek, şehir, köy, sanat, akademisyen, medya tarifi, özgürlük, din, dil, ordu, millet tarifi yoksa böyle bir devrimi başlatmak cinayettir, fitnedir, dış güçlere hizmettir. Bizde bütün bunlar olmadan herkes devrimci olur!

''Sultan II. Abdülhamit devrildikten sonra Mithat Paşa'ya sormuşlar: Şimdi ne olacak? Demiş ki: Orasını daha düşünmedik!'' Kısa ve öz, bu kadar! Şu kısacık hikaye bile tarihte nasıl oldu da 180 devlet yıktığımızı anlamamız için yeterlidir. Malesef böyleyiz biz. Bu noktaları tamir etmemiz gerekiyor..

DostunDostu