DAHA KUR’AN NE DESİN!...
Çırpınıp duruyorsun, cehalet batağında,
Kalbin katı… Gözün kör… Başın kibir dağında,
Kur’an sana gel diyor, bak bendedir adresin,
Ey eşref-i mahlukat, DAHA KUR’AN NE DESİN!...
Özgürce seçmen için iki yoldan birini;
Apaçık bildiriyor, bütün ayetlerini,
Ya peygamber, ya şeytan… Seç diyor rehberini;
Öyle seç ki; sırattan rüzgâr gibi geçesin,
İlle şeytan diyorsan, DAHA KUR’AN NE DESİN!...
Ya cennet bahçesidir, ya ateştir o mezar,
Mekân var mı dünyada, öyle derin, öyle dar?
Hiçbir şey yakın değil, insana ölüm kadar;
Diyor ki; hesabı ver aldığın her nefesin;
Mezarlar konuşurken, DAHA KUR’AN NE DESİN!...
Malın, mülkün, şöhretin, dünyadan her şeyin var;
Ya dünyadan Rabb’ine götürecek neyin var?
Bana yeter diyorsan şu üç günlük itibar:
Bir dördüncü gün var ki; çok çetindir bilesin,
Bunlar masal diyorsan, DAHA KUR’AN NE DESİN’…
Ayet diyor ki; eğer dağa inseydi Kur’an;
Paramparça olurdu, dağ Allah korkusundan
Hangi insan durup da, ibret almaz ki bundan?
Sen ki bir dağ yanında, ne kadar da cücesin,
Haddini bilmen için, DAHA KUR’AN NE DESİN!...
Bir gün var ki; dağların yürüdüğünü,
Göklerin, güneşleri önünde sürüdüğü,
Kâinatı toz duman, dehşetin bürüdüğü;
Kıyamet senaryosu, oyun değil bilesin;
Hala ürpermiyorsan, DAHA KUR’AN NE DESİN!...
O büyük mahkemede, bütün diller susacak;
Konuşacak bu defa, göz, kulak, el, kol, ayak,
Uzuvlar birer birer, haramları kusacak;
Açılacak önünde, defterleri herkesin;
Kendine gelmen için, DAHA KUR’AN NE DESİN!...
O gün buyruk verenler, buyruğa baş eğecek,
Cehennem öfkesinden, köpürüp kükreyecek,
Ve doldun mu dedikçe, daha yok mu diyecek;
Yandıkça o deriler, değişecek bilesin;
Hala secde yok ise, DAHA KUR’AN NE DESİN!...
Gör ki, dünya sırtında nice insan taşıyor;
Kimi yaşarken ölmüş, kimi ölmüş yaşıyor.
Kimi Arş-ı Alaya doludizgin koşuyor;
Diyor ki; işte cennet, gayret et ki giresin;
Ey! En şerefli varlık… DAHA KUR’AN NE DESİN!...