Dellenme Teklifi

Delirme Seansı-I

Bakmayın gözlerimin içine içine.. Her geçen gün yaram gittikçe kötüleşiyor. Her geçen gün bir girdap oluyor ömrüme.. Ayağım kayıyor bilinmezliklere.. Gözlerim gün geçtikçe sönüyor. Bir bir kapılarım kapanıyor..

Delirme seanslarım başlıyor….

Anlamsızlaşıyor herkes, anlamsızlaşıyorum. Etrafıma deli gözlerle bakıyorum.. Anlamıyor kimse beni.. Sessizlik içinde; içimi kemiren şey her ne ise gün geçtikçe fetih edip beni sarıyor.. Teslim oluyorum ona..Çığlıklar atıyorum ama kimse duymuyor beni.. Gözyaşlarım sel, görmüyor kimse..

Bir deli mi ölümü bilemiyorum uzanmışım öyle.. Etraftaki sesleri duyuyorum ama onlar duymuyorlar beni.. Ben böyle mi idim, neden böyle oldum…

Yarim ya sen sen nerdesin. Sende beni bir başıma koyup gittin.Tek bir kelime bile etmeden fermanımı sende imzaladın ya söyle ben ne diyeyim.. Herkes kapılarımı o kadar sert yüzüme vuruyor ki...

Kendime gelmek istiyorum ama o kadar manasız bir bakışım, o kadar umutsuz bir halim var ki. Dünya hayatı bitti gibi.. Sen gittin ya bende bittim.

Bilmem kaç ay olmuş, kış gelmiş ömrüme halen farkında değilim. Herkes bir koşuşturmaca da.. Kimi evine ekmek götürme derdinde, kimi işe yetişme telaşında.. Ben de anlamsız bakıyorum gözlere..’Geçecek gözlerle bakıyorlar bana, sanki ilk sen mi bunları yaşıyorsun’ der gibi.. Ama ben özlüyorum çocuksu gülüşleri. Kısık sesi. Ve ben anlamıyorum terk edilişleri. Ya sözleri.. Bir hançer gibi ölüm fermanımı yazan sözleri…

Güneş yok şehrimde.. Kuru bir soğuk.. Ben kaldırımlarda manasız ve deli..

‘’Beni delirdigimde gömün yarimin gözlerinin içine’’(**)

Tam bu söz anlatıyor halimi..

her şeyi alınmış bir ruh gibi dolaşıyorum içinizde.. Gecenin bir yarısı bunlar yazıyorum siz uykunuzun en güzel yerinde iken.. Benim uykularım yok.. Yokum ben.. sadece anlamsız iki göz ve bir ruh.. Dolaşıyorum içinizde siz bilmeseniz de…

Yarim yıldız gözlüm sen de mi ellerimi bırakıyorsun düşüyorum bak her çığlıkta anlamsızlaşıp uçurumdan aşağı bırakıyorum kendi mi.. Bırakma beni..​