Çölün Nurundan Yansıyan Kumlar

saf deha

Profesör
Katılım
26 Kas 2007
Mesajlar
1,307
Tepkime puanı
120
Puanları
63
Konum
ankara-kayseri
Her an ölmüyor muyuz?
Hepten kir çıkarma telaşı niye?
Yaşamak için gönderilmedik mi?
Sövmeler, germeler velhasıl nice küfürler
Secdeye varınca alında erimiyor mu?
Öyleyse, o alın senin değil
Ruhunu nereye bağladın?

Çiçek ancak baharda açar
Yeşil kubbe göründükten sonra
Her tonunda sünnet akar
Dilde tazelenirken gonca!
Yiğitsen başını kaldır
Meydan oku gök gürültüsü günahlarına
Şimşeğine dayanabilir misin?
Korktuğun o geceler hep karanlıktır ya
Bir lokma ekmeği o anlarda anabilir misin?
Doymadığın…

Bugün abdestini yağmurla al
Gözyaşı yalnızlılarına son ver!
O heyecanla tavafa dal
Ölmeye değil, anlara değil
Ölümsüzlüğe, iman dedikleri sonsuza sarıl...

Çölün nurundan yansıyan kumlar
Kum fırtınası tepeciklerde heykelin
Sahralarına düşer gölgeler emelin!
Tek başına olmadığını anladığında
Sımsıkı sarar makberinde Eiffel’in
Çığlık çığla haykırırsın, “Anne kavuştum sana artık… Anneee…”

Saffet Kuramaz
 
Üst