Muhammed b. İbrahim b. Ebi Sekine'nin şöyle dediği rivayet edilmiştir:
''Abdullah b. Mubârak ile birlikte Tarsus'taki geçitte nöbetçiydik. Hacca gitmek istedim. Ve o zaman Fudayl b. Iyad Mescid-i Haram'da Kâbe'de itikafta idi.
Abdullah b. Mubârak kşu beyitleri bana yazdırıp Fudayl b. Iyad'a gönderdi:
Ey Harameyn'in abidi, eğer bizleri görseydin,
Şubhesiz ibadetle oyalandığını bilirdin.
Kimilerinin gözleri gözyaşlarıyla dolarken,
Bizim boğazlarımız kanlarımızla boyanır.
Bazılarının atı batılda yorulurken,
Bizim atlarımız günün sabahında yorulurlar.
Miskin kokusu sizin,
Atlarımızın tırnaklarının tozu ve dumanı olan bizim kokumuzda bize...
Şubhesiz Nebimizin sözü bize ulaşmıştır.
Ki doğru sözdür, onda hiçbir yalan yoktur.
“Allah yolunda savaşan atların sıçrattığı tozlar,
bir kişinin burnunda. Cehennem ateşinin dumanıyla birleşmez.”
Aramızda konuşan bu Allah'ın kitabıdır,
Şehid ölü değildir, bu yalanlanamaz.
“Allah yolunda şehîd olanlara “Ölülerdir” demeyiniz.
Hakikatte onlar diridirler. Fakat siz anlayıp bilemezsiniz.” (Bakara sûresi: 154)
Muhammed b. İbrahim der ki:
''Fudayl ile karşılaşınca mektubu ona verdiğimde iki gözü de yaşlı olarak şöyle dedi:
''Ebu Abdurrahman doğru söylemiş. Bana nasihatte bulundu.''
(İmam Zehebi, Siyer Âlam en-Nubela, C.8, Sf: 412; Tarihu'l-İslam: c.12, sf: 240)