Bir şarkı bulmalısın dostum…
Bir gece uyandığında denizlerin ortasında susuzsan
Ve susuzluğun dayanamayacağın kadarsa
Boğulma pahasına
Eğilip bir yudum su almayı denemelisin avuçlarına..
Ve takılıp kalmışsa kelimeler boğazına
Konuşmak için boğazını yırtman
Boşuna
Dışarı çıkarmaya çalışmaktansa
Yutarsın kelimelerini
Yutarsın kelimelerini
Gözyaşlarına ilaç niyetine
Bütün gerçeklerin kendilerinin yalan olduklarını
gösterdiklerinde sana
Yaşayacağın derin sarsıntıdan sonra
Yeni gerçekler arama yollarına salar seni hayat
İstesen de
İstemesen de..
Dışarı akıtırsın gözyaşalarını sen de
Miden için değil
Yaşların için
Gözlerin için..
Ve eğer beton dökmüşsen kalbine
Zamanın birinde
Onu yaracak bir fidan dikmek için
Hiçbir zaman geç olmayacak…
Ve inan bana dostum
İnan bana
Kendi oyununu oynaman
Başkalarının kurduğu oyunu oynamandan çok daha takdirane..
Hepimize eninde sonunda tek kalan yalnızlığımız olacak
İstesek de istemesek de
İlk sahip olduğumuz (yalnız doğarak)
Ve oyunun sonunda elimizde kalan tek varlığımız (yalnız ölerek)
Yalnızlığımız…
Ama martıların limanına uğramıyor oluşuna üzülürüm kimin olursa..
Bir bildiği vardır martıların zira…
Ve eğer
Söyleyecek bir şarkın bile yoksa
O zaman bir şarkısı olandan daha zor gelecek demektir
Hayat sana..
Ve fakat bir şarkı edinmek için hiç geç olmayacak…
Hiç birini beğenmiyorsan sen yaz kendine bir tane..
Ve yine de olmazsa
Geceyi dinle…
Ve onun şarkısını söyle…
Unutma!
O şarkı ki
Rahman’a hicret yolunda
Eşlik edecek
Sana…
Elif Kırmızı
