/Yüzümdeki cehennem
Sorma biraz günah
Biraz-da tövbenin
Aklamadığı siyah/
Gözlerine bakabilirdim
Çocukların mahşeri uykuları ile
Veya serçelerden çaldığım
Bir bakışlık puslu anlamla
Dudaklarıma bulaşmadan
İncil gafleti bakabilirdim belkide
Büyüdüm kirlettim ırmakları
Sıyrıldım askısız
Körpe hoyrat düşlerden
Anlamsız şehla gülüşten
Süt kokan kundağımdan
Ve dahası annemin râhminden
Bakınca aynaya kaçıyor keyfim
Tıyneti rûberûyken bile bûhran
Kabul görmeyince duâlarım
İfşâ oluyor mahrem düşüncelerim
Ve hamlıktan tavlaşan cüretime
Libas olur koyu imgelemim
Ürkek bakışlarımda lir ezgileri
Karanlığın gölgesini
Kusarım görkemli vitrinlere
Alaz alaz yak yüzümüde
Yanmadan çıkarayım
İçimde yanan cehennemi
Lâl bir lehçede geçmişim
Atisiyse gece kadar zifiri zûl
Üryan kalbimde bile
Zebaniler kamp kurmuş
Konuşsam kelimeler ölümü içip
Salt kurgu groteskinde sancılanacak
Haydi
Ger yüzünü çâr-mîha
Çak gökyüzüne söz bozumunu
Davran tüm gayr-ı meşru silahlarına
Herkes gölgesi kadar vardır amma
Kim öptüki seni oldun heyulâ
Çelenksiz ömürde bekleyen icâz
Yalakalaşmış havsalada
Yalnızlığın sureti merhamet
Sahi ne yapsın gerçeği yok
Yalan ise gerçeğin ta kendisi
Al işte azrail sana canlı bir ölü
Velakin çare yok yaşanacak
Galebe çalınarak gelinen mecâl
Ve ahirinde namussuz aşklar
Silahsız olunmaz hengamede
Ama ah diyordu yıldızlar
Ve ay dök diyordu içindekileri
Sıkışmış zamanda mecalsız yürek
Dara düşüren yâr’ı istermiş bellek
Sevdiğim doğrudur
Sevmeyi bilmeyen gözlerle
Desem bile inanma
Mürai dilimin oyunu bu
Cazibesi vardır her yüzün
Bakışları körken bile lenk
Öyle diyordu
Recm edilmiş bir kahraman
Demekki ben bilemedim
Aşk böyle akıyordu her nehre
Histeri nöbetinde titrek ellerim
işte son paranoyası bu bedenimin
Dimağımda esniyor tırnağı gecenin
Soluyor yaftası budanan rengimin
Bir trajedi olur film karalerinde hayat
Son bir selam çakıyor aynama dostlarım
Gün dönecek birazaman sonra
Tüm mesturelerimi ifşa edeceğim
Rotası şaşmış sözlerimin
Korkarım mahrem bakışlarla
Kirleteceğim en temiz gözleri
Utanıyorum ama aklım karışık
Çelimsiz utancım evril
Tut hasta ellerimden
Ne bu bahar gerçek
Ne-de esrar-ı hüzün lâ
Düş-bahar-kış-cehennem-hiçlik
Gözlerim görmüyor hâlâ
Yoksa kirpiklerimde salınan senmisin
/Cehennemde değil
Cehennemsiydim
Çocukların düşlerini çalmıştım
Gerimi vermeliydim/
Sorma biraz günah
Biraz-da tövbenin
Aklamadığı siyah/
Gözlerine bakabilirdim
Çocukların mahşeri uykuları ile
Veya serçelerden çaldığım
Bir bakışlık puslu anlamla
Dudaklarıma bulaşmadan
İncil gafleti bakabilirdim belkide
Büyüdüm kirlettim ırmakları
Sıyrıldım askısız
Körpe hoyrat düşlerden
Anlamsız şehla gülüşten
Süt kokan kundağımdan
Ve dahası annemin râhminden
Bakınca aynaya kaçıyor keyfim
Tıyneti rûberûyken bile bûhran
Kabul görmeyince duâlarım
İfşâ oluyor mahrem düşüncelerim
Ve hamlıktan tavlaşan cüretime
Libas olur koyu imgelemim
Ürkek bakışlarımda lir ezgileri
Karanlığın gölgesini
Kusarım görkemli vitrinlere
Alaz alaz yak yüzümüde
Yanmadan çıkarayım
İçimde yanan cehennemi
Lâl bir lehçede geçmişim
Atisiyse gece kadar zifiri zûl
Üryan kalbimde bile
Zebaniler kamp kurmuş
Konuşsam kelimeler ölümü içip
Salt kurgu groteskinde sancılanacak
Haydi
Ger yüzünü çâr-mîha
Çak gökyüzüne söz bozumunu
Davran tüm gayr-ı meşru silahlarına
Herkes gölgesi kadar vardır amma
Kim öptüki seni oldun heyulâ
Çelenksiz ömürde bekleyen icâz
Yalakalaşmış havsalada
Yalnızlığın sureti merhamet
Sahi ne yapsın gerçeği yok
Yalan ise gerçeğin ta kendisi
Al işte azrail sana canlı bir ölü
Velakin çare yok yaşanacak
Galebe çalınarak gelinen mecâl
Ve ahirinde namussuz aşklar
Silahsız olunmaz hengamede
Ama ah diyordu yıldızlar
Ve ay dök diyordu içindekileri
Sıkışmış zamanda mecalsız yürek
Dara düşüren yâr’ı istermiş bellek
Sevdiğim doğrudur
Sevmeyi bilmeyen gözlerle
Desem bile inanma
Mürai dilimin oyunu bu
Cazibesi vardır her yüzün
Bakışları körken bile lenk
Öyle diyordu
Recm edilmiş bir kahraman
Demekki ben bilemedim
Aşk böyle akıyordu her nehre
Histeri nöbetinde titrek ellerim
işte son paranoyası bu bedenimin
Dimağımda esniyor tırnağı gecenin
Soluyor yaftası budanan rengimin
Bir trajedi olur film karalerinde hayat
Son bir selam çakıyor aynama dostlarım
Gün dönecek birazaman sonra
Tüm mesturelerimi ifşa edeceğim
Rotası şaşmış sözlerimin
Korkarım mahrem bakışlarla
Kirleteceğim en temiz gözleri
Utanıyorum ama aklım karışık
Çelimsiz utancım evril
Tut hasta ellerimden
Ne bu bahar gerçek
Ne-de esrar-ı hüzün lâ
Düş-bahar-kış-cehennem-hiçlik
Gözlerim görmüyor hâlâ
Yoksa kirpiklerimde salınan senmisin
/Cehennemde değil
Cehennemsiydim
Çocukların düşlerini çalmıştım
Gerimi vermeliydim/
